Morgunblaðið - 15.03.2013, Blaðsíða 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. MARS 2013
þær viðræður og var gengið frá
samningi í ágúst 1988. Fjögur
félög komu að kaupunum og var
Hvalur hf. afgerandi stærst.
Það áraði ekki vel í útgerð og
fiskvinnslu á þessum árum og
voru þessi kaup ansi djörf að
áliti margra.
Árni tók þá við forystu í
stjórn Granda hf. og hefur hann
leitt félagið alla tíð síðan. Hann
sá til þess að hlutabréf félagsins
voru skráð á markaði, hlutaðist
til um sameiningar við útgerð-
arfélög og kaup á öðrum útgerð-
arfélögum. Þannig var hann
potturinn og pannan í eflingu fé-
lagsins alla tíð. Jóhann Hjart-
arson, stjórnarmaður í HB
Granda hf., orðaði það svo í
tölvupósti til mín: „Það er ein-
hvern veginn erfitt að hugsa um
HB Granda án Árna.“
Svipuðu gegndi um aðkomu
Árna að Fiskveiðahlutafélaginu
Venus, Hval, Hampiðjunni,
Stofnfiski og Nýherja.
Þar sat hann ekki með hend-
ur í skauti. Samstarf okkar hef-
ur verið náið alla tíð. Þar hef ég
frekar verið þiggjandi en gef-
andi enda Árni mikill visku-
brunnur og auðsótt alltaf að
leita í smiðju til hans. Fjöl-
skylda mín sendir Ingu og dætr-
um þeirra og fjölskyldum svo og
systrum Árna og fjölskyldum
þeirra okkar samúðarkveðjur
við fráfall Árna.
Kristján Loftsson.
Til þess að vera áhugaverður
er nauðsynlegt að vera áhuga-
samur. Þetta spakmæli heyrði
ég fyrir nokkrum árum og þá
varð mér réttilega hugsað til
Árna. Hann var einstaklega
áhugasamur maður um marga
hluti, spurði spurninga á upp-
byggjandi hátt og skipti þá engu
máli hvort rætt var um útgerð,
stjórnmál, fiskeldi eða laxveið-
ar.
Leiðir okkar Árna lágu sam-
an árið 2006 er ég tók við Stofn-
fiski þar sem hann var stjórn-
arformaður og það var mikil
gæfa fyrir mig að kynnast hon-
um, vinnubrögðum hans og
stjórntækni sem var styrk og
uppbyggjandi. Hann átti ein-
staklega auðvelt með að hrífa
aðra með sér og því smitaðist ég
oft af eldmóði og hugmyndauðgi
og fyrir vikið naut hann mikillar
virðingar hjá mér vegna yfir-
burðaþekkingar og reynslu á
málefnum fyrirtækja sinna og
rekstri þeirra. Árni gerði sann-
gjarnar kröfur til starfsfólks
síns og var styðjandi í orðum og
verkum. Hann lagði mikið upp
úr gerð rekstraráætlana og að
þeim yrði fylgt eftir og einnig
hafði hann ríka réttlætiskennd
og lagði mikið upp úr því að
gagnkvæmt traust væri ávallt
ríkjandi í samskiptum og
rekstri. Sem fyrrverandi pró-
fessor var hann stanslaust í
kennarahlutverkinu og voru
engin mál honum óviðkomandi
sem sneru að rekstri og kann ég
honum miklar þakkir fyrir að
miðla mér af þekkingu sinni.
Árni var víðlesinn heimsmaður
sem kenndi mér að lífið allt er
skóli og hversu mikilvægt það
er að halda áfram að læra. Hann
átti það þó til að kvarta um
hversu erfitt og leiðinlegt væri
að nota farsíma, en alltaf svar-
aði hann þó. Einnig var hann
lipur á internetið og fylgdist vel
með. Árni hafði mikinn áhuga á
laxveiði og var hann mikill veiði-
maður. Á langri ævi hafði hann
veitt víða um landið og upplifað
margar laxveiðiár í blóma sín-
um. Hann hafði gaman af að
deila veiðisögum með öðrum og
sagði hann þær af mikilli inn-
lifun. Hann var einstaklega góð-
ur veiðifélagi, kurteis og áhuga-
samur og mikill pælari. Mér
fannst einnig aðdáunarvert að
hann skyldi stunda badminton
af miklum móð og sagði það við-
halda starfsorku sinni. Ég er
þakklátur fyrir þann tíma sem
ég vann með Árna og veit að ég
er mun ríkari eftir þessi góðu ár
sem því miður voru of fá.
