Heimilisritið - 01.01.1957, Blaðsíða 44

lega. „Skilið kveðju minni til
konu yðctr."
„HVAÐ er að yður, Ingram?"
sagði Butterworth nokkrum dög-
um seinna. „Þér hafið ekki hug-
ann við starfið, eins og áður. Ef
þér haldið áfram svona, neyðist
ég víst til að segja yður upp í
alvöru."
„Hvað gengur að þér, Mikael?"
spurði Bill Jordan. „Eru þér farn-
ar að leiðast skýrslumar? Þú
glápir á þær eins og naut á
rauðmálaðar hlöðudyr."
„Hvað gengur að þér, Mikael?"
spurði Tom bróðir hans. „Þú lítur
út eins og tunglsjúkur hundur."
Sú eina, sem einskis spurði var
Elín mágkona hans. „Láttu hann
eiga sig, Tom. Auminginn er ást-
fanginn. Það er allt og sumt."
„Þú segir öldungis satt, Elín,"
sagði Mikael. „Ég er ástfanginn
og ég sit fastur í því neti, sem ég
hef sjálfur riðað. Ég get ekki gert
neitt af því, sem mönnum er
eðlilegast að gera í mínum spor-
um. Ég get ekki sent henni blóm,
ég get ekki boðið henni út, ég
get sízt af öllu kysst hana. I hvert
sinn, sem ég opna munninn til
að segja eitthvað fallegt við
hana, flýtir hún sér að spyrja
mig eftir konunni og krökkunum.
Og nú hefur hún blátt áfram lát-
ið mig sigla minn sjó. Hún hefur
sagt hreint út, að hún óski ekki
að sjá mig oftar — og hún mein-
af það, sem hún segir, því hún
er sú heiðarlegasta og indælasta
stúlka undir sólinni."
„Er hún ástfangin af þér?"
spurði Elín.
„Ef hún væri það ekki, myndi
hún varla vera svona hrædd við
að hitta mig, eð ahvað?"
„Þá ert þú sannkallaður þorsk-
ur, Mikael. Af hverju segirðu
henni ekki allt, eins og það er?”
„Ég hef reynt, hvað eftir ann-
að, Elín, en mér er ómögulegt að
koma því út úr mér."
„Jæja, ef þú getur það ekki,
þá get ég það," sagði Elín ákveð-
in. Á morgun hringi ég til hennar
og segi henni allt af létta, það
máttu vera viss um."
En klukkan fjögur um nóttina
vakti Elín mann sinn og tilkynnti
að stundin væri komin. Hann
varð strax að ná í bíl.
I heila viku hafði Jana hreyft
sig í takt við lag, sem ómaði í
hjarta hennar, tifaði frá sérhverri
klukku og fyllti loftið, hvar sem
hún fór. ÉG ELSKA KVÆNTAN
MANN. ÉG ELSKA KVÆNTAN
MANN. Allar hugsanir hennar
og draumar snerust um Ingram-
fjölskylduna. Dag einn læddist
hún inn í garðinn og settist á
bekkinn, þar sem hún hafði setið
42
HEIMILISRITIÐ