Sagnir - 01.06.1997, Blaðsíða 36

Sagnir - 01.06.1997, Blaðsíða 36
An titils, 1996 (mynd 5), olía á striga, 177x200 sm. Þeirsem til þckkja kunna að greina andlit JónsAxcls og dóttur hans Brynju á iiiaiincskjunuiii á þessari mynd. lausir draumar" og sagði m.a. „Myndmál- ið er goðsagnalegt, litlir atburðir, sögur, hverfast um sig sjálfar."7 Þessar vangavelt- ur um hið draumkennda ástand og goð- sagnalega myndmál dregur athyglina að Nietzsche og kenningum hans í Geburt der Tragödie" um að draumurinn væri sannari en hinn meinti veruleiki, eða einsog hann orðaði það seinna í Götzen Dámmerung: „Sýnd er reynd." Nietzsche vildi meina að draumurinn væri fyllri en veruleikinn og á þessari sýningu þróaði Jón Axel þá hugmynd áfranr. En í þeim málverkum sem hann átti eftir að mála virðist hann þróa sig frá draumnum og yfir í trúarlegan existensialisma. Þróun verka Jóns Axels Á næstu sýningum þróuðust verk Jóns til þess að sýna manninn í minna draum- kenndu umhverfi þó það héldist jafn órætt, eða jafnvel óræðara.1' Mannskepn- an var oft sýnd krossfest. Ekki þó einsog hún væri ranglega sökuð um eitthvað eða Jón væri að feta i fótspor Ensors eða annarra sem lýstu listamanninum sem Kristi og nú væri það listamaðurinn sem væri krossfestur, heldur var það mann- skepnan sem var krossfest á léreftinu. Jón var að fást við hlutskipti mannsins hvar sem hann var í heiminum. Því rétt einsog hann sagði sjálfur í viðtali við Morgitn- blaðið árið 1987: „Karlkynið held ég eigi ekkert bágt og kvenkynið ekki heldur. Hitt er annað mál að mannkynið í það heila getur átt bágt.“ Við lifum á tímurn þarsem mannskepnan skiptir stöðugt minna máli. Það kemur víða fram í blaðaskrifum að stærsta vandamál heims- ins sé ofgnótt manna. Maðurinn missir gildi sitt eða er að tapa stríði við rafeind- irnar."1 Nú voru í nrálverkum Jóns skilin milli mannsins og umhverfisins óljós og litir mannsins blönduðust umhverfinu og öf- ugt. Þessa áhrifa gætir langt yfir á tíunda áratuginn og í áhrifamiklu verki frá 1994 sem er án titils notar hann manneskju til að ríma við skýlaga form sem er fyrir of- an hana. Þannig er manneskjan enn meir samsömuð umhverfi sínu.Til áréttingar má benda á að tilvistarsinnar sáu stundum ekki mikinn mun milli mannsins og um- hverfisins. Það kemur frarn í verki Jeans Pauls Sartre „Nauseu“ að kannski er eina leiðin út úr þeirri tilvistarkreppu sem manninum er búin, að verða eitt með listaverkinu." I þessum listaverkum renn- ur maðurinn saman við umhverfi sitt og verða manneskjan og umhverfið að einu 34 SAGNIR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Sagnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.