Morgunblaðið - 15.03.2013, Blaðsíða 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. MARS 2013
og reikningshald. Hann var
góður kennari en ekki allra og
það var betra að sýna námsefn-
inu áhuga. Árna leiddist að eyða
tímanum í eitthvað sem skipti
litlu máli. Hann kom að rekstri
fjölmargra fyrirtækja og ég hef
ekki kynnst neinum sem var
jafn skarpskyggn á þau mál og
hann. Okkar samskipti og vin-
átta hafa lengi átt samleið. Við
kenndum meðal annars í ára-
raðir í Háskólanum í sömu deild
og í mörg ár sat ég með Árna í
stjórn Granda. Alltaf var sam-
starfið mjög gott á milli okkar
og alltaf hlakkaði ég til funda
með Árna. Nú síðast sátum við
saman í stjórn Stofnfisks, öfl-
ugs fyrirtækis á sviði fiskeldis,
funduðum sjaldan en með þeim
mun meiri árangri. Árni var
góður í viðkynningu, góður
húmoristi, gat verið háðskur og
afgreitt menn snyrtilega ef þess
þurfti. Hann var jarðfastur í ís-
lensku atvinnulífi, enda fæddur
á lokadaginn, og öll hans mörgu
fyrirtæki gengu vel og þar var
heiðarleikinn í fremsta sæti.
Forstjórum hans gekk misvel
að vinna með honum enda mað-
urinn kröfuharður en margir
hafa lært það sem þeir kunna af
honum. Það var gaman að vera
með Árna í laxveiðitúrum og þá
skipti aflinn ekki öllu þótt áhug-
ann vantaði ekki. Hann var ekki
alltaf að leggja prófgráður til
grundvallar. Eitt sinn þurftum
við tveir að ráða starfsmann,
sem var með góð próf, en þegar
kom í ljós að afi umsækjandans
hafði verið fyrsta flokks hvala-
skytta þá var ekkert verið að
velta vöngum yfir þessu. Mað-
urinn var ráðinn.
Við vinirnir úr Viðskipta- og
hagfræðideild Árni, Brynjólfur
Sigurðsson, Stefán Svavarsson,
Þórir Einarsson og ég höfum
haft það fyrir venju í áratugi að
hittast einu sinni á ári í góðum
kvöldverði og leysa málin. Eitt-
hvað hafði dregist að við hitt-
umst og Árni sagði að Brynj-
ólfur og Þórir mættu ekki vera
að neinu eftir að þeir fóru á eft-
irlaun. Hvort sem það er rétt
eða ekki þá sjáum við nú á eftir
góðum vini en við eigum minn-
ingarnar. Ingibjörg Björnsdótt-
ir, eiginkona Árna, var honum
alltaf við hlið og okkur Árna
fannst það gaman þegar Kol-
brún, eiginkona mín, og Ingi-
björg fóru að læra sagnfræði á
sama tíma fyrir nokkrum árum.
Við Kolbrún biðjum góðan
Guð að vera með Ingibjörgu og
fjölskyldunni á þessari sorgar-
stundu.
Ágúst Einarsson.
Í dag þegar Árni Vilhjálms-
son er borinn til grafar má ég
til með að minnast hans með
nokkrum lítillátum setningum.
Fyrst þegar ég kynntist
Árna hafði ég starfað sem út-
gerðarstjóri hjá Friosur í Suð-
ur-Síle í nokkur ár en Árni kom
þá í stutta heimsókn til okkar.
Ég var þá að reyna með
nokkrum vinnufélögum að telja
starfandi stjórn félagsins á að
fara í kaup á skipi til veiða á
gjörólíku veiðisvæði en okkar
hefðbundna og vantaði okkur
nokkuð meira en herslumun á
þá sannfæringu. Eftir að hafa
kynnt verkefnið fyrir Árna
breyttist þó viðhorf stjórnar al-
gerlega þar sem að Árni tók
upp málstað okkar fyllilega en
þó svo Árni væri venjulega ekki
stórorður var hann ávallt sann-
færandi. Verkefnið skilað síðan
af sér 10% varanlegum leigu-
kvóta á öðrum stærsta hvítfisk-
stofni Síle.
