Nýjar kvöldvökur - 01.01.1929, Blaðsíða 55

NÝJAR KVÖLDVÖKUR
49
þessu þvert ofan í öll lög; rán og mis-
þyrmingar eiga ekki rjett á sjer, það vit-
ið þjer vel og það er ekki að tala um....«
»En yður finst ef til vill þjófnaður eiga
meiri rjett á sjer, ef hann er framinn
nógu slóttuglega, og misþyrming á sóma
og mannorði ungi’ar stúlku finst yður þá
sjálfsagt næsta leyfileg. Nei, sýslumaður,
það er ekki til neins að boða rnjer slíkar
kenningar; þær hæfa ef til vill þeim lög-
lærðu, eix ekki fólki eins og mjer. Jeg tók
það á einni kvöldstund, sem Einar stal á
tveim árum, — og getur yður dottið í hug
að þjáningar Eiixars síðan í gærkveldi
komist í nokkurn samjöfnuð við þær lík-
amlegu og andlegu þjáixingax’, sem hann
hefir bakað Rannveigu systur minni ?
Mjer finst ekki taka því að i’æða það mál
frekar. — Svo er aðeins eitt atriði eftir,
áður en jeg kveð ykkur. Ætlið þið að láta
mig fai’a hjeðan með góðu eða illu? Jeg
fer minna fei'ða hvoi’t sem þið viljið eða
ekki, en jeg vil fá að vita hvort þið ætlið
að lýsa eftir mjer sem sakamanni eða
ekki. Ef þið gerið það ekki, þá ætla jeg að
láta alt kyrt liggja og aldrei fx-amar tala
am þetta mál við nokkui-n mann og fara
hjeðan úr sveit samstundis. En ef þið
fai'ið að siga á mig hiixni svokölluðu rjett-
vísi, þá skal jeg sleppa samt, eins og Gest-
ur forðum; jeg kemst af landi burt, þegar
3eg vil og þá ætla jeg að senda Einari
fornkuixningja mínum síðustu kveðjuna
þaðan. Jeg er prentari og þá ætla jeg að
Prenta í tómstuixdum mínum söguna, senx
3og var að segja ykkur áðan; hún skal
vei’ða miklu ýtai’legar og betur sögð og
henni skulu fylgja myndir, sjerstaklega
þessar fjórar, sem jeg var að sýna ykkur
aðan. Jeg ætla að vanda alt til pappírs
prentunar, svo að bæklingurimx skal
verða eigulegur. Þrjú eintök læt jeg
skrautbinda og seixdi eitt til sjei’a Jóns
í Pelli,annað til frú Sólveigar og það
þriðja til sýsíumannsins; — þú, Guð-
nxundur minn, vei’ður að láta þjer nægja
óbundið eintak. Hitt upplagið seixdi jeg
þeiixx, sem jeg veit að hafa gaman af góð-
um sögunx og kunna að meta þæi\ Mjer
er sem jeg sjái framan í prófastinn; hætt
er við að skallinn roðni eftir slíkan lest-
ur, og mjer er sem jeg heyri þytinn af
pilsum frúarinnar, þegar hún reigsar
fi’am í ski-ifstofuna til mannsins síns
elskulegs til þess að fá hjá honum ýmsar
skýringar á bæklingnum! — Hvort viltu
heldur, Einar?«
Einar þagði.
»Þjer nxegið ganga að því vísu,« sagði
sýslumaður, »að þótt þjer ef til vill slepp-
ið hjeðan, þá er hægt að ná yður fyr eða
síðar hjer á landi eða annai’staðar og
draga yður fyrir lög og dóm, — og yður
að segja kænxust þjer ekki hjá töluvei’t
langi’i beti’unarhúsvist. Mjer finst þjer
ættuð að hugsa yður um tvisvai’, áður en
þjer gei’ið neitt glapræði.«
»Jeg er á alt öðru máli,« svaraði Sig-
valdi, »jeg veit nokkurnveginn, hvar mjer
væi’i óhætt, og þótt jeg yrði tekinn og
lenti í fangelsi, þá er jeg reiðubúinn að
taka því; en eiðinn skal jeg efna, pen-
ingununx skila jeg aldi’ei og söguna gef
jeg út jafnskjótt sem jeg losna úr fang-
elsinu. Einar verður alveg jafnhart úti
fyrir það. Ef hann gengur að því að láta
mig fara óáreittan, þá heldur hann öllu
nenxa því, senx hann stal, en ef hamx vill
endilega elta lengur ólar við mig, þá miss-
ir hann ekki einungis þýfið, heldur líka
mannoi’ðið, konuna og það, sem við hana
loðir. — Hvoi’t viltu heldur, Einar?«
Einar var hálfti’uflaður af ofsa, blygðun
og þi’eytu. Rauð og syfjuð augun flöktu
til og frá og kökkur kom í hálsinn; hann
reyndi hvað eftir annað að tala, en úr því
urðu ekki annað en ræskingar og king-
ingar.
»Hvað ætlax’ðu að gei’a?« spui’ði sýslu-
maður að lokum. 7