Læknablaðið - 15.09.1999, Side 75

► U.þ.b. 15-20% tslendinga geta búist við
að fá þunglyndi einhvern tímann á
lífsleiðinni. 60-90% þeirra sem þjást af þung-
lyndi þjást jafnframt af kvíðasjúkdómum
á borð við felmtursröskun, áráttu- og
þráhyggjuröskun, almenna kvíðaröskun,
félagsfaelni og víðáttufælni.'1
► Sjúklingar sem þjást af fleiri en einum
geðrænum sjúkdómi verða mun veikari en
aðrir, fá fleiri einkenni, þarfnast kröftugri
og flóknari meðhöndlunar og reyna oftar
sjálfsvíg.11
Hvenær sem þunglyndi og kvíði birtast
saman ber að geta þess að ástandið er
lífshættulegt og skal meðhöndla áður
en það reynist of seint.*1
MEÐHÖNDLUN ÞUNGLYNDIS OG KVÍÐA
► Seroxat* paroxetin er með mest rannsökuðu
þunglyndislyfjum heims.
► Seroxat® er viðurkennt lyf til meðferðar
á þunglyndi, áráttu- og þráhyggjuröskun
og felmtursröskun.
► Seroxat® hefur góð áhrif á kvíðasjúkdóma 41
og sjálfsvigshugsanir sem minnka strax eftir
fyrstu viku meðhöndlunar.s)
Seroxat® Paroxetin
ÞEGAR MEÐHONDLA SKAL ÞUNGLYNDI
OG FYLGIFISKA ÞESS
Hver tafla inniheldur: Paroxetinum INN, klóríö, 22,88 mg, samsvarandi Paroxetinum INN 20 mg. Ábendingar: þunglyndi. Áráttu og þráhyggjusýki. Felmturköst
(ofsakvlði, panic disorders) Frábendingar: Skert nýrna- og lifrarstarfsemi. Varúð: Óstöðug flogaveiki. Lækkaður krampaþröskuldur. Milliverkanir: Forðast skal
samtímis notkun MAO-hemjara og skulu liða a.m.k. 14 dagar milli þess sem þessi lyf eru gefin. Aukin blæðingarhætta getur sést samtlmis gjöf warfaríns og
annarra kúmarínlyfja. Lyfið getur hindrað niðurbrot annarra lyfja svo sem neuroleptica af fentíazínflokki og lyfja við hjartsláttartruflun af flokki IC (flekainíð)
vegna áhrifa á cytochrom P450-kerfiö í lifur. Kinidín getur hindrað niðurbrot paroxetíns. Paroxetín hefur áhrif á verkun cimetidlns, fenytóíns, móklóbemíðs,
selegilíns auk þríhringlaga geðdeyfðarlyfja. Meðganga og brjóstagjöf: Takmörkuð reynsla af gjöf lyfsins hjá barnshafandi konum. Dýratilraunir hafa sýnt hærri
dánartíðni hjá afkvæmum og ber bvi að forðast gjöf lyfsins á meðgöngutima. Lyfið útskilst i brjóstamjólk f magni, sem gæti valdið lyfjaáhrifum hjá barninu.
Aukaverkanir: Algengar (> 1%): Ogleði með eða án uppkasta (12%) og þreyta eru algengustu aukaverkanirnar. Truflun á sáöláti hefur sést hjá 9% karla.
Almennar: Vanlíðan, svitaútsláttur, breytingar á þyngd, yfirlið og svimi. Frá hjarta- og æðakerfi: Hjartsláttur, lækkaður blóðþiýstingur í uppréttri stöðu. Frá
miðtaugakerfi: Svefnleysi, æsingur, vöðvatitringur, órói, taugaveiklun. Skortur á einbeitingu og náladofi. Truflun á sáðláti og minnkuð kynhvöt hjá körlum.Frá
meltingarvegi: Ógleði, uppköst, niðurgangur, munnþurrkur, lystarleysi og breytingar á bragðskyni. Frá öndunarfærum: Geispar. Þvagfæri: þvaglátatruflanir.
Sjaldgæfar (0,1-1%): Almennar: Bjúgur og þorsti. Miðtaugakerfi: Tilfinningalegar truflanir. Mania. Minnkuð kynhvöt hjá konum. Frá meltingarfærum:
Kyngingarörðugleikar. Sjúklingar gnísta tönnum, einkum í svefni. Frá húð: Kláði og útbrot. Frá eyrum: Suða fyrir eyrum. Annað: Vöðvaslappleiki.
Skammtastærðir handa fullorðnum: Við þunglyndi: Venjulegur skammtur er 20 mg/dag. Þennan skammt má auka í 50 mg/dag eftir klínískri svörun sjúklings.
Hjá öldruðum má hugsanlega byrja með lægri skammta en ekki skal gefa öldruðum hærri skammt en 40 mg/dag. Meðferðarlengd a.m.k. 3 mánuðir. Við áráttu
og þráhyggjusýki: Byrjunarskammtur er 20 mg/dag venjulegur viðhaldsskammtur er 40 mg/dag og hámarkskammtur er 60 mg/dag. Við felmturköstum:
Byrjunarskammtur er 10 mg/dag (hálf tafla), skammtinn má auka um 10 mg/dag á viku fresti. Venjulegur viðhaldsskammtur er 40 mg/dag og hámarksskammtur
er 60 mg/dag. Mælt er með lágum upphafsskammti í felmtursröskunarmeðferð til aö minnka hættu á versnun
sjúkdómsins í byrjun meðferðar. Skammtastærðir handa börnum: Lyfið er ekki ætlað börnum Pakkningar og verð
01.jan'99 20 stk. 3828,- 60 stk. 10.030,- 100 stk. 15.569,- kr Einkaumboð á íslandi: Thorarensen-Lyf., Vatnagörðum 18,
Reykjavik. Afgreiðslutilhögun: R. Greiðslufyrirkomulag: 8. Heimildir. 1)Fawcett J et al, J Clin Psychiatry 1983; 44(8, sec 2):8-
11. 2)Angst J., 1993 Int. Clin. Psychoparmacology, Vol B, suppl. 1, 21-25. 3)Humble M, Acta Psychiatri Scand 1987, 76 (suppl
335), 15-30. 4) Dunbar GC et al. Acta Psychiatr. Scand 1993; 87:302-5. 5) Montgomery SA, Dunner DL, Dunbar GC, Eur
Neuropsychopharmacol 1995 Mar; 5: 5-13.
so
SmithKlme Beecham
Pharmaceuticals