Það var alveg sama hvar
Árni bar niður í heimsóknum
sínum til okkar, alltaf var hann
með á nótunum, með góðar ráð-
leggingar eða einfaldlega nógu
þolinmóður til að hlusta á hug-
myndir um ný verkefni.
Árna verður sárt saknað af
okkur í Friosur sem styrkur og
ótæmandi viskubrunnur og telj-
um við að Árni hafi verið lang-
fremstur meðal jafningja í því
alþjóðlega samstarfi sem Frios-
ur hefur verið í undanfarna ára-
tugi.
Innilegar samúðarkveðjur til
Ingibjargar og allrar fjölskyldu
Árna frá okkur vinum og fé-
lögum í Friosur.
Grímur Ólafur Eiríksson,
Pesquera Friosur.
Heiðursmaðurinn Árni Vil-
hjálmsson var áttræður er hann
lést og sinnti fjölmörgum
ábyrgðarstörfum fram til síð-
asta dags. Með Árna kveðjum
við framsækinn fræðimann,
frumkvöðul og forystumann í ís-
lensku atvinnulífi.
Árni kynntist sjávarútvegi og
iðnaði á sínum yngri árum
vegna þátttöku fjölskyldu hans
á því sviði.
Stærstan hluta starfsævi
sinnar helgaði hann sig fræði-
störfum sem prófessor við Há-
skóla Íslands og var þar
skemmtilegur lærifaðir og góð-
ur félagi. Okkar kynni hófust
þegar ég stundaði nám við Við-
skiptadeild HÍ og urðu mikil og
góð þegar hann var leiðbeinandi
minn við lokaritgerð, en þá átt-
um við djúpar umræður um
stefnumótun fyrirtækja sem
voru honum alltaf sérstaklega
hugleikin.
Enn betri kynni tókust með
okkur er við störfuðum á vegum
Stjórnunarfélags Íslands fyrir
um 35 árum, en þar var Árni
formaður fræðsluráðs. Á þess-
um tímum var lítil fræðsla um
stjórnun og rekstur í boði fyrir
starfandi stjórnendur en Árni
þekkti manna best þann mikla
ávinning sem aukin þekking
stjórnenda gæti skilað. Minnis-
stæðar eru leiftrandi umræður
og hugmyndir um hvernig
mætti auka framleiðni og arð-
semi með vandaðri og faglegum
vinnubrögðum í stjórnun og
rekstri fyrirtækja. Ánægjulegt
hefur verið fyrir Árna að sjá
þann mikla árangur sem náðst
hefur á því sviði hjá mörgum vel
reknum fyrirtækjum hérlendis
frá því sem var á þeim tíma þeg-
ar hann hóf kennslu.
Gróskumikið atvinnulíf bygg-
ist á frumlegri hugsun í starfi
frumkvöðla og sem slíkur var
Árni mjög virkur. Þess sáust
merki með þátttöku hans í upp-
byggingu Nýherja, HB Granda,
Hampiðjunnar og fleiri fyrir-
tækja.
Árni hafði forystu um stofnun
Nýherja árið 1992, var stjórn-
arformaður fyrstu árin og sat í
stjórn félagsins til æviloka. Á
þeim vettvangi höfum við í á
annan áratug átt ógleymanlega
fundi og ánægjustundir.
Árni hafði sérstakan hæfi-
leika á að sjá aðalatriði hvers
máls, skarpskyggn á áhættu, en
jafnframt framsækinn í nýjung-
ar í takt við breytta tíma. Hann
hafði óvenju yfirgripsmikla
þekkingu á öllu sem sneri að at-
vinnurekstri og ríka réttlætis-
kennd um starfshætti og prin-
sipmál í fyrirtækjarekstri. Hann
var hógvær í samskiptum, úr-
ræðagóður og skarpur í ábend-
ingum og skoðunum um mik-
ilvæg málefni.
Það var ómetanlegt að hafa
Árna í forystu Nýherja og fá að
njóta hans miklu þekkingar og
reynslu. Fyrir hönd starfs-
manna Nýherja þakka ég
ánægjulegt samstarf og forystu
frá upphafi.
