Árbók skálda - 01.12.1956, Blaðsíða 60

Árbók skálda - 01.12.1956, Blaðsíða 60
58 Og þá undir bragandi norðurljósum á auðri snævi þaktri götunni fann eiginmaðurinn allt í einu til fátæktar sinnar, til umkomuleysis síns og van- máttar gegn þeim sem stela. Og hverju verður ekki stolið? Var nokkur sá hlutur til sem maður gæti ábyrgzt gegn þjófnaði, því seinast yrði maður öllu sviptur. Eiginmanninum varð hugsað til konu sinar sem biði hans í hlýrri stofunni. Hann sá alveg fyrir sér frítt og smágert andlit hennar. Hafði henni þá aldrei dottið í hug að öllu yrði stolið hversu vel, sem maður gætti þess — óhjákvæmi- lega, og þó gætum við aldrei vitað hver þjófurinn í rauninni væri. Nei, þ*að hafði henni áreiðanlega aldrei dottið í hug — og honum raunar ekki heldur fyrr en nú, að það hafði runnið svo hatrammlega upp fyrir honum. Ábyrgjast, hvað það hafði verið barnalegt af þeim að tala þannig — Eiginmaðurinn var orðinn svo niðursokkinn í heimspekilegar hugleiðingar sínar um hverfulleik lífsins, hugleiðingar, sem í rauninni áttu illa við hann, að hann gáði ekki að sér, fyrr en hann stóð fyrir framan útidymar heima hjá sér. Frúin kom alveg í fangið á honum, þegar hann kom inn í anddyrið og ferskum ilmi úr hári hennar sló fyrir vit honum. Hún hafði notað tímann til að snyrta sig sérlega til, meðan hann var í burtu, og svona upp í fangið á honum hafði hún ekki komið langa lengi. Honum féll allur ketill í eld. — Hvernig gekk þér, hvíslaði hún fín og innileg. — Jú, það gekk náttúrlega sæmilega, sagði hann á báðum áttum. — Hvað sagði lögreglustjórinn? — Jú hann var mjög þakklátur. — Heldurðu að það komi í blöðunum á morgun — ég meina að það hafi verið þú sem handsamaðir hann? — Nei, ég bað þá að láta blaðamenn ekkert komast í það. Það er nóg að hann sé kominn undir lás og slá. Konan hjúfraði sig upp að manni sínum: þama var hin horfna hetja til- hugalífsins komin fram á ný, maðurinn, sem hafði sigrað hana og hún gat örugg leitað skjóls og athvarfs hjá. Svefnherbergisdyrnar stóðu í hálfa gátt. Það var komið fram á nótt. — Vinur minn, hvíslaði hún, þér hlýtur að vera kalt.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Árbók skálda

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Árbók skálda
https://timarit.is/publication/1056

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.