Heimilisritið - 01.01.1957, Blaðsíða 28

„Ó, já," sagði ég grátandi og
fálmaði eftir vasaklútnum mínum.
„Ég er viss um það."
Þettta kvöld sagði ég upp hjá
sýningaflokknum og fór að undir-
búa heimför mína.
Ég hafði aldrei verið jafn ham-
ingjusöm og daginn, sem ég steig
af lestinni í heimáborg minni og
vissi, að ég var kominn „heim"
í þess orðs beztu merkingu, fyrir
fullt og allt. Mamma og pabbi
tóku mér opnum örmum. Við
fengum góðan, heimalagaðan
kvöldverð og ég sagði þeim allt
um Paul og giftingarfyrirætlun
okkar.
Ég hvíldi mig og gerði hreint
ekki neitt í heila viku, en þá varð
mér ljóst, að ég gat ekki setið
auðum höndum og beðið þess,
að sumarið kæmi og við Paul gift-
umst. Ég hófst handa um að
bæta tjónið, sem ég hafði biðið
á sál og líkama. Ég byrjaði með
því að fá mér atvinnu á skrif-
stofu. Að vísu var það ekki sér-
lega spennandi, en ég hafði
ekkert við meiri spenning að gera
í bili.
Ég verð að viðurkenna, að fyrir
kom, að mér varð þungt í sinni,
ég saknaði Ijósanna og lúðraþyts
hljómsveitarinnar á frumsýningar-
kvöldum, og ég braut heilann
um, hvað vinir mínir í sýninga-
flokknum væru að gera. En það
lagaðist. Smám saman vandist
ég venjulegum lifnaðarháttum og
það fannst mér ánægjulegra en
nokkuð annað.
ENN VAR eitt, sem ég þurfti
að gera, friðmælast við sjálf mig.
Ég hafði náð minni eðlile<gu
þyngd aftur og var orðin eins og
ég átti að mér að vera, en ég
hafði ekki gert neitt til þess að
losa mig við sektartilfinninguna.
Þess vegna fór ég og talaði
lengi við sóknarprestinn okkar og
sagði honum allt. Ég gat ekki
haldið aftur af tárunum á meðan
ég talaði, en fyrsta sinn á ævi
minni skellti ég skuldinni fyrir
gerðir mínar á þann, sem hana
átti — sjálfa mig.
Presturinn okkar var mjög
skilningsríkur og hjálpsamur, og
hægt og hægt taldi ég fram allar
ástæðurnar fyrir hinni slæmu
hegðun minni, þó ég vissi, að
þær afsökuðu gerðir mínar. En
þar sem ég hafði frá upphafi
lífs mína oftast verið veik, hafði
ég farið á mis við flest það gam-
an, sem önnur böm á mínum
aldri nutu.
Ég hafði aldrei verið frjáls ...
ekki lært að taka á mig ábyrgð
með aldrinum. Þess vegna hafði
ég reynt að bæta mér upp þá á-
nægju, sem ég hafði farið á mis
við sem barn ... og reynt að
26
HEIMILISRITIÐ