Ég votta Ingibjörgu, dætrum
þeirra og fjölskyldum innilega
samúð á sorgarstund. Megi Guð
blessa minningu Árna Vil-
hjálmssonar.
Þórður Sverrisson.
Ágætur maður er fallinn frá.
Árni Vilhjálmsson var mikill
hugsuður, lærifaðir og leið-
beinandi. Hann var fremur dul-
ur og hélt spilum þétt að sér.
Í október 1988 fór Árni fyrir
hóp fjárfesta, sem festi kaup á
hlut borgarinnar í Granda hf.,
en félagið var stofnað 1985 við
einkavæðingu BÚR með sam-
einingu við Ísbjörninn. Við
Árni unnum saman í 14 ár, en
áður var hann kennari minn í
Háskóla Íslands.
Á þessum tíma voru mikil
umbrot í sjávarútvegi þjóðar-
innar. Árni missti aldrei sjónar
á hagkvæmni fiskveiðistjórn-
unar og hafði mestan áhuga á
að hlutabréf í Granda væru á
verðbréfamarkaði, þannig að
almenningur gæti tekið þátt í
atvinnurekstrinum.
Mín hluttekning til Ingi-
bjargar og fjölskyldu.
Brynjólfur Bjarnason.
Lærifaðir, örlagavaldur,
samstarfsmaður, vinur. Árni
Vilhjálmsson var mér allt
þetta. Við hittumst fyrst haust-
ið 1961. Ég, nýinnritaður í við-
skiptadeild Háskóla Íslands,
hann, nýskipaður prófessor.
Árni var mikil lyftistöng fyrir
viðskiptadeildina. Hann var
nýkominn heim frá námi í ein-
um virtasta háskóla heims.
Fjögur meginsvið rekstrarhag-
fræðinnar eru framleiðsla,
markaðsfræði, fjármál og
stjórnun. Kennsla á öllum svið-
unum hvíldi á herðum Árna.
Kennslusviðið var því mjög víð-
feðmt og kennslubyrðin þar
með þung. Metnaður unga pró-
fessorsins var mikill. Hann lét
sér ekki nægja að kenna hin
klassísku fræði heldur kom á
framfæri við nemendur sína
ýmsum nýjungum sem birtust í
fræðitímaritum t.d. Harvard
Business Review. Stundum
komu í heimsókn til deildarinn-
ar erlendir fræðimenn og
fluttu fyrirlestra. Hlutverk
gestgjafans lenti þá oft á Árna.
Hlutverkið var gjarnan í því
fólgið að sýna gestunum mark-
verða staði í borginni og ýmsa
sögustaði í nánd hennar. Und-
irbúningur kennslu næsta dag
hefur því krafist næturstunda.
Það var eftir heimsókn pró-
fessors í markaðsfræðum við
Verslunarháskólann í Kaup-
mannahöfn, sem nú ber heitið
Copenhagen Business School,
að Árni beindi mér til fram-
haldsnáms í markaðsfræðum
við þann skóla. Þar með voru
örlög mín ráðin.
Fastráðnir kennarar við við-
skiptadeildina voru fáir þegar
Árni hóf þar störf. Hann bar
hag deildarinnar mjög fyrir
brjósti og beitti sér ötullega
fyrir þróun hennar. Kennurum
fjölgaði smám saman enda
margfaldaðist fjöldi nemenda.
Í áratugi var Árni í fararbroddi
í þróunarstarfi deildarinnar.
Árna var umhugað um að
fólk utan háskólans kynntist
viðskiptafræðum. Þegar
stjórnvöld ákváðu að Ísland
skyldi gerast aðili að Efta var
ákveðið að koma á umfangs-
miklu námskeiðahaldi fyrir
fólk í atvinnulífinu. Sameigin-
legt heiti námskeiðanna var
Stjórnunarfræðslan. Hann var
þar í stjórn auk þess sem hann
annaðist kennslu á námskeið-
inu um fjármál.