Í veikindunum kom vel í ljós
hve lífsorka Árna var mikil og
uppgjöf kom aldrei til greina.
Hann ræddi opinskátt um veik-
indi sín af æðruleysi og styrk og
þess vegna finnst mér andlát
hans bera brátt að.
Kæra Inga, dætur, tengda-
synir og barnabörn, ég og fjöl-
skylda mín votta ykkur samúð
mína og megi guð blessa minn-
ingu hans.
Jónas Jónasson.
Árni Vilhjálmsson var ein-
stakur maður, vel að manni,
skarpgreindur og töluglöggur
með afbrigðum, flott sambland
af fræðimanni og viðskipta-
manni. Hann hafði sérlega góða
nærveru. Ég kynntist honum
fyrst þegar ég hóf nám í við-
skiptafræði við Háskólann en
þar var Árni einn af aðalkenn-
urunum. Það var skemmtilegt
að vera í tíma hjá Árna og
margt rætt fyrir utan námið.
Árni og Ingibjörg voru að
byggja á þessum árum, Árni
setti okkur inn í málið og bauð
okkur meira segja í heimsókn í
rúmlega fokhelt húsið. Minnis-
stætt er þegar við fórum á
handfæraveiðar einir 20 nem-
endur ásamt þremur prófessor-
um, þar var Árni í essinu sínu
enda rann sjómannsblóð í æðum
hans og það er minnisstætt
hvernig við þurftum að enda
veiðiferðina, rétt eins og pabbi
hafði alltaf gert, sagði Árni. Því
lýsum við ekki nánar hér.
Árni hafði milligöngu um að
ég hóf störf hjá Loðnunefnd
með náminu og síðar meir hafði
hann milligöngu um að ég hóf
störf í iðnaðarráðuneytinu.
Seinna þegar ég stofnaði Verð-
bréfastofuna kom Árni til mín
og bað mig að hafa milligöngu
um umtalsverð kaup á hluta-
bréfum í ákveðnum sjávarút-
vegsfyrirtækjum fyrir Granda.
Ég spurði hvort við ættum ekki
að gera skriflega samning um
þetta, Árni sagði að þess gerðist
ekki þörf, munnlegir samningar
giltu alveg eins og skriflegir ef
traust ríkti milli manna. Þessi
viðskipti okkar stóðu í mörg ár.
Árni var framsýnn í viðskiptum
og vildi gera Granda að einu öfl-
ugasta sjávarútvegsfyrirtæki
landsins og það tókst sannar-
lega.
Leiðir okkar lágu oft saman í
Badmintonhúsinu við Gnoðar-
vog, þar spilaði Árni í fjölda ára
2-3 sinnum í viku. Badminton-
tímar voru heilagir, mikilvægir
stjórnarfundir urðu að víkja fyr-
ir þeim, enda góð regla. Ein-
staka sinnum hljóp ég skarðið á
vellinum hjá Árna og félögum ef
mann vantaði, keppnisskapið
hjá Árna var ódrepandi og leik-
gleðin skein af honum, það var
farið í hvern leik til að vinna.
Að leiðarlokum er þakkað
fyrir ánægjulega samvinnu,
uppfræðslu, stuðning og
skemmtileg kynni. Árni var ein-
staklega kraftmikill og heil-
steyptur maður, sem áorkaði
miklu á sinni lífsleið. Ingi-
björgu, dætrunum og fjölskyld-
um þeirra eru sendar innilegar
samúðarkveðjur. Minningin um
góðan dreng lifir.
Jafet S. Ólafsson.
Með Árna Vilhjálmssyni er
fallinn frá kær vinur og sam-
starfsmaður um langt árabil.
Samskipti okkar Árna ná til
unglingsáranna, en þá var sam-
vinna feðra okkar mikil, sem
báðir voru framsæknir togara-
skipstjórar og miklir hugsjóna-
menn. Þeir voru í fámennum
hópi skipstjórnarmanna og vél-
stjóra, sem stofnuðu Hampiðj-
una árið 1934 undir forustu
Guðmundar S. Guðmundssonar,
verkstjóra í Héðni hf.
