Heimilisritið - 01.08.1958, Qupperneq 13

um við okkur og við höfum ver-
ið hamingjusöm. Og þú og Ralph
giftið ykkur og ég veit að þið
verðið hamingjusöm líka. Ralph
er hræddur um að hann hafi ekki
nóg laun fyrir ykkur bæði — að
hann muni ekki gera þig ham-
ingjusama — og að —“
,,ÉG VEIT að hann gerir mig
hamingjusama !“ hrópaði ég ,,£g
elska hann.“
,,Og hann elskar þig, Linda.
Það eru nýjungarnar og það ó-
kunna, sem hræðir okkur. Þú
stendur andspænis nýju lífi, og
það er ekkert undarlegt þó að
þér vaxi það í augum og þú ótt-
ist það. Ralph hefur skilið það.“
Hann brosti er hann sá gamalt
myndasafn á gólfinu. Hann tók
það upp og blaðaði í því.
,,Hérna er mynd af þér þegar
þú varst fimm ára og varst að
byrja í leikskólanum,“ sagði
hann. ,,£g man hvað þú orgaðir
þá. Þú hélzt þér dauðahaldi í
mig og vildir ekki að ég færi með
þig inn í skólahúsið. Ég sagði
þér að haga þér ekki eins og
smábarn, en þú sagðir að þú
værir smábarn og ætlaðir alltaf
að vera smábarn."
Eg brosti.
Hann benti á aðra mynd. —
,,Þetta er mynd af þér þegar þú
komst aftur úr sumarbúðunum.
Þú varst orðin sólbrún og ham-
ingjusöm þá, ekki satt ? En þú
varst fárveik kvöldið áður en þú
áttir aS fara í sumarbúðirnar af
kvíða fyrir vistinni þar. ÞaS var
í fyrsta skipti, sem þú fórst að
heiman, og þú sendir okkur póst-
kort þrjá daga í röð og sagðist
vilja koma heim. En svo fór þér
að líka dvölin þar og viS heyrð-
um ekki orð frá þér fyrr en þú
komst heim aftur. Mamma þín
var orðin áhyggjufull, en ég sagði
henni aS þetta væru ekki annað
en vaxtarverkir.“
,,Eg hef hagaS mér eins og
bjáni.“
,,Nei, væna mín,“ sagði pabbi.
,,ÞaS er alltaf kvíðvænlegt að
byrja á einhverju nýju, einhverju,
sem maður þekkir ekki. ÞaS verð-
ur margt nýtt á vegi þínum í
framtíðinni, og stundum mun
þér finnast, að þú sért ekki við-
búin að taka því. En ég veit að .
þú munt sjálf finna leiðir til þess
að mæta erfiðleikunum og búa
þig undir þá, og ef þú hefur kjark
muntu einnig öðlast hamingju."
Hann tók undir handlegg minn.
— „Flýttu þér niður og fáðu
mömmu þína til að hjálpa þér í
kjólinn.“
Þegar ég kom niður í herbergi
mitt sagði mamma ekki orð —
hún bara kyssti mig. Þegar ég
var búin aS klæða mig með hjálp
heimilisritið
11