Heimilisritið - 01.01.1957, Page 29

afla mér allrar þeirrar reynslu
og gleðistunda, sem ég gat, á
stuttum tíma.
Þegar ég að lokum yfirgaf
kirkjuna þetta kvöld, var ég iðr-
unarfull vegna fortíðar minnar
og íann, að ég verðskuldaði það.
Við Paul vorum gift í kyrrþey.
Hveitiþrauðsdagarnir uppfylltu
allar mínar vonir. Nú eigum við
yndislega dóttur, sem heitir Mary
og ég er ánægðari og hamingju-
samari en nokkru sinni fyrr.
Og hvað um Eric Blakely? Ég
les enn um hann, þegar sýn-
ingaflokkurinn hans sýnir í ein-
hverri borginni í nágrenninu. Ég
heyri, að hann hafi trúlofast
ýmsum stúlkum „leynilega" eins
og hann kallar það, síðan við
vorum fyrst saman, en hann hefur
aldrei haft kjark í sér til að gift-
ast neinni þeirra.
Enn fer ég á skauta, en mest-
megnis mér til gamans. Nýverið
var dálítil skautasýning hjá einu.
félaganna hér í borginni, og ég
vann við hana í viku sem stað-
gengill stúlku, sem forfallaðist.
En þegar sýningu var lokið og
ég afklæddist búningnum mínum,
gat ég varla biðið þess að kom-
ast heim til míns dásamlega eig-
inmanns og kyrrláta heimilis. *
Stórmannlegt lítillœti
Á io ára afmæli Lýðveldisins ávarpaði Benedikc G. Waage þjóð-
ina í útvarpi, og hóf mál sitt á þessum orðum: „Á þjóðhátíðardag-
inn, 17. júní koma allir merkustu menn þjóðarinnar fram í út-
varpinu.“
* * *
Húsgagnasali nokkur úr Reykjavík brá sér í orlofsferð til París-
ar. Þótti honum mikið til um þessa háborg menningarinnar, en ekki
síður gáfur og alhliðaþekkingu íbúanna, og varð tíðrætt um þetta
þegar hann kom aftur heim. Meðal annars sagði hann vinum sín-
um þessa sögu: „Eitt sinn gekk ég að kvöldlagi inn á skemmtistað.
Ég er ekki fyrr setztur, en ung og fögur stúlka tyllir sér við hliðina
á mér, dregur kúlupenna upp úr tösku sinni og teiknar kampa-
vínsflösku á servéttuna. Ég skildi auðvitað strax við hvað hún átti
og pantaði kampavín. Þegar við nú höfum skálað um stund, dreg-
ur stúlkan pennann upp á ný, en teiknar nú dívan á servéttuna.
Ég varð náttúrlega alveg steinhissa, því ég get ekki ímyndað mér
hvernig þessi bráðókunnuga stúlka fór að vita að ég verzlaði með
húsgögn."
JANÚAR 1957
27