Samstarf okkar Árna hófst
síðan fyrir um fjörutíu árum,
þegar við vorum báðir stjórn-
armenn í Hampiðjunni. Að baki
var mikil og oft á tíðum tvísýn
barátta um tilvist fyrirtækisins.
Þannig voru sjávarútvegs-
fyrirtækjum oft bættar afleið-
ingar hárrar gengisskráningar,
en ótollverndaður veiðarfæra-
iðnaður varð að takast á við
vandann og þurfti að auki að
sæta undirboðum erlendra
framleiðenda. Þessi orrahríð
mæddi mjög á föður mínum,
sem var þá forstjóri Hampiðj-
unnar, en þá heyrði ég hann
hafa á orði, hversu Vilhjálmur
Árnason, faðir Árna, hefði verið
traustur og ómetanlegur bak-
hjarl. „Hann var eins og klett-
ur, sem ekkert haggaði,“ sagði
hann um Vilhjálm.
Traust og trúnaður ein-
kenndi ætíð samstarf okkar
Árna í stjórn Hampiðjunnar. Á
síðasta áratug hefur Hampiðj-
an þurft að endurskipuleggja
rekstur sinn frá grunni. Því
hefur fylgt uppstokkun og sam-
eining á framleiðslu félagsins,
fjárfesting í erlendum fyrir-
tækjum og þróun nýrra sölu-
vara. Samstaða eigendanna og
stuðningur við forstjóra félags-
ins í þeim verkefnum öllum hef-
ur að mínu mati verið forsend-
an fyrir þeim góða árangri sem
náðst hefur.
Í bankastjórastarfi mínu
vann ég með mörgu hæfu fólki,
sem verið hafði nemendur Árna
í viðskiptafræðideild HÍ. Öll
mátu mikils hæfileika og kunn-
áttu læriföður síns og betur
varð mér ljóst þá, hversu mikið
framlag viðskiptafræðideildar
HÍ er við uppbyggingu íslensks
atvinnulífs.
Árið 1988 hafði Árni for-
göngu í því, að nokkur fyrir-
tæki gerðu tilboð í 78% hlut
Reykjavíkurborgar í Bæjarút-
gerð Reykjavíkur, sem nú heit-
ir HB Grandi. Hampiðjan lagði
til rúman fjórðung þess fjár,
sem til þurfti. Við í stjórn
Hampiðjunnar studdum og
treystum Árna í þessum fjár-
festingum og hélt hann af-
burðavel á málum þess félags
með fjölþættri uppbyggingu
þess, sem er nú stærsta og öfl-
ugasta sjávarútvegsfyrirtæki
landsins.
Óvenjulegt verður að telja,
að maður er á að baki mikið
akademískt starf, höfundur
fjölda greina, bæklinga og bóka
um fræðigrein sína verði slíkur
forustumaður í uppbyggingu
öflugra fyrirtækja, sem eitt og
sér hefði verið ærið ævistarf.
Það var mikið lán, að eiga að
vini og samstarfsmanni Árna
Vilhjálmsson. Ég get sagt um
Árna, líkt og faðir minn sagði
um föður hans, að hann hefur
verið mér og Hampiðjunni
traustur og ómetanlegur bak-
hjarl, klettur sem ekkert hagg-
aði.
Við Ragnheiður sendum
Ingu og fjölskyldu Árna okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Bragi Hannesson.
„Okkur leggst eitthvað gott
til“ sagði Árni þar sem við sát-
um nokkrir saman á stjórnar-
fundi í Hampiðjunni, örfáum
dögum fyrir jól. Árið var 1993.
Eftir margra ára sölusamdrátt
var áætlun næsta árs til kynn-
ingar og í þeim kortum sást fátt
annað en áframhaldandi sam-
dráttur og niðurskurður.
Stjórnendur, lúnir á brekkunni,
kynntu eigendum stöðuna.
Ástæðan var svo sem ekki lang-
sótt. Íslenska kvótakerfið var
farið að virka vel, fiskiskipum
fór fækkandi og vel þegin hag-
ræðing útgerðarinnar speglað-
ist í samdrætti hjá Hampiðj-
unni. En skýringar, þótt réttar
væru, milduðu ekki ástandið.
Mér urðu orð Árna minnis-
stæð. Fyrirtæki eiga það sam-
eiginlegt með börnum að það
skiptir þau miklu hverjir eiga
þau, án þess þó að þau fái
nokkru um það ráðið. Eigendur
Hampiðjunnar hafa ætíð stutt
stjórnendur félagsins með ráð-
um og dáð, hvort heldur sem
rekstur félagsins væri á fótinn
eða hallaði undan. Og spá Árna
gekk eftir. Félagið fékk góða
viðspyrnu með nýjum vörum og
við tók árleg söluaukning í stað
samdráttar.
