Árbók skálda - 01.12.1956, Qupperneq 68

Gylfi Gröndal:
Lögberg
Ég stóð þar einn. Þungt regn
og þaut í vindi
á fornri slóð.
En kennd: björt,. hrein og helg
um hugann streymdi.
Ég stóð þar einn. Og þá
var sem ég fyndi
í fjarska nið
orð
ljóð,
ljóðið um það sem Jónas forðum dreymdi.
Hraun
Undarlegt að nátta sig
hið næsta dauðu hrauni,
liggja á gamburmosa,
en geta ei sofið
fyrir lífi
á gráum, köldum stað.
Þótt ekki andi hlýju,
þótt ekki gróðurs kenni,
þótt allt sé dautt, kalt,
kvikar líf,
eins og hraunið ennþá vaki
og áfram renni.