Árbók skálda - 01.12.1956, Síða 47

Steinar Sigurjónsson:
kallar einhvers staSar víóla á fugla?
einhvers staðar liggur orð,
kannski límt á stein í surtshelli
eða skessunafla einhversstaðar
vinir mínir fara fjöld,
en þeir sem tóra enn
hafa verið herbergismenn
í þrjátíu ár langt utan hringbrautar
og konu
þó kann feimin stúlka að hafa tekið
balletskó upp úr kistu í dag
og dansað einmuna samfundum endurnýjað líf
þótt enginn viti
en ljóð mín verða kargari með hverjum degi
og bakkinn nálgast.
réttu mér því teið marja;
kaffi gerir mig einungis brjálhuga,
held ég, og andvakan leikur mér oft
á mænunnar streng . . .
þó kann ugglaus fegurð einhvers staðar að hlaupa
út á bauginn
þótt flest annað vilji heldur
sitja á möndlinum að glápa
einhvers staðar er orð
að baða út öngum,
ef til vill gulum sporði,
og brosa
enginn veit neitt,
heims um ból,
um orð