Alþýðuhelgin - 24.12.1949, Blaðsíða 21

JÓLAHELGIN
19

* .; ____________ •»
Gi'öndal í máiverkasíoíu sinni.
Ja, það er allt verra við að
eiga.
Jón: Því þá, Diúnki? Þér eruð
theolog, útlistið þér þetta fyrir mér,
því mér er mikið um að gera að
finna Biering þegar ég er dauður,
það var eitt túmark með gati á, sem
ég ekki skildi hvurnin stóð á í reikn-
ingunum.
Dj.: Það vil ég gera. Jón Guð-
mundsson; þér vitið, að Abel færði
drottni fórnir af ávöxtum jarðarinn-
ar, en Kain af dýrum, og guði þókn-
aðist betur fórn Abels.
Jón: Biering var þó enginn Kain.
Dj.: Jú, heyi'ið þér Jón — því að
þér vitið að bi'ennivín og koniak og
allt vín er búið til af korni og ávöxt-
um, og þegar við erum íullir ------
Jón: Viltu segja að ég sé fullur?
Dj .: Nei, Jón, þegar menn eru full-
ir, þá offra menn jarðarávöxtum, og
sama offri ergo cg Abel. Hvað segið
þér nú, Jón?
Jón: Bdd. bdd, bdd eru, eru. uddn
— abu — dbb —
Dj.: En sá, sem fæst við slátur,
hvort það er nautaslátur eða innan
úr kindpm, hann fórnar oífri Kains,
og það er guði síður þóknanlegt. Nú
hefur Biering gefið ölmusur, þar
sem hann gaf Álftnesingum innan úr
áttatíu kindum, en það er Kainsgjöf;
hefði hann gefið þeim brennivín, þá
hefði hann gefið þeim betri gjöf.
Jón: Ja, þér eruð logiskur, því
fteitar enginn.
Dj.: Enn fremur, porro plura, hald-
ið þér Biering sé ekki í helvíti, þegar
hann offraði eins og bróðurbaninn?
Jón: Mikill andskoti er að hevra
þetta!
Dj.: Enn, enn, Jón Guðmundsson,
Biering hefur gert illt í að gefa Álft-
nesingum innan úr áttatíu kindum,
og hvað þux'fti hann að fara að kaupa
það dýrum dómum og eyða pening-
um, og so hefur hann orðið að kaupa
Guðmund vaktai'a sjálfsagt til að
taka kindurnar af lífi, maðurinn, sem
átti nóg brennivín, sem kostar miklu
minna. Stífar ástæður, domine frollo!
Jón: Ja, ég heyri það, ég er hrædd-
ur um samt, Djúnki, að þér fai'ið
íremur til helvítis en Biering.
Dj.: Því þá, Jón Guðmundsson?
Jón: Af því þér misbrúkið ritning-
una til að fegra með yðar slúður, og
þér hafið aldrei gefið Álftnesingum
innan úr áttatíu kindum.
Dj .: Þar missti ég staupið í sjóinn,
Jón Guðmundsson.
Jón: Ég set það í Þjóðólf.
Dj.: Það gerir ekkert, ég er búinn
að vera þar hvort sem er.
Jón: Já, og skalt koma betur,
Djúnki; þar datt hækjan.
Rauðkembingur með staup og
bibliu á bakinu. Hrosshveli með
hækju undir bægslinu.
Rauðk.: Hvaðan kemurðu, lags-
maður?
Hrossi: Ég kem úr Faxaflóanum.
R.: Þú hefur þá svamlað fram hjá
Reykjavík.
H.: Já, Jón Guðmundsson var að
hoppa á landi, so hann tók jafnt
fjöllunum; það var skrítið.
R.: So. Hvað hefurðu á bakinu?
H.: Það er hækia. En þú?
R.: Það er- biblía og staup, líklega
frá missíóninni hans Djúnka.
H.: Rækalli ertu stilltur á sundinu,
að staupið skuli standa svona á bibl-
íunni og velta ekki — bíddu við, ég
ætla að setja upp gleraugun mín —
jú, biblían er opin í Jakobsbi'éfinu.
R.: Ojá, ég lærði hjá Teiti, hann
gat kennt það. Iivar hefur þú lært?
H.: Hjá Kjærnested sáluga. Hvaða
menn koma þarna á ísnum?
R.: Við skulum mara hérna í kafi
og heyra hvað þeir tala.
(Jón Guðmundsson kemur með
þorskhöfuð í hendinni, og á móti
honum kemur Djúnki með stígvél í
hendinni og konjaksflösku í hinni.)
Jón: Sæll veri maðurinn! Hvursu
heitir naðurinn?
Dj.: Ég heiti Djúnki. Hvað heitiö
þér?
Jón: Ég heiti Jón Guðmundsson.
Dj.: Við skulum setjast hérna á
jakann og hvíla okkur.
Jón: Hafið þér nokkuð í flöskunni?
Dj .: Já, en þér verðið að drekka úr
stígvélinu, því staupið mitt er týnt
og ég er að leita að því.
Jón: Ja, það er svalt í dag.
Dj.: Það var gott við fundumst,
þér eruð einhvern veginn sneyptur,
Jón.
Jón: O nokku’ sona, ég er að leita
að hækjunni minni.
Dj .: Við skulum rífa í okkur þorsk-
hausinn þinn.
Jón: Eruð þér að meina höfuðið á
mér sjálfum?
Dj.: Nei, ég er að meina þorsk-
höfuðið í hendinni á þér. Hér er
konjak, Jón.
Jón: Ég er nú búinn að vera þar,
skikkanlega samt, en vant er vel
boðnu að neita. Skál!
Dj.: Rífðu nú þorskhausinn þinn,
Jón!
Jón: Já, hvað skyldi vera orðið
framorðið, Djúnki?
Dj.: Það veit andskotinn, sursum
corda, Jón, nær kemur Þjóðólfur
næst?
Jón: Á laugardaginn.
Dj .: Andskoti er á þér, Jón, hvurn-
in þú talar um mig og missíónina,