Læknablaðið - 15.09.1999, Síða 23

LÆKNABLAÐIÐ 1999; 85
691
Samanburður á horfum sjúklinga
með bráða kransæðastíflu á íslandi
árin 1986 og 1996
Jón M. Kristjánsson’, Karl Andersen2
Kristjánsson JM, Andersen K
The prognosis of patients after acute myocardial
infarction in Iceland 1986 and 1996
Læknablaðið 1999; 85:691-8
Objective: During the last decade the treatment of
patients with acute myocardial infarction (AMI) has
changed dramatically. We set out to study the impact
of these changes on one year mortality in Icelandic
patients.
Material and methods: We compared one-year
mortality of all patients hospitalised for AMI in
Reykjavík, Iceland during 1986 and 1996.
Results: Demographical characteristics of AMI
patients did not change significantly during the study
period. One-year mortality decreased from 26.3% to
19.7% (p<0.05) between 1986 and 1996. Patients
discharged with acetylsalisylic acid or 8-antagonists
as well as those who received thrombolytic therapy
had decreased one-year mortality both years. Pati-
ents discharged with diuretics, digoxin or antiar-
rhythmic agents as well as patients taking diuretics,
digoxin or nitrates prior to admission had increased
one-year mortality. Risk factors of cardiovascular
disease were insufficiently registered in hospital re-
cords.
Conclusions: We conclude that the 25% relative re-
duction in one-year mortality is partially attributed to
changes in medical therapy.
Key words: acute myocardial infarction, therapy, pro-
gnosis.
Frá 'læknadeild Háskóla íslands, 2hjartadeild Sjúkrahúss
Reykjavíkur. Fyrirspurnir, bréfaskipti: Karl Andersen hjarta-
deiid Sjúkrahúss Reykjavíkur Fossvogi, IS-108 Reykjavik.
Sími: 525 1000, bréfsími: 525 1552, netfang: andersen@
shr.is
Efni þessarar greinar hefur verið tekið til birtingar f Cardio-
logy 1999, S KargerAG, Basel, Sviss. Veitt hefurverið leyfi
til birtingar þessarar greinar í Læknablaðinu.
Lykilorð: kransæðastífla, lyf, horfur.
Ágrip
Inngangur: Á síðasta áratugi hafa orðið
verulegar breytingar á meðferð sjúklinga með
brátt hjartadrep. Heildaráhrif þessara breytinga
á dánarlíkur eru lítið þekkt og hafa ekki verið
rannsökuð á liðnum áratugi.
Efniviður og aðferðir: Upplýsinguni var
safnað afturskyggnt um alla sjúklinga sem
fengið höfðu sjúkdómsgreininguna brátt
hjartadrep í Reykjavík árin 1986 og 1996. Af-
drif sjúklinganna einu ári eftir innlögn voru
könnuð. Skráðir voru áhættuþættir kransæða-
sjúkdóma, lyfjameðferð, andlát og endurinn-
lagnir vegna hjartasjúkdóma.
Niðurstöður: Upplýsingar um helstu
áhættuþætti kransæðasjúkdóma vantaði í 7-
48% tilfella. Eins árs dánarhlutfall lækkaði úr
26,3% í 19,7% á þeim 10 árum sem rannsóknin
nær til (p<0,05). Dánartíðni kvenna var mark-
tækt hærri (26%) en karla (17%; p<0,05) árið
1996. Dánartíðni aldraðra (eldri en 70 ára) var
marktækt hærri en þeirra sem yngri voru bæði
1986 og 1996 (p=0,001). Notkun asetýlsalisýl-
sýru, segaleysandi lyfja og beta-hamlara jókst
verulega milli áranna sem rannsóknin nær til.
Sjúklingar sem fengu asetýlsalisýlsýru voru í
minni hættu á andláti á fyrsta ári eftir innlögn
1996 (áhættuhlutfall (odds ratio, OR) 0,13;
p=0,001) en þeir sem ekki fengu lyfið. Þeir sem
fengu segaleysandi meðferð 1996 voru í minni
hættu miðað við þá sem ekki fengu segaleys-
andi meðferð (áhættuhlutfall 0,27; p=0,001).
Þeir sem útskrifuðust með beta-hamlara höfðu
marktækt betri horfur bæði 1986 (áhættuhlut-
fall 0,28; p=0,001) og 1996 (áhættuhlutfall
0,36; p=0,001) en þeir sem útskrifuðust án
beta-hamlara. Sjúklingar sem útskrifuðust með
þvagræsilyf voru í verulega aukinni áhættu
bæði 1986 (áhættuhlutfall 3,18; p=0,001) og
1996 (áhættuhlutfall 3,55; p=0,001). Þá voru