Árna var umhugað um að fyr-
irtæki ræktu hlutverk sitt í
samfélaginu af myndarskap.
Samtakamáttur hluthafanna
þyrfti að nýtast samfélaginu
öllu. Starfsmenn, viðskipta-
menn, sameiginlegir sjóðir og
hluthafar gætu og ættu að ná
árangri saman. Peningar, pen-
inganna vegna, voru aldrei
keppikefli Árna. Ekki hið
minnsta. Fjármunir voru í hans
huga hreyfiafl, verkfæri, sem
þeim sem höfðu þá hverju sinni
til ráðstöfunar bar að nýta til
sköpunar verðmæta, samfélag-
inu til gagns.
Árni var kennari og fræði-
maður og vinsæll af nemendum
sínum. Minnisstæður er kúrsinn
um stefnumótun fyrirtækja,
sem hann kenndi okkur verð-
andi viðskiptafræðingum á loka-
ári. Þar naut hann sín við að
kryfja vanda fyrirtækja og
mögulega endurreisn þeirra
með samtali við bekkinn. Mis-
gáfulegar tillögur unga fólksins
voru hentar á lofti og krufðar.
Það var góður skóli.
Þar sem fræðimanninum
sleppti tók framkvæmdamaður-
inn við. Árni vildi byggja upp,
framkvæma, þróa og sækja
fram. Í þau 27 ár sem ég hef
setið stjórnarfundi í Hampiðj-
unni man ég aldrei eftir hiki hjá
Árna þegar kom að fjárfestingu.
Alltaf var áhuginn í andlitinu og
ef þurfti minnti hann viðstadda
á kosti fjárfestingarinnar. Meiri
gæði, ný vara, aukin samkeppn-
ishæfni – kostirnir voru alltaf
fjármununum yfirsterkari.
Árni var mildur maður að eðl-
isfari en átti skap ef þurfti. Lík-
lega var hann sumum dulur, en
vinum sínum var hann opinn,
einlægur og gamansamur. Hann
var hnyttinn og húmorískur og
átti einstaklega auðvelt með að
sameina góðan hóp á góðri
stundu í kímni og hlátri. Árni
var ástríkur fjölskyldumaður og
átti því láni að fagna að eiga
Ingibjörgu Björnsdóttur sem
lífsförunaut. Það leyndi sér ekki
hve náin og samhent þau hjón
voru.
Við Kristín sendum Ingu og
fjölskyldu Árna okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Fyrir
hönd Hampiðjunnar vil ég
þakka Árna af heilum hug fyrir
óbilandi stuðning í hálfa öld.
Minning hans og hugsjón munu
lifa með félaginu.
Jón Guðmann Pétursson.
Með Árna Vilhjálmssyni er
fallinn frá góður vinur og sam-
starfsmaður í áratugi. Þótt við
Árni hefðum vitað deili hvor á
öðrum í Menntaskólanum í
Reykjavík urðu kynni okkar
fyrst náin eftir að ég réðst sem
kennari til viðskiptadeildar HÍ
árið 1971. Árni hafði þá verið
prófessor við deildina frá 1961.
Á honum hvíldi mikið kennsluá-
lag því fáir voru kennararnir.
Hófst hann samt handa við að
endurskipuleggja og auka við-
skiptafræðinámið. Stefnumörk-
unin var fyrst og fremst hans
verk og í hans hlut kom einnig
að fylgja henni eftir yfir lengri
tíma. Veigamiklar breytingar
voru gerðar árið 1964 er
cand.oecon.-náminu var skipt í
fyrri og síðari hluta, hvor með
tveggja ára yfirferð. Síðari
stóra breytingin á þessum tíma
og í anda stefnumörkunar Árna
var gerð 1970 er nemendur gátu
valið á milli fyrirtækjakjarna og
þjóðhagskjarna en það leiddi
síðar til fullrar aðgreiningar
náms í hagfræði og viðskipta-
fræði. Á hvorum kjarna fyrir sig
áttu nemendur einnig kost á
kjörsviðum og kjörgreinum til
að fylgja eftir áherslum sínum í
náminu. Má segja að þessar
breytingar hafi í grundvallarat-
riðum haldist um áratuga skeið.
