Sagnir - 01.06.1994, Blaðsíða 78

Sagnir - 01.06.1994, Blaðsíða 78
A dansleiknum í Rcykjavík gengu karlmenn um og hrœktu „ hraustlcga “ á gólfið. þegar við vorum í nágrenninu, og sú mikla ákefð sem hann sýndi á því að flýta sér burt frá staðnum hneykslaði mig. Eg held jafnvel að hann hafi aldrei trúað því að við ætluðum að fara um austurhlíð Heklu. Aður en við komum til Islands lét hann eins og hann þekkti hvern hluta fjallsins. Við komumst hins vegar að raun um að hann hafði ekkert ferðast nema kannski veginn milli fbðurhúsa og Reykjavíkur, þegar hann var í þjón- ustu Klogs læknis.49 Leiðangri Mackenzies var nú brátt lokið, þeir yfirgáfu Island 19. ágúst en Olafur varð eftir. Ingibjörg Jónsdóttir skrifaði bróður sínum aftur þann 18. september 1810: Eftir varð Ólafur Loftsson af þeim enska barón. Honurn þótti hann fant- ur í folíó og gaf honum afskeið, þó ekki i naade. Ólafur er að ég trúi kominn austur að Hallskoti til föður síns.50 Espólin segir að Mackenzie hafi rekið Olaf áður en hann fór aftur til Skot- lands51 og sjálfur segir Mackenzie eftirfar- andi: ég tjáði honum að ég væri reiðubúinn til að standa við heit mitt unr að taka hann með aftur til Skotlands, en að mér þætti rétt að gera honum ljóst að vinir mínir myndu ekki lengur þurfa að þola blekkingar hans, og að ég vildi ekkert meira með hann hafa. Hann tók þann kostinn að verða eftir á Is- landi. . .52 I ferðabókinni gefur Mackenzie reyndar í skyn að honum hafi þrátt fýrir allt verið vel til Ólafs. þó ég hefði næga ástæðu til að vera óánægður með hann hefði ég verið mjög ánægður að heyra, jafnvel eftir að hann hafði fýrirgert öllum rétti sín- um til góðmennsku minnar, að hann hefði getað nýtt sér þau tækifæri sem ég gat veitt honum meðan hann dvaldi í Skotlandi.53 Ekki stóð Ólafur framnri fyrir álitlegum kostum. Hvarvetna voru menn búnir að fá nóg af honum og nú síðast þessir frægu vinir hans frá Skotlandi. Nú lenti Ólafur líka í vafasömum félagsskap. Hann hafði hitt James Savignac við kom- una til Islands 1810 og var hann nú „kostgangur" hjá Savignac um einhvern tíma. Savignac þessi hafði mjög verið viðriðinn Jörundarmál á Islandi og bjó einmitt á þessum tíma með „drottningu“ hundadagakonungsins, Guðrúnu Einars- dóttur. Einnig hafði Savignac hjá sér tvær vinnukonur, Guðrúnu Jónsdóttur og Elínu Tyrfingsdóttur.54 Savignac var væg- ast sagt illa liðinn á Islandi og ekki hefur vinskapur þeirra orðið til að auka hróður Ólafs. I bréfadagbók bæjarfógetans í Reykja- vík segir firá þvi að Ellen (Elín) Tyrfings- dóttir, ein vinnukvenna Savignacs, hafi greinst með kynsjúkdóm og taldi Klog landlæknir mikilvægt að einangra hana55 en ekkert er minnst á að nauðsynlegt sé að einangra Ólaf þótt hann hafi örugg- lega verið smitberinn. I Reykjavíkursögu sinni segir Klemens Jónsson þetta um málið: voru árið 1811 tvær ungar stúlkur, önnur dóttir góðs borgara, „teknar undir cur á opinberan kostnað, sem smitaðar af venerisk sygdom". Svo voru menn hræddir við sjúkdóminn, að enginn þorði að lána svo mikið sem bollapar, meðan verið var að lækna þær einangraðar. Kostnaður við lækn- inguna nam 47 rdl. 51 sk., og varð bærinn seinast að borga hann.56 Vinsældir Ölafs Loftssonar voru um þess- ar rnundir örugglega í algeru lágmarki í Reykjavík! Þau skötuhjú Ólafur og Elín létu krankleikann reyndar ekki eyði- leggja kynlíf sitt þvi um sumarið varð Elín ólétt. Ólafur var þó ekki við eina (jölina felldur frekar en fýrri daginn og laumaði sér einnig upp í hjá Guðrúnu Erlendsdóttur. I apríl 1812 ólu þær báðar drengi, Ólaf og Wilhielm, með tveggja daga millibili!57 r Enginn grætur Islending. . . Eftir síðustu ævintýri sín í kvennamál- um, og framgöngu sumarið 1810, gerði Ólafur sér sjálfsagt ljóst að honum var ekki vært á Islandi. Hann tók því þann kostinn að flýja vandræði sín. Bjarni Thorarensen skrifaði 29. ágúst 1812: „. . .hinn nafnfrægi Ólafur Loftsson er 76 SAGNIR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Sagnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.