Sveitarstjórnarmál - 01.06.2001, Qupperneq 13

Samtal
139
legg, að sinna erindum fyrir sveitarstjórnarmenn
við ríkisvaldið í Reykjavík eða aðrar stofnanir þar
og að gefa út tímaritið. Ennfremur að koma á
tengslum við systursamböndin á Norðurlöndum.
Um haustið 1948 meðan ég var bæjarstjóri í
Hafnarfirði fór ég á þing sveitarfélagasambandsins
í Noregi. Það varð til þess að ég gerði mér grein
fyrir nytsemi slíkra heildarsamtaka sveitarfélaga.
Ég reyndi að efla sambandið m.a. með því að
heimsækja sveitarstjórnarmenn. Einhverju sinni
fór Sigurður Óli Ólafsson, oddviti Selfosshrepps,
með mér um Suðurland. Þá opnuðust augu mín
fyrir víðáttu Suðurlandsundirlendisins en ég var
aðeins vanur sveitarfélagi í tiltölulega lokuðum dal
eins og Svarfaðardal eða hreppum sem voru
afmarkaðir af ám eða fjörðum. í starfinu kynntist
ég fjölmörgum oddvitum með brennandi áhuga á
að efla sitt sveitarfélag. Það var eins og hreppurinn
væri þeirra eigin barn og vildu veg hans sem allra
mestan. En Qárhagur hreppanna var á þessum
árum afar dapurlegur svo það var lítið hægt að
liðsinna þeim. Margar ferðirnar fóru menn á fund
ráðherra að leita fyrirgreiðslu með hin ýmsu erindi.
Stundum fengu menn úrlausn sinna erinda en oft
fóru menn bónleiðir til búðar. í þetta fór allmikill
tími. Einhverju sinni var hjá mér maður sem átti
brýnt erindi við ráðherra og vildi fara á fund hans
strax. Ég sagði honum að fara ekki þá til ráðherr-
ans enda var hann undir áhrifúm. Hann fór að
„Vildi heldur vinna að sveitarstjórnarmálum heldur
en hjá misvitrum þingmönnum."
ráðum mínum og nokkru síðar kom hann til mín og
þakkaði mér ráðgjöfina.
Ég kynntist mörgum heiðursmönnum í hópi
sveitarstjórnarmanna sem komu oft á skrifstofuna.
Af eftirminnilegum oddvitum man ég eftir Birni
Finnbogasyni í Gerðahreppi, Klemensi Jónssyni í
Bessastaðahreppi, sem var traustur og hollráður,
Gísla Jónssyni á Stóru-Reykjum í Hraungerðis-
hreppi og Hermanni Eyjólfssyni í Gerðakoti, odd-
vita Ölfushrepps. Allir voru þeir úrvalsmenn og
sumir sérstæðir persónuleikar. Og svo voru það
menn eins og Karl Kristjánsson á Húsavík sem
iðulega ritaði fundargerðir á landsþingum og á
fulltrúaráðsfundum. Oft var í mörgu að snúast er
landsþing sambandsins voru haldin og þau á
mismunandi stöðum og nokkrar ferðir voru þá
farnar með fulltrúa og erlenda gesti.“
- / tímaritinu sést að auk ritstjóra er ritnefnd
skrifuó fyrir tímaritinu. Hafðirþú stuðning
af nefndinni?
„Nei, blessaður vertu. Hún var aðeins að nafninu
til, kom aldrei saman að ég hygg og hafði engin
áhrif. Gagnvart mér var sú hlið málsins algerlega
í höndum formanns sambandsins, Jónasar
Guðmundssonar, er stjórnaði því af kostgæfni og
dugnaði. Karl Kristjánsson skrifaði grein um
Húsavík að minni beiðni. Hann skilaði greininni
fljótt og vel og birtist hún í tímaritinu. En ég sagði
„Flest mál eru leyst án ágreinings - nema helst
hér í Hafnarfirði.“