Árni var eftirsóttur í stjórn-
ir fyrirtækja. Þar var ekki að-
eins um að ræða fyrirtæki sem
tengdust honum og fjölskyldu
hans heldur einnig fyrirtæki
honum óskyld. Háskóli Íslands
naut einnig starfskrafta hans í
stjórnum fyrirtækja sem
tengdust háskólanum og að
auki var hann oft skipaður í
nefndir á vegum hins opinbera.
Árni Vilhjálmsson var heil-
steyptur maður og ráðhollur.
Það var hægt að leita til hans
með sérhvern vanda. Hann gaf
sér tíma til að brjóta vanda-
málin til mergjar og gaf síðan
rökstudd holl ráð. Það er gæfa
hvers manns að eiga slíkan
starfsfélaga að vini. Hans er
saknað.
Við hjónin sendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur til
Ingibjargar, eiginkonu hans,
og fjölskyldu.
Brynjólfur Sigurðsson.
Árni Vilhjálmsson bar ekki
utan á sér, að hann var einn
auðugasti útgerðarmaður
landsins. Hann var meðalmað-
ur á hæð, grannvaxinn, með
hvasst nef, örlítið lotinn í herð-
um, bláeygur, rauður í vöngum
og útitekinn eins og erfiðis-
maður, hógvær og kurteis, oft-
ast með bros á vör og vildi ber-
sýnilega forðast átök. En undir
niðri var hann maður afar
ákveðinn, jafnvel ráðríkur,
ljóngáfaður og harðduglegur. Í
honum sameinaðist á fágætan
hátt fræðimaður og fram-
kvæmdamaður.
Árni var eindreginn frjáls-
hyggjumaður, og kynntist ég
honum fyrst, þegar hann var
formaður nefndar, sem Matt-
hías Á. Mathiesen, þá fjármála-
ráðherra, skipaði 1977 til að
skoða sölu ríkisfyrirtækja, en
ungir sjálfstæðismenn höfðu þá
undir forystu Friðriks Sophus-
sonar markað sér stefnu undir
kjörorðinu „Báknið burt“.
Gerði Árni grein fyrir niður-
stöðum nefndarinnar í tímarit-
inu Frelsinu 1983. Ríkisstjórn-
in 1983-1987 framkvæmdi
margar tillögur nefndarinnar.
En Árni lét sér ekki nægja
að skrifa um einkarekstur.
Hann vildi skapa. Árið 1988
keyptu hann og viðskiptafélagi
hans og vinur, Kristján Lofts-
son, mestallan hlut borgarinn-
ar í útgerðarfélaginu Granda,
en Davíð Oddsson, þá borgar-
stjóri, hafði haft forgöngu um
stofnun þess 1985 upp úr Bæj-
arútgerð Reykjavíkur, sem
lengi hafði verið rekin með
stórtapi. Eru allir nú sammála
um, að þetta hafi verið hið
mesta heillaráð.
Þegar ég sneri til Íslands
haustið 1985 eftir nám í Ox-
ford, hafði ég helst hug á því að
kenna í viðskiptafræðideild.
Árni var þar þá prófessor og
deildarforseti og réð mig þang-
að í stundakennslu, sem ég
sinnti um skeið mér til ánægju.
Við héldum góðri vináttu, eftir
að ég fluttist yfir í félagsvís-
indadeild. Árni fór vandlega yf-
ir lítið rit, sem ég skrifaði vorið
1990 um skipulag fiskveiða, þar
sem ég mælti eindregið með
kerfi varanlegra og framselj-
anlegra aflakvóta. Fórum við
eitt kvöldið eftir vinnu að
handritinu á veitingastaðinn
Café Óperu og héldum duglega
upp á verkið. Árni kunni vel að
gleðjast á góðri stund, þótt
hann væri hófsmaður á vín.
Einnig er mér minnisstæður
kvöldverður með Árna og dr.
Benjamín Eiríkssyni á veit-
ingahúsinu Við Tjörnina, eftir
að ég hafði gefið út ævisögu
Benjamíns haustið 1996.
