Heimilisritið - 01.02.1957, Page 4

Vor sókn cr helguð sól og vori,
sveit okkar djörf og létt í spori,
sé þrautin hörð, með hug og þori
við hefjum hvetjandi, kallandi,
æskunnar gleðisöng gjallandi. . . .
Æskan er skammur unaðsdraumur,
til afreksdáða tími naumur,
á mcðan glóir geislaflaumur,
við göngum hvetjandi, kallandi
glaðan og gjallandi æskusöng.
Or dœgnrlagakeppni S.K.T.
GREIKKUM SPOR
Hann: Inni’ í danssal oft er gaman.
Enn er gleði þangað sótt,
þegar vinir safnast saman,
syngja’ og dansa fram á nótt.
Hún: Uti’ í horni ei skal híma.
Inn á góifið sækja ber.
Þar er, vinur, við að glíma
viðfangsefni handa þér.
Hann: Eíýra sprund, mjúka mund,
mætti ég þér aðstoð vcita?
Hún: Þú ert frár, kænn og knár,
konur margar eftir leita.
iBœ8i: Ólgar mál innst í sál,
öldur tóna rísa’ og hníga.
Fagurt hár, blíðar brár
bjartar vekja ástarþrár.
Hann: Þarna’ er einn, allt-of seinn,
enda margir furðu snarir.
Hún: Greikkum spor, þjálfum þor.
Þetta gengur fyrr en varir.
Bœ8i: Alla stund, létt í Iund
Ijúft við skulum dansinn stíga.
Svífum hring eftir hring,
heillum fólkið allt í kring.
Haym: Hér er þorað, — þessi getur.
Hún: Þetta gerir enginn betur.
Hann: Mig til dáða dansinn hvetur.
Hún: Dönsum hér í allan vetur.
Hann: Ég hef ráðið lífsins letur.
Hún: Letrið segir hvað:
Hann: Hægri, vinstri,
Hún: .................vinstri, hægri.
Hann: Verum æ í þjálfun nægri.
Hún: Haltu neðar, — mér um mitti.
Hann: Mín er þægðin
Hún: .................— ef ég dytti?
Hann: Nei, ég meinri
Hún: ..............— meinti hvað þá?
Hann: Má ég segja það?
Ur dœgnrlagakcppni S.K.T.
ÞÚ ERT VAGGA MÍN HAF
(Lag: Tólfti September
Texti: Reinbardt Reinhardtsson)
Þú ert vagga mín haf, hvergi værar ég
svaf,
hvergi vordaga sælli ég naut.
Við þinn bládjúpa barm grét ég burtu
minn harm.
Ég var barn þitt í gleði og þraut.
Hvort sem brosir þín brá, eða brimhvít
og há
rís þín bára í stormanna gný,
ber mig brcnnandi þrá út á svellandi sjá
og þú syngur mér ijóð þitt á ný.
Eins og ólgandi blóð er þitt lag og þitt
ljóð
þrungið lífi og voldugri þrá
tii að rísa frá smæð upp í himnanna hæð
þar scm heiðríkjan vaggar sér blá.
Þegar stórviðrið hvín, fegurst faldur
þinn skín
og úr fjötrunum andi þinn brýst.
Eins og stormbarið strá nötra stand-
björgin há,
er þú stríðandi í hæðirnar ríst.
2
HEIMILISRITIÐ