Heimilisritið - 01.08.1958, Qupperneq 9

lítið af honum. Þetta varð til þess
að við fórum að tala saman.
Það leið ekki á löngu þar til
við komumst að því, að okkur
líkaði báðum sama tónlistin og
sömu bækurnar. Þegar við vor-
um að byrja að kynnast, var boð-
inu lokið og ég fór heim. En ég
vissi, að mig langaði til þess að
hitta Ralph aftur.
NÆSTU dagana lifði ég upp
samtal okkar aftur og aftur. —
Hvers vegna hafði ég ekki verið
í gula kjólnum mínum í boðinu ?
Eg þorði ekki að fara út af ótta
við það, að Ralph kynni að
hringja. Loks er hann hringdi,
var ég svo skjálfandi af eftirvænt-
ingu, að ég ætlaði ekki að geta
komið út úr mér orði.
Þegar ég lagði á, vorum við
búin að ákveða að fara saman í
bíó. Eg dansaði um allt herberg-
ið og mér fannst ég fljóta á skýi.
Eg hafði aldrei verið eins ham-
ingjusöm á ævinni.
Og nú var kominn brúðkaups-
dagurinn minn. Ég flýtti mér að
fara í bað og fór síðan í dásam-
legu undirfötin, sem mamma
hafði keypt fyrir mig. Hvað gekk
eiginlega að mér ? Eg hafði verið
svo örugg um það, að ég vildi
giftast Ralph. Ég hafði verið viss
um sjálfa mig löngu áður en
hann, Og ég, sem hafði tæpast
biðlund til þess að bíða eftir því,
að hann bæði mín.
Við höfðum verið mjög oft
saman eftir að við fórum fyrst
út á bíó, og það hafði alltaf ver-
ið gaman. Ég vissi að ég elskaði
hann út af lífinu, og ég þjáðist
innilega eftir því sem vikurnar
liðu og kossar okkar urðu dásam-
legri, en þó bað hann mig ekki
um að giftast sér. Loks bað hann
mín daginn sem hann var rekinn
úr vinnunni. Allt kvöldið hafði
ég fundið það á mér, að eitthvað
var að, en hann vildi ekki segja
mér hvað það var. Þegar hann
var að fylgja mér heim, sagði
hann mér frá því. Hann sagðist
hafa beðið hr. Wilks um kaup-
hækkun og hann hefði neitað því,
og svo hefði þetta spunnizt orð
af orði og loks hefði Wilks rek-
ið hann.
,,Eg fékk ekki það mikið kaup,
að ég gæti gift mig,“ sagði hann.
,,En nú hef ég ekki neina vinnu,
og það veit fjárinn, hvernig ég
á að giftast þér úr þessu.“
£g var kominn í faðm hans á
svipstundu og kyssti hann inni-
lega. Eg var viss um að hann
myndi fljótlega fá vinnu og sagði
honum það. Svo fórum við inn
og sögðum mömmu og pabba,
að við værum trúlofuð.
Hr. Wilks var ekkert reiður út
í Ralph. Hann hafði bara ekki
heimllisritið
7