Alþýðuhelgin - 24.12.1949, Blaðsíða 28

26
JÓLAHELGIN
<►- Viðgerðarstofa ► < ♦ Bernh. Petersen
útvarpsins Reykjavík. Símar: 1570 (2 línur). Símnefni: „Bernhardo“.
Annast hvers konar viðgerðir og breytingar útvai'pstækja, veitir leiðbeiningar og sér um viðgerðaferðir um landið. Ábyggileg vinna fyrir kostnaðarverð. Viðgerðarstofa úfvarpsins. Ægisgötu 7. Sími 4995. Kaupir: Þorskalýsi, allar tegundir. Síldarlýsi. Sellýsi. Síldarmjöl. Fiskimjöl. Stálföt. Síldartunnur. Selur: Kaldhreinsað meðalalýsi. Fóðurlýsi. Lýsistunnur. Kol í heilum förmum. Salt í heilum förmum.
Útibú — Akureyri, Ný, fullkomin kaldhrcinsunarslöð.
Skipagötu 12, sími 377. Lýsisgeymar fyrir 6500 föt. Sólvallagötu 80. Sími 3598.
4 < ► « 1 1
„Iliákinn þornar af fötunum, cn
hánn gleymist ekki. Menn gleyma
ckki þeim, sem ofsækja eða eru of-
sóltir. Það er af þessu, að þeir halda
mig vitskertan í samkunduhúsinu,
þegar ég tala eins og mér býr í
brjósti. Sjáðu nú til.“ — og hann
tók landabréf upp úr skúffu, — ,,hér
er það, sem við vitum um þessar ný-
lendur, og hérna og hérna eru okkar
menn að byrja á nýju verki í öðru
lofti. En hérna er Nýja-Frakkland,
— sérðu það? — Og niður stóra
fljótið fara franskir kaupmenn og
Indíánar þeirra.“
„Já,“ sagði Jakob og vissi ekki,
hvað hann var að fara.
„Já,“ sagði Rafael Sanchez. „Ertu
sjónlaus? Ég treysti ekki Frakka-
konungi. Konungurinn næst á und-
an honum gerði húgenotta útlæga,
og hver veit, hvað þessi kann að
gcra? Og cf þeir halda fyrir okkur
stóránum, komumst við aldrei vest-
ur eftir.“
„Við?“ sagöi Jakob og skildi
hvorki upp né niður.
„Við,“ sagði Rafael Sanchez. Hann
sló á landabréfið. „Og þeir sjá það
ekki í Evrópu, ekki einu sinni lá-
varðarnir í þinginu eða ráðherrarn-
ir,“ sagði hann. „Þeir halda, að þetta
sé náma, sem unnt sé að virkja eins
og Spánverjar gerðu á Potosi. En
það er ekki náma. Það er eitthvað
lifandi, eitthvað, sem er að vakna
til lífsins, þótt það vanti bæði nafn
og ásjónu ennþá. Og það erhlutskipti
okkar að vera þáttur í þessu lífi, —
minnstu þess í óbyggðunum, ungi
lögmálsfræðingur. Þú heldur, að þú
farir þangað vegna stúlku, og það
gerir ekkert til. En þú kynnir að
finna þar fleira en þú átt von á.“
Hann þagnaði og annar svipur
kom í augun.
„Sjáðu, fyrst er það verzlunar-
maðurinn,“ sagði hann. „Alltaf er
verzlunarmaðurinn á undan land-
nemanum. Hinir vantrúuðu munu
gleyma því, og sumir af okkar fólki
•líka. ,En við verðum að borga Kan-
ansland, borga í blóði og svita.“
Síðan sagði hann Jakobi, hvað
hann ætlaði að gei'a fyrir hann og
lét hann síðan fara. Jakob fór heim
í herbergi sitt. Það var undarleg
suða í höfðinu á honum. Stundum
fannst honum, að það mundi vera
rétt á litið hjá þeim í.samkundu-
húsinu, að Rafael Sanchez væri
ekki með öllum mjalla. Aðra stund-
ina þótti honum orð gamla mannsins
vera eins og hula, en að baki þeim
hreyfðist og iðaði einhver ógnastór
vera, sem ekki sást, hvernig var. En
lengst dvaldi hugur hans við rjóðu
kinnarnar á Mirjam Ettelsohn.
Fyrsiu kaupstaðarferð sína fór
Jakob með McGampbell liinum
skozka. McCampbell var fám mönn-
um líkur, harður undir brún að sjá
og augun blá og kuldaleg, rammur
að afli og vingjarnlegur í framkomu
og jafnan fámáll, nema þegar hann
talaði um hinar tíu týndu ættkvíslir
ísraelsmanna, því að hann var sann-
færður um, að þær væru Indíánarnir
handan við Vesturfjöll, og um það
efni gat hann talað endalaust.
Þeir ræddu max'gt saman sér til
gagns. McCampbell vitnaði í kenni-
setningar eftir læriföður, sem hét
Jóhann Kalvín, en afi afa okkar
svaraði með lögmálsgreinum og út-
skýringum úr fræðiritum Gyðinga,
þangað til að McCampbell lá við
gráti af því, að svo tungulipur
menntamaður skyldi vera ákvarðað-
ur til eiiífrar útskúfunar. En hann