Læknablaðið - 15.02.1993, Blaðsíða 5

LÆKNABLAÐIÐ 1993; 79: 47-9
47
NABLAÐIÐ
THE IC
li
THE ICELANDIC MEDICAL JOURNAL
Læknafclag Islands og
l æknafclag Rcykjavikur
79. ARG.
FEBRUAR 1993
Samstarf læknasamtakanna
og læknadeildar
Erindi flutt í
Odda 6. desember 1992
Samstarf læknasamtakanna og læknadeildar
Háskóla Islands er eðlilegt. Það á sér
sögulegar og félags- og þróunarlegar
forsendur. Það er sjálfsögð nauðsyn.
Samvinna með þessum aðilum hefur
ávallt einhver verið, mismikil og að mestu
óskipulögð. Eðli málsins samkvæmt hefur
samstarfið verið á vettvangi vísinda og
fræðslu hér heima en á síðari árum einnig
á alþjóðavettvangi. Nauðsyn samstarfsins
var áréttuð fyrir fáum árum með stofnun
sérstakrar nefndar sem í eru formaður og
varaformaður Læknafélags íslands annars
vegar og forseti og varaforseti læknadeildar
hins vegar. Hlutverk nefndarinnar er að efla
santvinnu læknasamtakanna og læknadeildar.
Merki skipulegrar samvinnu má nú sjá í
sameiginlegri alþjóðasamskiptanefnd aðila
og með setu fulltrúa læknasamtakanna í
framhaldsmenntunarráði læknadeildar.
Sú eðlilega verkaskipting ríkir að læknadeild
Háskóla Islands annast grunnmenntun og
framhaldsmenntun lækna en læknasamtökin
aftur á móti viðhalds- og símenntun þeirra.
Nokkur skörun er óhjákvæmileg. Aðilar vinna
Dagana 6.-8. desember 1992 var haldin VI. ráðstefna
um rannsóknir í læknadeild Háskóla íslands. Tekin var
upp sú nýbreytni að heiðra vísindamann í læknadeild
á ráðstefnunni. Þorsteinn Loftsson prófessor i lyfjafræði
lyfsala hlaut heiðurinn að þessu sinni. Þorsteinn flutti
heiðursfyrirlestur sinn þann 6. desember og nefndist hann:
Nýjar aðterðir til að hata áhrít á frásog og dreifingu lyfja.
Verður fyrirlesturinn birtur í næsta tölublaði Læknablaðsins.
nú að fastmótaðra skipulagi og stjómun.
Nauðsynlegt er einnig að tryggja fjáröflun.
Læknasamtökin leggja jafnan fram umtalsvert
fé til viðhalds- og símenntunar lækna og telja
sig hafa möguleika á, án þess að íþyngja
læknum fjárhagslega, að leggja fram meira
fé enda kæmu þá fjárframlög frá öðrum á
móti. Með þessu mætti enn betur tryggja
öfluga framhalds- og viðhaldsmenntun lækna í
landinu sjálfu en augljóst er að æ mikilvægara
verður að sá möguleiki sé fyrir hendi. Afram
verður þó jafn mikilvægt að verulegur hluti
framhalds- og viðhaldsmenntunar lækna sé
með jafn alþjóðlegu sniði og verið hefur
undangengna áratugi. Sú staðreynd verður
áfram ein mikilvægasta undirstaða góðrar
læknisþekkingar í landinu og undirstaða fyrir
þátttöku íslenskra lækna í alþjóða samstarfi á
sviði mennta og vísinda.
Með þátttöku í ráðstefnu um rannsóknir í
læknadeild Háskóla íslands vildi Læknafélag
Islands meðal annars vekja athygli á
mikilvægi samstarfs læknasamtakanna og
læknadeildar. Anægjuleg tilviljun veldur
því að þátttakan í ráðstefnunni bar nánast
uppá 75 ára afmæli Læknafélags Islands með
rösku mánaðar forskoti. Framlag Læknafélags
Islands til ráðstefnunnar voru tvö erindi
sem bæði birtast hér í blaðinu. Guðmundur
Þorgeirsson læknir ræddi um »Hvers vegna
grunnrannsóknir í lœknisfrœði á Islandi ?« og
Örn Bjarnason læknir ræddi um »Siðfrœði og
lœknavísindi«. Hvort tveggja umræðuefni vel
við hæfi.
MIKILVÆGI GRUNNRANNSÓKNA
Enginn háskóli eða einstakar deildir hans
standa undir eðli sínu nema þar fari fram
grunnrannsóknir. Islenskir lækna hafa
vissulega mest verið þiggjendur þeirrar
vitneskju sem að lokum hefur orðið til vegna
grunnrannsókna og þeir hafa sannarlega beitt
vitneskjunni af kunnáttu og færni. Með því
hafa unnist sigrar og erfið vandamál verið
leyst og áfram er þessa þörf í átökum við ný
vandamál sem sum hver eru meira eða minna
tengd breytingum í lífi okkar og umhverfi.
En íslenskir læknar hafa ekki eingöngu verið
þiggjendur. Þeir hafa stundað margvíslegar
rannsóknir einkum á sviði faraldsfræði og
rannsóknir byggðar á árangri margvíslegrar
meðferðar. En þeir hafa jafnframt stundað
grunnrannsóknir í vaxandi mæli og þá oft í