Heimilisritið - 01.02.1957, Qupperneq 9

sígarettu, þegar Celia kom á
land og gekk upp sandinn.
„Halló,“ heilsaði hún. „Nokk-
uð bannað hér?“
„Það er alltaf eitthvað bann-
að einhvers staðar,“ hlakkaði 1
Bill. Hann teygði sig og tók
jakkann sinn, sem hangið hafði
á skiltisstaur. Nú mátti lesa þar
orðin: „Baðgestum er stranglega
bannað að skipta um búning á
þessum stað.“
Celia starði andartak á til-
kynninguna, sagði síðan laggott:
„Tóm tjara!“
„Þetta er virðingarleysi fyrir
réttinum,“ sagði Bill, „að kalla
opinberar auglýsingar tóma
tjöru. Fimm punda sekt í við-
bót.“
„Mikil ósköp. Þessi tilkynning
var ekki þarna fyrir klukku-
tíma.“
„Ekki ég heldur,“ sagði Bill
léttur 1 máli, „en ég er hér nú.“
„Þér hafið sett þetta þarna
niður. Enda afklæða allir í Rock-
leigh sig hér 1 f jörunni —“
„Einmitt það? Gaman fyrir
gægjarana!“
Celia teygði sig í axlalindann,
eins og hún væri ákveðin 1 að
hefja mótmælaaðgerðir á stund-
inni. Bill stóð upp, varð hreint
ekki um sel, en hún hló. „Allt
1 lagi, ég skal ekki skipta um
búning. Ég klæði mig í fötin ut-
an yfir sundfötin — ég ætla að
bíða hér meðan þau þorna. Gæt-
uð þér gefið mér sígarettu, til
að stöðva glamrið í tönnunum
í mér —“
Þau sneru sér við og horfðu
á klettana, sneru baki að sjón-
um, og Bill tók upp sígarettu.
„Verið alveg róleg, Celia, ég
ætla að slá striki yfir afbrot yð-
ar, til að spilla ekki sumarleyfi
yðar.“
„O, ég á heima hérna. Ég er
blaðaljósmyndari fyrir snepil-
inn á staðnum.“ Hún benti með
lögulegum fæti á fatahrúgu sína
bak við stóran stein og þar sá
Bill atvinnumannslega mynda-
vél. Og hann sagði: „Þér eigið
heima hérna? Það geri ég líka
— fyrst um sinn —“ þegar ógn-
þrungin rödd heyrðist utan af
sjónum —
„Hvað á þetta að þýða?“
Þau viku sér við, og Bill sá
sér til furðu, að lítil kæna var
rétt framan við fjöruna. Henni
var róið af vini hans Sebastian
Pipejoy, og í skutnum sat gneip,
öldruð kvensnift, súr og ólystug
á að líta. „Hvað er þetta?“ urr-
aði hún. „Eruð þér ekki strand-
vörðurinn? Daðrandi í vinnutím-
anum?“
Bill, sem fann naumast aðvör-
unarolnbogaskot Celiu, svaraði
fullum hálsi: „Ég er strandvörð-
HEIMILISRITIÐ
7