Læknablaðið - 15.03.1999, Qupperneq 84

262
LÆKNABLAÐIÐ 1999; 85
höfn í ellefu mánuði 1956-7
og síðan kynnti hann sér
starfshætti á taugaskurð-
deildum í Þýzkalandi. Heim-
kominn tók hann við meðferð
höfuðslysa og annaðist þá
þjónustu næstu fjórtán árin,
allt þar til tveir ungir tauga-
skurðlæknar komu til starfa á
Borgarspítalanum.
Hvar sem Bjarni Jónsson
var í flokki, var hann jafnan
fremstur meðal jafningja.
Hann varð heiðursfélagi
Læknafélags Reykjavíkur,
Skurðlæknafélags Islands og
Félags heila- og taugaskurð-
lækna.
Hann var yfirlæknir á
Landakoti 1959 til 1979. Far-
sæld hans í því starfi má að
hluta rekja til eðlislægrar
kurteisi, sem gerði samstarfið
við systurnar af St. Josephs-
reglu og við læknana svo ár-
angursríkt, sem raun bar vitni.
í þessu hlutverki, sem og
öllum öðrum sem hann tók að
sér, gerði hann kröfur til ann-
arra, en allir vissu að mestar
kröfurnar gerði hann til sjálfs
sín. Þegar settar voru reglur á
Landakoti í yfirlæknistíð
hans, að endanleg starfslok
lækna skyldu framvegis vera
við sjötugsaldur, kom engum
á óvart, að sá sem einna fyrst-
ur skyldi hlíta því, var einmitt
Bjarni Jónsson.
Dr. Bjarni varð brautryðj-
andi hér á landi í tveimur
greinum, bæklunarskurðlækn-
ingum og tauga- og heila-
skurðlækningum. Þegar starfs-
degi hans lauk á Landakots-
hæð, þurfti á sérþekkingu
hans að halda í tryggingamál-
unum og þar skilaði hann til
viðbótar meira en áratugar
starfi.
Bjarni Jónsson er horfinn
sjónum. A kveðjustundu er
mér ljúft og skylt að þakka
samvistir og samræður, fræðslu
og kennslu, fyrst á Landakoti
og ávallt síðan. Bjarni gegndi
að vísu aldrei fastri stöðu
kennara við læknadeildina, en
hann tók alvarlega upphaflega
merkingu latneska titilsins
doctor og var óþreytandi við
að miðla af reynslu sinni og
þekkingu.
Doktor Bjarni var víðles-
inn, bæði í fræðum lækning-
anna og í bókmenntum og
sögu. Hann var vel máli farinn
og ritaði hreint og kjarnyrt
mál og lét sér mjög annt um
hrynjandi íslenzkrar tungu.
Dr. Bjarni var höfðinglegur
í fasi og kom eins fram við
alla. Hann var fylginn sér, en
sanngjarn í málflutningi, enda
einkenndist lífsskoðun hans af
mannhyggju og réttlætis-
kennd. Þegar við átti, beitti
hann ríkri kímni á sinn góð-
lega máta.
Það fór því ekki hjá því, að
slíkur maður hefði mikil áhrif
á þá sem umgengust hann.
Bjarni var þess vel meðvita,
að góður kennari þarf að gæta
hófs og einhverju sinni, þegar
talið barst að ábyrgð þeirra,
sem kenna læknanemum og
í síðasta tölublaði Lækna-
blaðsins var birt eyðublað sem
samtökin Mannvernd hafa
útbúið fyrir þá einstaklinga
sem æskja þess að standa utan
miðlægs gagnagrunns á heil-
brigðissviði.
Nú hefur landlæknisembætt-
ið útbúið eyðublað með sam-
svarandi beiðni og er það birt á
ungum læknum, skaut hann að
mér tilvitnun frá bandaríska
menntafrömuðinum Amos
Bronson Alcott: „Hinn sanni
kennari ver nemendur fyrir
persónulegum áhrifum sínum.
Hann eykur þeim traust á eig-
in getu. Hann beinir sjónum
þeirra frá sjálfum sér, en gefur
þeim hlutdeild í þeim anda,
sem veitir honum líf. Hann á
sér enga fylgismenn.“
Bjarni Jónsson var ein-
hverju sinni spurður, hvort
það væri ekki gaman að vera
læknir. Hann svaraði því til,
að ekki hefði hann samanburð
við annað, en sagðist þó viss
um að læknisstarfið hlyti að
vera skemmtilegra en öll önn-
ur störf. í því liggur hluti
skýringarinnar á því, hvers
vegna afköst og afrek hans
voru svo mikil.
í einkalífi sínu sem í starfi
var Bjami gæfumaður. Eigin-
kona hans, Þóra Ámadóttir,
var stoð hans og stytta og hún
bjó honum það umhverfi sem
farsælum lækni kemur bezt.
Hún lézt í október 1996.
Blessuð sé minningin um
sæmdarhjón.
Örn Bjarnason
síðunni hér á móti. Embættið
æskir þess að þetta eyðublað
verði notað af þeim er óska þess
að standa utan hins miðlæga
gagnagrunns á heilbrigðis-
sviði.
Beiðni um úrsögn úr
gagnagrunni á heilbrigðissviði
Frá landlæknisembættinu