Helgafell - 01.09.1942, Blaðsíða 22

250
HELGAFELL
nýrra vígstöðva. Allar þjóðir heims,
sem óska nazismanum ósigurs, líta nú
vonaraugum til nýrra vígstöÖva. Þýzku
valdhafarnir óttast ekkert eins og það
að þurfa að berjast á tvær hendur —
öll sólarmerki bera vitni um það,
þrátt fyrir hinn yfirlætislega áróður
hins halta doktors í útbreiðslumála-
ráðuneytinu.
Nazisminn hefur til þessa getað
unnið sigra sína fyrir þá sök, að hann
fékk einangraÖ andstæðinga sína og
ráðið niðurlögum þeirra eins í einu.
í 14 mánuði hefur Rússland orðið að
berjast eitt saman við voðalegustu víg-
vél er um getur. „Mestu orustur ver-
aldarsögunnar“, hefur viðkvæðiÖ jafn-
an verið í fréttum blaÖanna um hild-
arleik þann, sem háður hefur verið á
sléttum Rússlands síðan í júní í fyrra.
í þessum stórorustum hefur það oftast
nær komiÖ í ljós, að Þjóðverjar hafa
haft meiri mannafla og fleiri vopn en
Rússar. Vegna þess að ÞjóÖverjar
þurftu ekki að óttast sókn af hálfu
Bandamanna gátu þeir einbeitt magni
vopna sinna og mannafla á austurvíg-
stöðvarnar einar. Mesta iðnaðarland
Evrópu, er sölsað hafði undir sig allt
járnbrautarkerfi álfunnar, öll iðjuver
hennar og gat flutt inn milljónir allra
þjóða verkamanna, hlaut að vinna
mikla stundarsigra á Rússum, sem
höfðu ekki iðnaÖarlegt bolmagn til að
veita hinum tvíefldu innrásarherjum
rothöggið. Menn verða að minnast
þess, að fyrir stríð framleiddu Þjóð-
verjar meira af hernaðarlega mikil-
vægum hráefnum en Rússar. Árið
1938 var kolaframleiðsla Þýzkalands
186 milljónir tonna, en framleiðsla
Ráðstjórnarríkjanna 133 milljónir.
Járnframleiðslan var 18 á móti 15
milljónum og stálframleiðslan 23 á
móti 18 milljónum. En þessa stund-
ina, þegar ÞjóÖverjar hafa látið greip-
ar sópa um allar hráefnalindir Evrópu,
er framleiÖsla þeirra 282 milljónir
kola, 32 milljónir tonna af járni og
um 40 milljónir tonna af stáli. Þrátt
fyrir þennan aðstöðumun hefur Rauði
herinn veitt herjum Hitlers slík svöðu-
sár, að hann bíÖur þess ekki bætur í
bráð. En þess er ekki að vænta, að
þýzki herinn bíÖi slíkan ósigur á víg-
völlunum, að óvígur verði, nema því
aðeins, að bandamenn Rússlands
hlaupi undir bagga og dragi úr þeim
mismun, sem er á hernaðarmætti
Rússlands og Þýzkalands. Slík hjálp
getur orðið með tvennu móti: Her-
gagnasendingum til Rússlands í svo
stórum stíl, að vígstaÖa þess batni að
mun, eða myndun nýrra vígstöðva, er
mundu neyÖa Hitler til að skipta liÖi
sínu. Bandamenn hafa til þessa ekki
getað sent Rússum þann hergagna-
kost, sem nauÖsynlegur er til þess að
fullnægja stríðsþörfum þeirra. En að
því er myndun nýrra vígstöðva varÖar,
þá eru menn orðnir æði langeygÖir
eftir þeim. í Bretlandi er mikil ólga
orðin í mönnum yfir því, að ekki vott-
ar enn fyrir sókn á meginlandið. Og
erlendir fréttaritarar í Rússlandi hafa
upp á síÖkastið haft frá mörgu að
segja, er sýnir, að rússneskur almenn-
ingur er farinn að kurra út af því, hve
seint Bandamenn byrja sóknina og
þykir jafnvel, sem ekki muni vera allt
með felldu í þeim efnum.
En hvaS sem því líÖur, þá vofir sá
háski yfir, ef Bandamenn hefja ekki
sókn á meginlandiÖ í bráð, að fram-
leiðslu- og hernaðarmáttur Rússa
þverri svo í þessum ójafna leik, að
þeir fái ekki hafið allsherjarsókn í
vesturátt, þegar nýjar vígstöðvar verða
myndaðar annars staðar í Evrópu.
Stíerrir Kristjánsson.