Læknablaðið - 01.06.1965, Qupperneq 42

16
LÆKN ABLAÐIÐ
ICTERUS-SYMPOSIUM
I LÆKNAFÉLAGINU EIR
23. febrúar 1965
Þátttakendur: Asmundur Brekkan, Eggert Jóhannsson,
Jón Þorsteinsson, Ölafur Bjarnason, Richard Thors,
Theodór Skúlason.
Th. SJc.:
Forma'öur, góöir starfsbræður!
Hér á eftir verður rætt um
gulu scin klíniskt einkenni, þ. e.
hækkun á serum hilirubini að
þvi marki, að gula sést á húð
og slímhúðum í góðri birtu.
Varð að ráði að keppa að því,
að framsöguerindi yrðu sem
stytzt. Verður því stiklað á stóru
í þeim, en liins vegar ætlaður
noklcur timi til umræðna og
til að svara spurningum,er fram
kunna að koma fró áheyrend-
um. Er þess vænzt, að þátttaka
verði sem almennust.
Eins og getið er í fundarboði,
munu þessir menn hafa fram-
sögu, liver með sinn þátt efnis-
ins, og í þeirri röð, sem hér er
talið:
Jón Þorsteinsson og Richard
Thors, klínik; Eggert Ó. Jó-
hannsson, lahoratorium-rann-
sóknir; Ólafur Bjarnason, mein-
vef jafræði; Ásmundur Brekkan,
röntgenrannsóknir.
Gef ég hér með Jóni Þor-
steinssyni orðið, en hann mun
ræða um klinik gulu frá sjónar-
miði lyflæknisins.
J. Þ.:
Gula er einkenni um hækkað
bilirubin í Ijlóði, hvort sem or-
sökin er offramleiðsla eða trufl-
un á útskilnaði, og sést i dags-
birtu, þegar serum bilirubin
hefur hækkað í 2—4 mg%.
Áður en talið herst að hinum
ýmsu orsökum gulu, er rétt
að minnast lítillega á bilirubin.
Það er aðalefnið, sem myndast
að lokum við porfyrinefna-
skiptin, og um það bil 300 mg
af bilirubini myndast daglega.
Mest myndast við niðurbrot
hæmoglobins, en lítill hluti
kemur frá myoglobini og cvto-
chromi. Bilirubinið herst til
lifrarinnar með hlóðstraumn-
um hundið við serum albumin.
Ekki liggur alveg ljóst fyrir,
hvernig lifrarfrumurnar taka
við biliruhini og skila því frá
sér, en lengi hefur verið vitað,