Heimilisritið - 01.01.1957, Blaðsíða 26

Eric hafði þó það velsæmi, að
hann roðnaði.
„Ég hei verið að hugsa um
þetta í fullri alvöru," sagði hann
hikandi, „það myndi aldrei bless-
ast. Fólk er farið að pískra."
Það myndi ekki pískra ef við
værum gift. Hugsuninni skaut
upp í huga minn, en skyndilega
vissi ég, að ég kærði mig ekki
um að segja það. Ég vildi ekki
vera gift Ericl Nú þegar ég loks-
ins sd hann í réttu ljósi, sjálfs-
elskufullan og eigingjarnan
mann, sem alltaf myndi taka,
taka og taka meira án þess að
gefa nokkuð í staðinn.
Og ég sá sjálfa mig líka —
stúlku, sem hafði fómað sakleysi
sínu og stolti, til þess að geta
stært sig af að eiga kærasta! Gift
Elic hefði ég alltaf verið óham-
ingjusöm, sífellt fótum troðin og
mátt eiga von á því, að hann yf-
irgæfi mig fyrir einhverja aðra,
þegar minnst varði, eins og ver-
ið hafði með Kitty.
Ég var heltekin ótta, hrædd við
að halda áfram í sýningaflokkn-
um ein míns liðs, hrædd við að
vera svo langt að heiman. En ég
sagði hægt og rólega: „Þá held
ég, að við ættum að hætta að hitt-
ast."
Ég held, að Eric hafi ekki búist
við, að ég hefði kjark til að segja
þetta við hann. Kannske lét hann
sór þetta að kenningu verða. Nú
skiptir það mig minna. Það þarf
tvo til að láta menn eins og Eric
komast upp með það, sem þeir
gera — hann og stúlku, sem glat-
ar allri velsæmiskennd og skiln-
ingi á sjálfsvirðingu. Hann var
lítilmenni — en sökin var einnig
mín.
ÉG VAR áfram með sýningar-
flokknum, en ég held, að ég hafi
varla verið með sjálfri mér. Ég
vann af kappi á æfingum á
morgnana og skautaði á sýn-
ingum á kvöldin. Um miðjan
dag fór ég út að verzla í hverri
nýrri borg, sem við komum til,
ef ég átti þá einhverja peninga.
Ég eyddi peningum mínum gá-
leysislega cg oft átti ég ekki nóg
fyrir matnum, sem ég hefði þurft
með, þar sem ég lagði svo hart
að mér. En mér stóð á sama. Ég
gætti ekki heilsu minnar og hríð-
léttist. Ég fyrirleit sjálfa mig og
vonleysið hafði náð þvílíkum tök-
um á mér á ný, að ég fór að fara
út með hverjum sem bauð mér og
varð umtöluð.
Ég sá Eric ekki nema ef við
mættumst að tjaldabaki, og ég
hafði sjaldan fyrir því að tala við
hann. Hann var búinn að fá sér
nýja lagskonu, og ég efast um,
að ég hafi skipt hann nokkru.
Við ferðuðumst um Bandaríkin, —
24
HEIMILISRITIÐ