Spurði Árni Benjamín spjörun-
um úr um ár hans í Harvard-
háskóla, en þar hafði Árni
einnig stundað nám. Rifjaði
Benjamín líka upp margar
skemmtilegar sögur af því,
þegar hann var ráðgjafi ríkis-
stjórnar Íslands og bankastjóri
Framkvæmdabankans, og var
hlegið dátt.
Eftir að Árni sagði lausu
prófessorsembætti sínu og
sneri sér óskiptur að rekstri
Granda, hittumst við ekki oft,
en töluðum stundum saman í
síma. Síðasti fundur okkar var
á Hótel Borg vorið 2008, þar
sem við drukkum saman kaffi
með Kristjáni Loftssyni. Árni
lét þá í ljós áhyggjur af hinum
mikla kostnaði, sem hlaðist
hafði á mig vegna málarekst-
urs fyrir dómstólum í Reykja-
vík og á Bretlandi, og bauð
fram myndarlega aðstoð, sem
ég þáði með þökkum. Sýndi
Árni það þá, sem ég vissi raun-
ar fyrir, að hann var sannur
höfðingi.
Hannes Hólmsteinn
Gissurarson.
Mikill mannkostamaður er
fallinn frá. Ég hef starfað hjá
Granda og HB Granda allan
þann tíma sem Árni Vilhjálms-
son var stjórnarformaður félags-
ins og átti því láni að fagna að
kynnast honum vel. Það var
ákaflega góð tilfinning að vita af
Árna við stjórnvölinn. Traustur
maður að öllu leyti, stefnufastur
og fluggáfaður.
Sjávarútvegur er áhættusöm
atvinnugrein þar sem mikið er
undir og oft nauðsynlegt að
bregðast skjótt við breyttum að-
stæðum. Árni var maður sem tók
á málum af festu og skynsemi,
nákvæmur og fylginn sér. Hann
var stórhuga og smitaði mann
með áhuga sínum. Var alltaf
tilbúinn að hlusta á nýjar hug-
myndir og ef hann hafði trú á
verkefninu var ekkert hik. Hann
kenndi mér margt og hafði mikil
áhrif á mig. Það er sjaldgæft að
eiga þess kost að vera samferða
slíkum manni sem Árni Vil-
hjálmsson var. Ég minnist sér-
staklega stundanna þegar hann
leit inn á skrifstofu minni og við
fórum yfir málin. Sakna glettn-
innar í andliti hans og leiftrandi
augnanna. Í huga mér er mikill
söknuður, en fyrst og fremst
þakklæti fyrir þann tíma sem við
vorum samferða.
Við hjónin þökkum þann vel-
vilja sem hann sýndi okkur alla
tíð. Árni Vilhjálmsson var ein-
stakur gæfumaður í starfi og
einkalífi. Við Sólveig vottum
Ingibjörgu og fjölskyldunni allri
okkar dýpstu samúð.
Torfi Þ. Þorsteinsson.
Einn úr hópi stórmenna ís-
lensks viðskiptalífs, Árni Vil-
hjálmsson, er nú fallinn frá. Með
áratuga kennslu sinni við Há-
skóla Íslands, skrifum sínum og
þekkingu á fyrirtækjarekstri,
auk beinnar þátttöku sinnar í at-
vinnulífinu, markaði hann djúp
og varanleg spor í atvinnusögu
landsins.
Fyrstu kynni okkar Árna voru
þegar hann réð mig til kennslu-
starfa við Háskólann um miðjan
áttunda áratuginn. Breytingar á
námi endurskoðenda höfðu þá
verið í undirbúningi um nokkurt
skeið og ákveðið að hverfa frá
námsvistarkerfi til háskólanáms.
Ég var þá nýkominn frá námi í
Bandaríkjunum og taldi mig
engan veginn hafa nægilegan
undirbúning til að taka að mér
kennsluna og færðist því undan,
en Árni gaf sig ekki og hét mér
öllum þeim stuðningi sem hann
gæti veitt mér og við þau orð
stóð hann svo sannarlega, enda
tók ég fáar ákvarðanir varðandi
menntunarmálin án samráðs við
hann. Hann bæði ráðagóður og
hafði líka einstakt lag á að lag-
færa og leiðrétta án þess að
særa. Það var gott að leita til
hans og ekki skipti máli hvort
erindi mín vörðuðu námskip-
anina eða innihald námsins, allt-
af gat hann lagt nýja sýn á mál-
ið.
