Heimilisritið - 01.07.1957, Blaðsíða 49

fjögurra ára gömul. Sex ára að
aldri var hún talin undrabarn á
skautum. Sjö ára gömul vann
hún fyrst til verðlauna fyrir
skautahlaup. En svo kom her-
nám þjóðverja og stöðvaði frama
hennar.
„Þegar landið var frelsað,“
segir hún sjálf, „var ég svo veik,
að læknarnir bönnuðu mér að
taka nokkru sinni framar þátt í
skautahlaupi.“
Það leið þó ekki á löngu þar til
Jaqueline varð franskur meist-
ari og tók þátt 1 keppni víða um
Evrópu. Hún hefur ritað bók,
sem hún nefnir „Thin Ice“, og
segir þar frá 'ferðum sínum og
keppni. Hún dregur ekki dul á
biturleika sinn í garð dómar-
anna á alþjóðamótum. Um þá
skrifar hún:
„Það er bezt að segja það eins
og það er. Ég vil ekki halda því
fram, að allir dómarar séu óheið-
arlegir, óduglegir og samvizku-
lausir. Meðal yngri manna eru
ágætir dómarar . . . en ef ég
ætti að tala í tölum, myndi ég
segja að af hverjum'tíu dómur-
um væru fjórir óhæfir til að
gegna starfi sínu, þrír óheiðar-
legir og þrír góðir!“
Harðasti keppinautur hennar
á stórmótum var kanadiski
meistarinn Barbara Ann Scott.
En loks kom að því, að Jacque-
i
Allt og sumt, sem sumar
stúlkur í baðfötum skilja
ímyndunaraflinu eftir, er
hvernig þær komust í þau.
— Kay Ingram.
line sigraði í heimsmeistara-
keppni, og eftir það ákvað hún
að taka ekki oftar þátt í keppni
í skautahlaupi. Hún gerðist at-
vinnumaður í „Holiday on Ice“.
Hún hefur töfrað áhorfendur
víða um heim, í Bandaríkjunum,
Frakklandi, Englandi, Þýzka-
landi, Kanada og mörgum öðr-
um löndum, og nú síðast í Dan-
mörku.
Hún er óvenjulega iðin við æf-
ingar og hefur mikið framtak og
er skapmikil. Um starf sitt segir
hún:
„Ég elska það og vildi ekki
skipta á því og nokkurri annarri
tilveru. En líf mitt er erfitt og
gerir miklar kröfur, og er langt
frá því að vera hið rólega og
vanafasta líf, sem flestar konur
óska sér. Já, það er í rauninni
mesta áreynsla, en það er eina
lífsstarfið og tilveran, sem ég
þoli.“ *
HEIMILISRITIÐ
47