Við stjórnunarstörf innan
viðskiptadeildar þar sem Árni
gegndi starfi deildarforseta
nokkrum sinnum bættust trún-
aðarstörf fyrir háskólann.
Þannig var hann eftirsóttur til
stjórnarsetu í fyrirtækjum há-
skólans og sat m.a. bæði í
stjórnum Reykjavíkurapóteks
og Háskólabíós.
Árni sóttist ekki eftir sviðs-
ljósinu, hélt sig frekar til hlés.
Skoðanir hans voru vel ígrund-
aðar og málefnalegar umræður
voru honum að skapi. Metnaður
hans fyrir hönd viðskiptadeild-
ar var mikill og smitaði út frá
sér til samhents hóps kennara.
Kennslugreinar hans vörðuðu
fjármál og stefnumótun fyrir-
tækja. Gat hann þar miðlað af
yfirburða þekkingu sinni og
reynslu á fyrirtækjarekstri til
mikils gagns fyrir þann stóra
hóp nemenda sem hann kenndi.
Á kveðjustund er mér efst í
huga að þakka hlýhug hans,
vináttu og samneyti í gleði og
starfi. Fjölskyldu hans vottum
við hjónin innilegustu samúð
okkar.
Þórir Einarsson.
Árni Vilhjálmsson, profess-
or emeritus atque doctor oeco-
nomae honoris causa, var einn
frumherja í kennslu viðskipta-
fræða og hagfræða á Íslandi.
Þegar Árni Vilhjálmsson lauk
prófi frá laga- og hagfræða-
deild Háskóla Íslands höfðu
aðeins 58 stúdentar lokið cand.
oecon. prófi. Eftir framhalds-
nám við hinn virta háskóla,
Harvard Business School, í
Bandaríkjunum hóf hann
kennslu í fjármálum fyrir-
tækja og tengdum greinum í
sinni gömlu háskóladeild. Árni
var þriðji prófessorinn, sem
skipaður var til kennslu í við-
skiptafræði og hagfræði. Sér-
stakt viðfangsefni Árna var að
mæla árangur í rekstri. Sér
þess stað í þeim ritum sem eft-
ir hann liggja. Jafnframt
kennslu í þeim greinum, sem
eru undirstöðugreinar fyrir ís-
lenskt atvinnulíf, tók Árni
virkan þátt í stjórnum ýmissa
félaga. Því verður Árna ekki
aðeins minnst sem prófessors,
heldur einnig sem stjórnanda í
íslensku atvinnulífi. Það má
því með sanni segja að reynsl-
una úr atvinnulífi tók Árni með
sér í kennslu í viðskiptafræð-
um, sem þannig tók mið af
kröfum atvinnulífsins að mati
prófessorsins.
Árna verður minnst sem
ágæts samstarfsmanns, sem
gerði hárfínar athugasemdir
þegar við átti, jafnframt því
sem hann lét sér annt um fram-
gang sinna fræða. Þegar Árni
lét af störfum fyrir 15 árum gat
hann betur einbeitt sér að
stjórnarstörfum í ýmsum fyr-
irtækjum, með starfsemi í lofti,
láði og legi. Þar miðlaði hann af
kunnáttu sinni og setti svip
sinn á rekstur þeirra. Síðast en
ekki síst skal það nefnt að Árni
beitti sér fyrir stofnun Holl-
vinafélags viðskipta- og hag-
fræðideildar Háskóla Íslands.
Það eru um 60 ár frá því
Árni Vilhjálmsson kom fyrst að
viðskiptafræðinni, þá sem nem-
andi í laga- og hagfræðadeild.
Nú kveðja viðskiptafræðideild
og hagfræðadeild einn af sínum
frumkvöðlum og þakka há-
skóladeildirnar Árna hans
framlag. Starfsfólk hagfræði-
deildar og viðskiptafræðideild-
ar vottar Ingibjörgu, konu
Árna, dætrum þeirra og fjöl-
skyldum samúð.
Megi minningin um ágætan
dreng heiðrast í vitund þinni.
Ingjaldur Hannibalsson,
forseti Viðskiptafræði-
deildar Háskóla Íslands,
Tor Einarsson, forseti
Hagfræðideildar
Háskóla Íslands.
