Heimilisritið - 01.07.1957, Blaðsíða 65

.,Þú varst andstyggilegur. —
Hvers vegna gerðir þú það?“
Hann svaraði ekki. Augu hans
beindust að öðrum stað. Skyndi-
lega uppgötvaði ég, hvað honum
hafði dottið í hug. Hann horfði
á grynningarnar þar sem við
höfðum synt, þegar við vorum
átta ára. Við höfðum farið úr
öllum fötunum.
Hann vissi, að ég var að hugsa
u það sama. „Komdu að synda,“
sagði hann blíðlega. „Eins og þá,
meina ég.“
Ég hrökk við. Hjarta mitt
barðist ótt og títt. „Láttu ekki
eins og kjáni!“
„En ef ég snerti þig ekki —“
„Nei, Lonnie, nei!“
„Þig langar til þess, er það
ekki?“
„Auðvitað ekki!“ En í hjarta
mínu langaði mig næstum til
þess. Það gerði mér órótt, ég
skammaðist mín, en ég gat ekk-
ert að því gert. Þarfnaðist ég
þess ekki einmitt? Að ekki væri
vandað um við mig, ekki hald-
inn fyrirlestur yfir mér. Aðeins
að vera þráð, elskuð. „Það er
bezt við förum,“ sagði ég.
Jeppinn skrönglaðist eftir
stígnum á ný.
Það var farið að rigna og þeg-
ar við komum á þjóðveginn var
komin hellirigning. — Regnið
smaug gegnum peysuna mína.
„Ég kæri mig ekki um, að þú
fáir lungnabólgu!“ hrópaði hann
í eyrað á mér. „Það er ekki nema
hálf míla til Sugar Hollow. Eig-
um við ekki að fara heim til
mín þar til styttir upp.
„Nei!“ hrópaði ég, en hann
virtist ekki heyra það. Og ég
sagði það ekki aftur.
Kofinn, sem hann hafði byggt
sér, var óvandaður og hroðvirkn-
islegur, en rammlegur og falleg-
ur á vissan hátt. Eins og Lonnie
sjálfur, hugsaði ég um leið og
við ruddumst inn. Ég henti mér
niður á hermannabedda og skalf.
Ég var köld og blaut, en var það
eina ástæðan fyrir því, að ég
skalf?
Lonnie seildist niður 1 skúffu
og henti til mín hversdagslegum
baðmullarkjól. „Mátaðu þenn-
an.“ Hann sá svipinn á mér og
fór að hlæja. „Vertu óhrædd. Ég
ætla fram og laga heitt toddý
handa okkur. — Ég skal ekki
kíkja.“ Hann fór inn í næsta her-
bergi og lokaði dyrunum.
Ég fór úr blautri peysunni og
pilsinu. Það var tilgangslaust að
spyrja, hvaðan kjóllinn væri ætt-
aður. Einhver önnur stúlka hafði
einhvern tíma verið hér og skilið
hann eftir. Jæja, hvað kom það.
mér við?
(Frh. í næsta hefti).
63j
HEIMILISRITIÐ