Heimilisritið - 01.01.1957, Blaðsíða 49

ÖRN KLÓI:
... ÞAÐ hafði einhver sofið hjá
henni um nóttina, það sá hún á
rúminu, sem var bælt við hlið
hennar!
Augu Lille leituðu til dyranna.
Þær voru örugglega læstar með
Union smekklás! Af dyrunum leit
hún til gluggans, og ljásbláu
augun, er töfrað höfðu þúsundir
•leikhúsgesta, uppgötvuðu, ungu
leikkonunni til mikillar skelfing-
ar, að milli tjaldanna sást í hálf-
opinn glugga! — Innbrotsþjófur!
— Þarna var lausnin á spurn-
ingunni: ,,Hver hvíldi hjá mér í
nótt?"
Fyrst í stað sat aumingja unga
leikkonan uppi f rúminu sínu,
rjóð og blygðunarfull og virti
fyrir sér hvítan, velskapaðan
líkama sinn, sem hann — ókunn-
ugi maðurinn, innbrotsþjófurinn,
Svartstakkur, hafði horft á og
hvílt hjá. Og hugsunum, hverri
annarri hneykslanlegri, skaut upp
í huga hennar, þar til blóðið fór
að ólga í æðum hennar. Kven-
legar tilfinningar hennar kröfð-
ust uppreisnar, og sú uppreisn
yrði aldrei að eilífu fullkomin
fyrr en hún hefði hann fyrir
framan sig, nakinn og blygðun-
arfullan. — Á þann hátt myndi
hún gjalda þessum ósvífna
Svartstakki í hans eigin mynt!
Gremjutár blikuðu í augum
meyjarinnar ungu, er hún sveip-
aði hárrauða greiðslusloppnum
um nakinn líkama sinn, er ný-
skeð hafði orðið skotspónn kímni-
gáfu einhvers Svartstakks-durgs,
sem hældist um, að nakinn kven-
maður væri aldrei öruggur fyrir
augum karlmannsins!
Það voru víst sára-litlar líkur
til þess, að hún kæmi fram
hefndum á Svartstakk. Hann
hafði komið — og farið, eins og
vofa, án þess að skilja neitt eftir,
sem hægt væri að átta sig á,
nema ótætis miðann — og bælt
rúmið!
Lille hnykkti reiðilega til fallega
höfðinu sínu e— og þá féll skær
glampi í bláu, tárvotu augun
hennar, svo að hún fékk ofbirtu
JANÚAR 1957
47