Höfðingi er fallinn frá. Árni
Vilhjálmsson, fv. prófessor og
heiðursdoktor við Háskóla Ís-
lands, lést 5. mars 2013. Hann
átti glæsilegan náms-, mennta-
og kennsluferil og glæstan feril
í atvinnulífinu. Hann byggði upp
viðskipta- og hagfræðideild Há-
skóla Ísland og kenndi þar með
miklum og góðum árangri í ára-
raðir. Hann gegndi störfum for-
seta viðskiptadeildar. Hann rit-
aði fjölda greina um fjármál og
reikningsskil og sat í fjölda
nefnda og stjórna. Ég ætla ekki
að rekja hans farsæla feril á því
sviði heldur minnast hans sem
manns. Hann var afburðavel
gefinn og auk þess skemmtileg-
ur. Mikill framfara-, atorku- og
hugsjónamaður. Hann vildi sjá
háskólanám á Íslandi aukast og
eflast og sjá öflugt atvinnulíf
þróast og þar var hann í for-
ystu.
Ég átti því láni að fagna að
eiga hann sem vin, samstarfs-
mann og félaga í yfir 30 ár. 15
ár í stjórn Flugleiða-Icelandair
1986-2001. 15 ár í stjórn Granda
hf. þar sem hann gegndi störf-
um formanns, Hann var enn for-
maður HB Granda hf. á dán-
ardegi og hafði tekist að gera
HB Granda hf. að einu traust-
asta og öflugasta sjávarútvegs-
fyrirtæki á Íslandi. Yfir 30 ár í
stjórn Hvals hf. og dótturfyr-
irtækja þar sem hann gegndi
stjórnarformennsku. Auk þess
vorum við veiðifélagar árum
saman og þar þróuðust ýmsar
hugmyndir. Hann sat í fjöl-
mörgum stjórnum, oft sem
stjórnarformaður, svo sem í
Hampiðjunni hf., Nýherja hf.,
Vogun hf. o.fl. Hann var hug-
myndaríkur með afburðum og
kom oftast hugmyndum sínum í
framkvæmd. Sumar þeirra virt-
ust óframkvæmanlegar við
fyrstu sýn en hann var ávallt
með báða fætur á jörðinni og
flestar hugyndir hans stóðust og
honum tókst að gera þær að
veruleika.
Hann var mikill forystumað-
ur. Hann skapaði traust og trú á
verkefnin. Hann var góður og
traustur vinur. Hann var ávallt í
okkar kynnum glaður og fullur
áhuga um flest mál. Honum var
sjósókn og sjávarútgerð í blóð
borin enda kominn af lands-
þekktu afla- og sjósóknarfólki.
Faðir hans, Vilhjálmur Árnason
skipstjóri, var á árum áður einn
helsti aflamaður og sjósóknari
Íslands. Árni fór ungur sem sjó-
maður í Smuguna (Bjarnareyja-
veiðin) þegar fáir stunduðu þær
veiðar. Þekking hans á sjávarút-
vegsmálum var óviðjafnanleg og
yfirgripsmikil. Sama gilti um
vin hans og félaga Kristján
Loftsson, en þekking mín á
sjávarútvegsmálum var tak-
markaðri.
Árni sat í stjórn Flugleiða-
Icelandair í 15 ár. Fyrir hönd
þeirra sem störfuðu með Árna
að flugmálum flyt ég honum
þakkir fyrir frábær störf, oft á
erfiðum tímum. Árni átti sér
lífsförunaut. Kona hans Ingi-
björg Björnsdóttir var stoð
hans og stytta um langa hríð en
þau gengu í hjónaband 18. júlí
1964. Ingibjörg er framúrskar-
andi dugnaðarkona og menning-
arfrömuður. Þau eignuðust
þrjár dætur: Ásdísi Björk,
Birnu Helgu og Auði Kristínu.
Ég votta þeim og öllum að-
standendum samúð mína og
óska þeim guðs blessunar. Ég
mun sakna góðs vinar og góðs
manns. Eigi Ísland marga slíka
er landi og þjóð borgið.
Orlando Florida í mars 2013,
Gretar Br. Kristjánsson,
fv. varaformaður stjórnar
Flugleiða-Icelandair.
Það er alltaf dapurlegt að sjá
á eftir góðum dreng. Árni Vil-
hjálmsson kom víða við og
markaði alls staðar markverð
spor. Hann kenndi í áratugi í
Háskóla Íslands og vissi allt
sem vert var að vita um fjármál