Heimilisritið - 01.08.1958, Side 39

svefnherbergisdyrunum aftur. £g
þrýsti hurðarhúninum niSur, án
þess aS ætla mér þaS, opnaSi
dyrnar og kveikti ljós. Og þarna
lá Stína gamla, í líklæSum, meS
opna sálmabók á brjóstinu. ViS
hliSina á rúminu hennar stóS
kistan. . . .
£g veit ekki hvernig ég komst
út úr húsinu og hljóp alla leiSina
til þorpsins. Ég vakti kaupmann-
inn meS tryllingslegum barsmíS-
um og sagSi honum sögu mína.
Skelfingin skein úr augum hans
og viS flýttum okkur á fund lög-
regluþjóns staSarins. Hann var
hinn önugasti og er hann hafSi
heyrt söguna, greip hann í hand-
legginn á mér: — ,,Þér ljúgiS,
maSur. . . . Ég skrifaSi sjálfur
dánarvottorS Stínu Hansen í
morgun. Læknirinn var viSstadd-
ur.“
,,Hvert orS sem ég hef sagt,
er hreinn og heilagur sannleik-
• t
ur. . . .
Svo var læknirinn líka vakinn
af værum svefni. Þegar ég hafSi
sagt honum frá reynslu minni,
baS hann mig aS leggjast á bekk-
inn í viStalsherberginu. Hann
rannsakaSi sáriS á enninu.
,,Au5vita3 kunniS þér aS hafa
fengiS heilahristing,“ sagSi hann
— ,,en líklegt er þaS samt ekki.
Höggið virSist ekki hafa veriS
þaS mikið. En segið mér hrein-
skilnislega, hafið þér bjáðst af
taugaveiklun undanfariS ?“
,,Já, en þaS kemur ekki þessu
máli neitt viS,“ sagði ég. — ,,£g
get svariS þaS, aS þetta er allt
satt, sem ég hef sagt.“
KaupmaSurinn lagði nú orð í
belg. Hann endurtók allt þaS,
sem ég hafði sagt honum um síS-
ustu heimsókn mína til Stínu
gömlu Hansen. Hann hafði sjálf-
ur undrazt orð hennar, um son-
inn, sem myndi koma of seint
heim.
,,Já, já,“ sagði læknirinn. —
,,Þetta er að minnsta kosti mjög
athyglisvert mál og við getum
auðveldlega fengið úr því skorið,
hvort vinur okkar frá Kaup-
mannahöfn hefur séS ofsjónir,
eða hvort hann hefur raunveru-
lega komið in í húsið.“
,,Hvernig?“ spurði ég.
,, 1 morgun, þegar ég og Mo-
gensen lögregluþjónn vorum þar,
læsti ég útidyrunum að innan- ■
verðu með gömlum lási og lét
lykilinn á náttborS hinnar látnu.
Við fórum út um eldhúsdyrnar,
sem við innsigluðum meS inn-
sigli lögreglunnar. ÞaS gæti ver-
ið gaman að skreppa þangað og
sjá hvort nokkru hefur verið
breytt.“
Við ókum í bifreið læknisins
eftir sandbornum veginum. Lög-
regluþjónninn beindi vasaljósinu
HEIMILISRITIÐ
37