Heimilisritið - 01.01.1957, Blaðsíða 27

New York, Cleveland, Phila-
delphia, síðan Toronto, Montreal
... Montreal, þeirri borg gleymi
ég aldrei. Þar var það, sem ég
hætti sýningarstarfinu og gekk
hamingjunni á hönd.
Ég stóð að tjaldabaki í Mont-
real, þegar klappað var á öxlina
á mér. Ég sneri mér við og stóð
andspænis engum öðrum en Paul
Greene! Hann var pilturinn, sem
Mary Jane hafði bent mér á,
fyrsta kvöldið á skóla-skauta-
svellinu.
„Sæl, Nancy," sagði hann, „ég
var að gá að, hvort nokkur gömlu
félaganna væri hérna."
Sá, sem aldrei hefur reynt það,
veit ekki, hvers virði það er að
hitta gamlan kunningja í ókunnri
borg. Ég varð svo feginn að
sjá hann, að mig langaði til að
íaðma hann að mér!
Við töluðum um gamla daga
og ákváðum að hittast kvöldið
eftir. Það var dásamlegt að tala
við Paul, — hann var. svo vin-
gjamlegur og einlægur. Ég var
næstum búin að gleyma, hvemig
það var að tala við einhvem án
þess að þurfa að geta sér til um
fólgna meiningu að baki alls, sem
sagt var. Hann var í góðri stöðu
hjá jámvöruverzlun og skautaði
aðeins sér til skemmtunar.
Við Paul hittumst á hverju
kvöldi vikuna, sem ég var í
Montreal. Hann fór með mig til
foreldra sinna — það var enn eitt
nýnæmið fyrir mig og mér til ó-
blandinnar gleði.
Síðasta kvöldið í Montreal vissi
ég, að við vorrnn ástfangin. Þeg-
ar Paul fór með mig upp á hæð,
sem veitt útsýni yfir ljósadýrðina
í borginni, fann ég á mér, að
hann myndi biðja mín. Ég vissi,
að ég yrði að tala við hann áður
en hann fengi tækifæri til að
segja nokkuð.
„Paul, það er dálítið, sem ég
held, að þú ætti að vita," sagði
ég.
Paupl sleppti ekki takinu um
hönd mína.
„Elskan mín, ég veit, hvað þér
liggur á hjarta. Manstu, að ég var
þama sumarið, sem þú varst með
Eric Blakely, og ég er ekki blind
ur. Nú ert þú þreytt og vonsvikin
og það sést á andliti þínu. En ég
þekki þig eins og þú ert. Það má
vel vera, að þú hafir gert eitt-
hvað, sem þú blygðast þín fyrir,
en góð stúlka er ekki fullkomlega
glötuð og hefur ekki eyðilagt
allt sitt líf, þótt hún hafi farið út
af réttri braut í nokkra mánuði.
Annað tækifæri er • alltaf fyrir
hendi ef maður vill. Nú er ég
undir það búinn að festa ráð
mitt og ég held, að það sért þú
líka. Heldur þú, að við gætum
gert það í •sameiningu?"
JANÚAR 1957
25