Helgafell - 01.09.1942, Blaðsíða 46

274
HELGAFELL
tækra gagnráðstafana", frekar en gert var. Sýn-
ir það bezt skapstillingu þjóðarinnar að geta á
sér setið með það, og er sú hófsemi þeim mun
virðingarverðari sem ekki er til þess vitað, að
íslenzka ríkið hafi nokkru sinni brugðið fæti
fyrir Bandaríkin eða önnur stórveldi, í sjálf-
stæðisbaráttu þeirra, né reynt til þess með
hótunum að hafa áhrif á stefnu þeirra í utan-
ÍSLENZK KURTEISI V“ hf
I UTANRÍKIS- um þvert a „oa jafn-
MÁLUM. ” lS h*?
oss gagnvart þeim
eins og um jafningja vom væri að ræða, og
er þess skemmst að minnast, að vér tókum
ungan mann úr öruggu þingsæti til þess að
gegna sendiherraembætti með þessari vinaþjóð,
enda þótt enginn hörgull væri á mönnum, sem
engin líkindi voni til að kæmust nokkurntíma
á þing. í sömu átt fer það, að vér höfum nýlega
skipað álidegan hóp fslendinga, búsetta vestan
hafs, í ræðismannastöður, og mundi þó sá hóp-
ur hafa orðið stærri en raun er á, ef tekist hefði
að grafa upp fleiri slík nöfn og heimilisföng.
Þá mættu einnig þegnar Bandaríkjanna vel
vera minnugir þess, að svo gömul og rótgróin
er hlutleyisstefna vor íslendinga gagnvart þeim,
að þegar vér fyrir þúsund árum fundum land
þeirra, vömðumst vér að segja heiminum frá
því, með því að vér vildum engan hlut eiga
um það, sem þar kynni að fara fram. Hefði
það þó oft getað komið sér vel fyrir oss að
eiga dálitla nýlendu á borð við Bandaríkin, en
jafnvel þótt svo hefði ekki til tekizt, má að
minnsta kosti fullyrða, að síðasta Alþingi hefði
orðið mun upplitsdjarfara ef Kolumbus hefði
gætt tungu sinnar jafn vel og íslendingar gerðu
á sínum tíma. Hinsvegar má oss vera það
nokkur huggun í sjálfstæðisbaráttu vorri, að
oss hefur tekizt, með venjulegri þrautseigju og
lipurð, að fá eina virðulegustu byggingu þessa
lands, Menntaskólann í Reykjavík, heimta úr
hers höndum. Mátti ekki minna vera en að
slíkum tíðindum í sögu merkilegrar stofnunar
yrði fagnað með óvenjulegu móti, enda stóð
LAUSN d?d.á
MENNTASKÓLANS "u.,í“ h”“°ld
„ _______ „ tanð tram að undan-
FAGNAÐ. ... v . .
rornu með þeim
hætti, að skólinn hefur verið gerður að kosn-
ingastöð og þá aðallega fyrir aðkomufólk. Hef-
ur sjálfsagt vakað fyrir þeim, er að þessari ráð-
stöfun stóðu, að brýna það fyrir fólki hvað
kosningar utan kjörfundar séu menntandi, og
í annan stað mátti þetta teljast vel til fundið
þegar þess er gætt, að Alþingi íslendinga var
um margra ára skeið háð í samkomusal
Menntaskólans, og að þar var Jón Sigurðsson
löngum í forsæti, þegar hann var upp á sitt
bezta. Enn má vera, að húsnæðisvandræðin í
bænum hafi ráðið nokkru um þessi hátíða-
höld, því þess er ekki að vænta, að ríkið sjái
sér fært að fleka húsnæði út úr þegnum sínum
með ósæmilegum fjárgreiðslum, afnotum af
síma, kvenfólki eða öðrum slíkum mútum, þó
borgurunum haldist uppi, dags daglega, að
haga sér þannig gagnvart fátækum húseig-
endum.
Mjög er ánægjulegt til þess að vita, að svo
er að sjá sem vænta megi hins bezta af and-
legu lífi þjóðarinnar á vetri þeim sem nú fer
í hönd. M. a. má benda á það, að listamanna-
þing, hið fyrsta hér á landi, mun verða háð í
næsta mánuði í Reykja-
LISTAMANNA- vík, og er mikill og
ÞINGIÐ í HAUST. sameiginlegur áhugi
meðal allra beztu lista-
manna landsins um að gera það eins veglegt
og föng eru á. Hefur ríkisstjómin, eins og
vænta mátti, tekið hið bezta í málalcitanir
Iistamannanna um stuðning við þinghaldið og
eins munu blöðin undantekningarlaust teljaþað
ljúft og skylt að greiða fyrir því, að það megi
verða þjóðinni og listamönnunum til sóma.
Á þingi þessu verða tekin til meðferðar ýms
þau mál, er listamennirnir láta sig sérstaklega
varða, en auk þess er svo til ætlazt, að almenn
listsýning verði haldin í sambandi við þingið,
ennfremur fer fram hátíðasýning á íslenzku