Heimilisritið - 01.08.1958, Qupperneq 23

inn um að stúlkan væri heil á
geðsmunum, en tveir læknar
kváðust helzt ekki vilja segja á-
lit sitt á þessu.
Verjandi hinnar ákærðu, Jac-
ques Vergés, sem á franskan föð-
ur og móður frá Indó-Kína, var
sjálfur í vanda staddur. Honum
var heilsað með reiðiöskri áheyr-
enda í réttarsalnum: „Drepið
helvítis Kínverjann !“ Þegar verj-
andinn mótmælti úrskurði rétt-
arins, sagði forseti hans : ,,Lækn-
ar, sem hjálpa uppreisnarmönn-
um eru handteknir. Það kynni
að vera betra að handtaka lög-
fræðinga, sem verja þá.“ Vergés
var ekki leyft að flytja loka-
varnarræðu fyrir skjólstæðing
sinn. Djamilu Bouhired var leyft
að segja nokkur orð áður en dóm-
ur var kveðinn upp yfir henni.
„Sannleikurinn er sá, að ég elska
land mitt. £g vil að það fái frelsi.
Og það er eina, aleina ástæðan
fyrir því, að þið hafið pyntað
mig og ætlið nú að dæma mig
til dauða. En þegar þið drepið
okkur, þá gleymið því ekki, að
þið eruð um leið að drepa erfða-
venjur lands ykkar um frelsi,
svertið heiður þess og stofnið
framtíð þess í voða.“
Rétturinn dæmdi hana til
dauða.
Þegar skrifað var um mál
Djamilu um heim allan, skall
reiðialda yfir frönsku stjórnina
úr öllum áttum og Coty Frakk-
landsforseti sá sitt óvænna og
náðaði hana. Seinna var hún flutt
til Frakklands og situr nú þar í
kvennafangelsi, dæmd í ævilangt
fangelsi. *

Til sjós
Fyrsti stýrimaður kom góðglaður um borð úr landgönguleyfi.
Áður en hann fór í kojuna, vakti hann annan stýrimann og sagði:
„Heyrðu lagsmaður — viltu kaupa orustuskip?"
Ánnar stýrimaður varð ekkert kátur af að vera vakinn af sætum
svefni með slíkum hégóma.
Kvöldið eftir var það annar stýrimaður, sem fór í land og skemmti
sér. Hann kom um borð um miðja nótt, vakti fyrsta stýrimann
og spurði: „Hvernig var það annars á litinn, þetta orustuskip, sem
þú vildir selja?“
HEIMILISRITIÐ
21