Sagnir - 01.04.1985, Síða 79

Sagnir - 01.04.1985, Síða 79
FRELSI OG FRAMSÓKN Höfundurinn var Jón Sigurðsson og var þetta jafnframt í fyrsta sinn sem hann ritaði um þjóðmál áopinberum vettvangi.4 Greinin var um verslun- armál íslendinga og rituð gegn stór- kaupmanninum P C Knudtzon sem var umsvifamikill í versluninni á suðvesturlandi þessi ár, og mikils metinn borgari í Höfn. Reyndar hafði Jón Sigurðsson starfað við verslun Knudtzons í Reykjavík veturinn 1829-30, við skriftir og reikningshald, og efalaust kynnst hag og háttum verslunarinn- ar vel.5 Stórgrósserinn hafði gripið penna sinn til að andmæla kvörtunum íslendinga yfir verslunarlaginu. Jón tók nú hanskann upp fyrir landa sína og lýsti ófremdarástandi versl- unarinnar á íslandi, og hélt fram rétti landsmanna til aukins frelsis í þeim efnum. Hann sagði kvartanir lands- manna ekki vera persónulegt stríð við kaupmenn, heldur lægju rætur þeirra dýpra: Det er Frihandelens kamp mod Monopolet, det er Frihedens kamp mod Tvangen, det er Naturens kamp mod Unaturen.6 Þannig greinir Jón verslunarmálin árið 1840, undir merkjum þess frelsisanda sem þá sótti fram. Og hann fylgdi skoðun sinni fast eftir með annarri grein í sama blaði þann 4. og 5. ágúst sama ár. Sú bar heitið „Bör Islands Handel Fri- göres“, og undirskriftin var „íslend- ingr“.7 Þar lýsir hann stefnu sinni nánar og vitnar til málsháttar sem segir að verslunin sé þjóðunum það sem andardrátturinn sé mönnum, og eft- ir áralanga andarteppu af völdum tíðarandans og ráðamanna sé nú vaknaður skilningur á þessum sannindum. Kominn sé tími til að hver þjóð fái að anda „saa frit som Guds frie Natur tillader det“. Svar Jóns við spurningunni í heiti greinarinnar er því ótvírætt: Ja. Island har ret til Handelsfri- hed, og den er aldeles nödvendig til dets Udvikling; Danmarks og Islands konge vil ikke negte Is- land denne naturlige Ret, thi han elsker Island .. 6 Þrem árum eftir að Jón Sigurðs- son lætur þannig til sín heyra í höf- uðborg íslendinga, birtir hann mikla ritgerð í þriðja árgangi Nýrra fé- lagsrita, þar sem hann útlistar stefnu sína í verslunarmálum og notar sömu rökin og hann baunaði á Dani. Við skulum sjá hvað Jón hafði að færa löndum sínum. Verslunarfrelsi í ritgerðinni „Um verslun á íslandi“ sem birtist 1843 gagnrýnir Jón harðlega þá skipan mála sem var í gildi um verslun á íslandi. Hann tel- ur verslunina óhagkvæmari og vör- ur allar dýrari en vera þyrfti, vegna þess að allar verslunarleiðir liggi um Danmörku. Ástandið hefti viðgang innlendrar verslunarstéttar, því arð- urinn verði ekki eftir í landinu, heldur lendi að langmestu leyti í Kaup- mannahöfn. Niðurstaðan verður þessi: Nú þikjumst eg hafa fullsannað, að ísland hefur rétt til verzlunar- frelsis; að það þarfnast þess; að það getur haft þess öll not\ að reynzlan hefir sýnt gædi þess bæði á íslandi og annarsstaðar, og þaraðauki hefi ég leidt rök til að verslunarfrelsið yrði bæði ís- landi, Danmörku og kaupmönn- um sjálfum til einbers gagns, en einskis skaða.9 Frjáls verslun, óbundin öllum höml- um misviturra stjórnarherra, það er vilji Jóns Sigurðssonar. En þegar verslun eins lands er bundin við annað eins og verslun íslands og Danmerkur, þá er það: móthverft öllu eðli verzlunarinnar, og allrar menntunar, því þar er grundvölluð á framför og vel- gengni mannkynsins að hver býti öðrum gæðum þeim sem hann hefir og styðji eptir megni hverr annan.10 Þegar svo verslunin er frjáls, kemst á hin hagkvæmasta verka- skipting, því hver þjóð leitar með það sem hún hefir aflögu þangað sem hún getur fengið það sem hún girnist, eða önnur þjóð tekur að sér að færa henni það. Þannig setur Jón Sigurðsson fram kröfuna um algert verslunar- frelsi íslendingum til handa. Brátt kom að því að leið opnaðist til að knýja á um þessi mál. Alþingi kom saman í fyrsta sinn árið 1845 og þar sat Jón Sigurðsson. Verslunarmál á Alþingi Á Alþingi barðist Jón Sigurðsson hvatlega fyrir verslunarfrelsi til handa íslendingum. Á fyrsta þing- inu lagði hann fram bænarskrá við- víkjandi efninu og var framsögu- maður þeirrar nefndar sem fjallaði um málið. Samþykkt var að fara fram á algert verslunarfrelsi allra þjóða á íslandi, og að leyfð yrði verslun utan kauptúna, svonefnd sveitaverslun.11 En Alþingi var aðeins ráðgefandi SAGNIR 77
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Sagnir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.