Alþýðuhelgin - 24.12.1949, Blaðsíða 27

JÓLAHELGIN
25
augun svört og hvöss, en skeggið
hvítara en mjöll. Hann bjó einn sér
í stóru húsi ásamt dótturdóttur sinni.
Hann fékk orð fyrir að vera lærður
maður, en þótti líta smátt á aðra, og
það var sagt, að hann kallaði ekki
Gyðinginn Gyðing, nema hann væri
kominn af óblönduðu Sefardakyni,
en svo nefndust Gyðingar þeir, sem
átt höfðu heima á Spáni.
Jakob hafði séð hann í samkundu-
húsinu, og honum hafði þótt hann
minna sig á örn, vera grimmilegur
eins 03 örn. En nú fór hann í nauð-
um sínum og' drap á dyr hjá þessum
manni.
Rafael Sanchez kom sjálfur til
dyra ,,Hvað er til sölu í dag, farand-
sali?“ sagði hann og horfði fyrirli:-
lega á axlirnar á Jakobi, þar sem
treyjan var snjáð undan burðaról-
unum.
„Lögmálsfræðingur er til sölu,“
sagði Jakob í reiöi sinni, en hann
mælti ekki á tungu þá, sem hanri
hafði lært í þessu landi, heldur á
hebresku. ,
Gamli maðurinn starði á hann um
stund.
„Nú fallast mér hendur," sagði
hann, „því að þú talar tungumálið.
Gakk þú inn, gestur.“ Og Jakob snart
veggskrautið hjá dyrastafnum og
gekk inn.
Þeir settut að miðdegisverði við
borð Rafaels Sanchezar. Borðið var
smíðað úr dökkum, skír.andi rauða-
við, sem birtan sökk í líkt og sólar-
ljósið sekkur í tjörn. Margt gersema
var í stofunni, en Jakob gaf því
engan gaum. Þegar máltíðinni var
lokið og borðbæn hafði verið lesin,
leysti hann frá skjóðunni, en Rafael
Sanchez hlýddi á írásögn hans og
strauk skeggið með annarri hend-
inni. Þegar ungi maðurinn þagnaði,
tók hann til máls:
„Ungi menntamaður,“ sagði hann
ekki óþýðlega, „þú hefur farið yfir
úthaf, svo að þú héldir lífi, en misstir
það ekki, og þó kemurðu ekki auga
á neitt annað hér en stúlkuandlit.“
„Vann ekki Jakob í siö ár fyrir
Rakel?“ sagði afi afa okkar.
„Tvisvar sjö, lærði maður,“
sagði Rafael Sanchez þurrlega, „en
þá voru blessaðir tímar.“ Hann
strauk aftur um skeggið. „Er þér
kúnnugt, af hverju ég kom hingað
til lands?“ sagði hann.
„Nei,“ sagði Jakob Stein.
„Það var ekki til þess að verzla,“
sagði Rafael Sanchez, „Við frændur
höfum lánað konungum fé. Fiskseiði
og nokkrir feldir, — hvað er það mér
og mínum? Nei, það var vegna fyrir-
heitsins, loforðsins, sem Penn gaf,
að þetta land skyldi verða hæli og
heimili ekki aðeins fyrir hina van-
trúuðu. Nú, við könnumst við loforð
kristinna manna. En við þetta loforð
hefur verið staðið enn sem komið er.
Er hrækt á þig hér á götunum, lög-
málsfræðingur?"
„Nei,“ sagði Jakob. „Ég er kall-
aður Gyðingur endrum og eins. En
Vinirnir (þ. e. kvekararnir. — Þýð.).
eru viðmótsgóðir, þótt vantrúaðir
séu.“
„Það er ekki svo í öllum löndum,“
sagði Rafael Sanchez og brosti heift-
arlega.
„Nei,“ sagði Jakob hógværlega,
„það er það ekki.“
Öldungurinn kinkaði . kolli. „Já,
slíkt gleymist ekki,“ sagði hann.