Sagnir - 01.06.1997, Blaðsíða 6

Steinþór Heiðarsson
A gullaldar sögustað
Því segi ég skál fyrir Fróni og Fjölni og allt það
ogfirðum snjöllum sem að þar liafa skrimt og hrokkið
við minnumst Ingólfs Arnarsonar í veislum
en óskum þess að skipið hans það hefði sokkið.1
Þannig orti Megas einu sinni þegar hon-
um ofbauð tvískinnungur íslenskrar þjóð-
arsálar; stoltið af sögueyjunni og bar-
lómurinn yfir því að þurfa að byggja
hana. Það er ekki ofsögum sagt að á tylli-
dögum minnast Islendingar gjarnan fyrsta
landnámsmannsins. A þessari öld ber hæst
þjóðhátíðirnar á Þingvöllum 1930, 1944,
1974 og 1994.
Að því gefnu að fötin skapi manninn
að einhverju leyti hlýtur að mega ráða
margt af því hvernig þjóðin hefur komið
til dyranna við svo hátíðleg tækifæri.
Þessir mannfagnaðir grundvallast á sögu-
legri vitneskju, þeir eru túlkun Islendinga
á sjálfum sér og sögunni, hlaðnir táknræn-
um athöfnum og vitna um einstakt sam-
band þjóðarinnar við einstakan stað;
Þingvelli við Oxará.
Þingfundir
Lykilatriðið í þessum fjórum Þingvallahá-
tíðum hefur alltaf verið það sama, fundur
Alþingis að Lögbergi. Þar samþykkja
þingmenn einum rómi vandlega undir-
búnar tillögur í viðurvist þjóðarinnar og
innsigla þar með þá einingu sem á að
ríkja meðal Islendinga.
Þessar tillögur hafa að sönnu verið mis-
jafnlega eftirtektarverðar í gegnum tiðina.
Arið 1930 voru samþykktir milliríkja-
samningar við Danmörku, Finnland,
Noreg og Svíþjóð.2 Þann 17. júni 1944
var lýst yfir gildistöku stjórnarskrár lýð-
veldisins Islands eins og samþykkt hafði
verið daginn áður í Reykjavík. Því næst
kaus þingfundur fýrsta forseta Islands.3 A
1100 ára afmæli Islandsbyggðar tók Al-
þingi fyrir áætlun um sérstakt átak í land-
græðslumálum.4 Aherslan hafði þannig
færst af þjóðinni yfir á landið.
Snorrabúð var heldur betur orðin
stekkur þegar Alþingi kom saman á völl-
unum á 50 ára afmæli lýðveldisins 1994.
Maiuifjöldi á lýðreldishátídiimi á Þingvöllum 1 l.júiií 1994.
4 SAGNIR