Árbók skálda - 01.12.1956, Blaðsíða 99

97
„Fundinn?" Faðir hnns setti í brýnnar. „Já fundinn, honum verður lokið
í tæka tíð held ég," sagði hann, en horfði dálítið forvitinn á Tímóteus.
Móðir hans sagði: „Ég býst varla við að hafa heilsu til þess á morgun að
göltra í leikhúsum fram á nótt."
„Jæja við sjáum hvað setur. Ég tek að minnsta kosti fimm miða til vonar
og vara," sagði faðir hans, og eiginkonan brosti dauflega.
Tímóteusi varð ekki svefnsamt. Hann var heitur og aumur í skrokknum og
hann var að vanda spenntur yfir því hvað hann fyndi næsta rnorgun, hann
var búinn að leita árangurslaust um allt að földum gjöfum. Og hann gat
ekki hætt að hugsa um gjöfina sem hann hafði keypt sjálfur og íalið í einni
skúffunni sinni undir skyrtunum. Foreldrar hans gengu til sængur og tóku á
sig náðir, en Tímóteus lá vakandi og óskaði sér hann ætti klukku svo hann
gæti fylgzt með tímanum því hann var viss um það væri komið undir dögun.
nú var hann undir eldavélinni og sá
björninn í vígahug, heyrði braka í stiganum
í öfugri átt og síðan þögn þegar faðir hans
kom berfættur ofan stigann, dyrnar opnast
og íaðir hans stendur þar í röndóttum náttfötum,
örvasa gamalmenni með langa hvíta skeggbrodda
í tunglhvítu andliti, hvítt andlit, herðarnar
síga saman undir náttfötunum þegar hann
gengur fram til móts við björninn
björninn rís upp og hendir sér yfir
veikburða líkamann, faðir hans berst nú um
í heiftaræði, snýr teknu andlitinu að
drengnum í hnipri undir eldavélinni en
mælir ekki orð, segir ekki Tímóteus
Tímóteus, að minnsta kosti ekki svo hann
heyrði því nú heyrði Tímóteus ópin í
munni sjálfs sín, sá bara sorta bjamarins
um leið og hann stökk sjálfur á dýrið sem
gnæfði yfir hann, þreif í síðu þess og fann
ekki höggið sem þeytti honum til baka en
stökk aftur á þessa hrikalegu skepnu,
farinn að öskra hástöfum, faðir hans var
risinn upp undan birninum, hár og hvítur,
í því annað högg sem hefði átt að meiða
mig reið á andliti mér
nú er draumurinn áreiðanlega búinn
því allir sem einhverja glóru hafa
geta séð við höfum sigrað núna, við höfum
sigrað og bjöminn er unninn