Helgafell - 01.09.1942, Blaðsíða 17

VARNIR RÁÐSTJÓRNARRÍKJANNA
245
eftir hálfs fjórða mánaðar sókn er
brúnstakkaherinn nær búinn að ná tá-
festu á Volgubökkum. Hann hefur náð
fyrstu olíulindum Rússlands, eyðilögð-
um, á vald sitt, og nú klífur hann bratta
Kákasusfjalla í leitinni að þeim lind-
um, sem eiga að verða aflgjafi véla-
hersveita Hitlers í herför hans um
heiminn.
En þrátt fyrir þessa landvinninga er
enginn sigurhreimur í tilkynningum
þýzku herstjórnarinnar. Orsökin er
auðsæ: RauÖi herinn er enn óbrotinn
og ósigraÖur.
Rússar búast við langvinnri styrj-
öld. Það hefur veriÖ mikilvægt at-
riði í pólitískri trúarjátningu þeirra.
Þeir hafa jafnvel gert ráð fyrir að
þurfa að berjast við allan heiminn.
Hvernig hefur viðbúnaður þeirra ver-
ið undir slíkan hildarleik ?
Ráðstjórnarríkin
og auðvaldsheimurinn
Bolsévisminn hófst til valda upp úr
hinni fyrri heimsstyrjöld. Þá var her
keisarans þegar bilaður á báSum fót-
um. Hinn rússneski bændaher heimt-
aði frið og jörð. Bolsévíkaflokkurinn
lofaði hernum hvorutveggju og hlaut
fylgi hans og traust fvrir.
Hin blóðugu og erfiðu ár borgara-
styrjaldarinnar liðu aldrei úr minni
þeirrar kynslóðar, sem staðið hafði að
nóvemberbyltingunni. Hún fékk ekki
gleymt því, að umheimurinn hafði ætl-
að að gera að engu þá byltingu, sem
varpaÖ hafði af Rússlandi oki keisara-
stjórnar og gózeigandavalds. Fyrir þá
sök greri aldrei um heilt milli RáS-
stjórnarríkjanna og auðvaldsheimsins.
Rússar óttuðust alla stund síðan, að
auðvaldsríkin mundu freista á nýjan
leik að stofna til bandalags og her-
farar gegn þvf ríki, er hafði sett sósíal-
ismann á stefnuskrá sína.
ÞaS var ekki létt verk að skapa nú-
tíma her, er gæti variÖ víÖáttur RáS-
stjórnarríkjanna frá Póllandi austur
aS Kyrrahafi. AS vísu átti Rússland
mannafla nógan, en þaS skorti vopn
til nútímastyrjaldar. ÞaS skorti vopna-
smiðjur, iðnaðinn, sem er grundvöllur
og lífsstofn nútímahers. En iðnaður
og landbúnaður Rússa var í kalda koli
eftir borgarastyrjaldirnar, hráefnalind-
ir landsins urðu ekki nýttar í vélalausu
landi, sem byggt var örfáum iðnlærð-
um verkamönnum og tugmilljónum
frumstæðra bænda, er voru hvorki
læsir né skrifandi.
Árin, sem á eftir fóru, voru ár þrot-
lausrar vinnu og endurreisnar. Þegar
iðnaður og landbúnaSur Rússlands var
gróinn sára sinna eftir tíu ára völd
verkalýðsins boÖaði bolsévíkaflokkur-
inn öllum heimi, að nú mundu horn-
steinar verða lagÖir aS sósíalísku þjóð-
félagi í borgum og sveitum. Rússland
skyldi verða iðnaðarstórveldi á nokkr-
um árum, þar sem bændur mundu fá
stórvirkustu landbúnaðarvélar til að
erja akra sína, og Rauöi herinn verð'a
búinn öllum vopnum nútímahertækni.
ÁriS 1931 talaði Stalín á ráðstefnu
rússneskra iSnaÖarforstjóra í Kreml.
RæSu þessari var ekki mikill gaumur
gefinn erlendis. Á þeim árum þótti
baS fínt aS hlusta ekki á ræður Stalíns.
En ef menn hefðu viljaÖ hlusta, þá
hefSu þeir kannski komizt aS raun um,
að mikil umskipti voru orðin í Rúss-
landi, að þaS var ekki lengur land
reyksins, heldur land stálsins. Stalín
mælti:
,,Vér megum ekki draga úr þróun-
arhraÖa iÖnaÖarins. AS draga úr hrað-
anum, það er að verða aftur úr. Og