En það var ekki aðeins svo að
Árni hafi verið aðalhvatamaður-
inn að umræddum breytingum á
námi endurskoðenda, hann var
stéttinni stoð og stytta í vanda-
sömum viðfangsefnum hennar. Á
þessum árum voru að verða
miklar breytingar varðandi svo-
kölluð verðbólgureikningsskil.
Árni var óþreytandi við að kynna
stéttinni rannsóknir sínar á
verðleiðréttingum. Hann skrifaði
fjölmargar greinar um viðfangs-
efnið og mætti á fundi og ráð-
stefnur á vegum endurskoðenda
til að kenna mönnum að skilja
meginefni verðbólgureiknings-
skila. Hann sagði frá lausnum
sem komið höfðu fram erlendis
bæði hjá fagfélögum og í fræði-
legri umfjöllun innan veggja
háskólanna. Þá er vert að
minna á, að þau fagorð sem við
nú teljum sjálfsögð í orðaforða
okkar, eru mörg frá honum
komin. Það fer ekki á milli mála
að stétt endurskoðenda stendur
í mikilli þakkarskuld við Árna
Vilhjálmsson.
Áhugasvið Árna var þó eink-
um innan fjármálafræðanna og
var hann frumkvöðull á því
sviði, bæði innan háskólans og í
atvinnulífinu. Áður en hér var
nokkur fjármálamarkaður hóf
Árni að kenna þau fræði innan
háskólans og skrifaði auk þess
nokkrar kjarnyrtar bækur og
greinar um efnið. Ekki skildu
allir þörfina fyrir þessar pæl-
ingar og töldu þær ótímabærar
í landi þar sem lokað var fyrir
öll viðskipti á þessu sviði. Það
rofaði þó til og tók Árni þátt í
að styðja fyrirtæki sem hösluðu
sér völl á þeim vettvangi. Þró-
un síðustu ára og sá skortur á
heilindum sem margir telja sig
hafa séð hefur eflaust ekki ver-
ið Árna að skapi en það mun
rofa til á ný.
Við Þórlaug sendum Ingi-
björgu og öðrum aðstandend-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Stefán Svavarsson.
Látinn er prófessor Árni Vil-
hjálmsson áttræður að aldri.
Árni varð prófessor í viðskipta-
deild, síðar viðskipta- og hag-
fræðideild Háskóla Íslands, ár-
ið 1961 og gegndi þeirri stöðu í
hartnær fjóra áratugi. Á þess-
um langa kennsluferli upplýsti
hann næstum tvær kynslóðir
viðskiptafræðinga og hagfræð-
inga um grundvallaratriði í
fjármálum og rekstri fyrir-
tækja. Þá þekkingu fluttu þess-
ir nemendur síðan með sér út í
atvinnulífið þar sem hún hefur
átt ríkan þátt í þeim miklu um-
skiptum og framförum sem
orðið hafa í íslenskum fyrir-
tækjarekstri undanfarna ára-
tugi. Flestir þessir nemendur
Árna eru enn við störf og marg-
ir í fremstu röð í atvinnulífinu.
Sá sem þetta ritar varð
þeirrar gæfu aðnjótandi að
vera nemandi Árna um fjög-
urra ára skeið snemma á átt-
unda áratugnum og síðan sam-
kennari hans í Háskóla Íslands
í meira en tvo áratugi. Fyrir þá
uppbyggilegu og ánægjulegu
samferð verður seint fullþakk-
að. Árni var frábær kennari,
frjór í hugsun og áhugasamur
um nemendur sína. Það var
samdóma álit okkar nemend-
anna að í hópi þeirra kennara
við viðskiptadeild Háskóla Ís-
lands sem önnuðust kennslu í
viðskiptagreinum bæri Árni af
sakir traustrar fræðimennsku
og djúps skilnings á atvinnulíf-
inu.
Auk kennslu- og rannsókn-
arstarfa við Háskóla Íslands
var Árni umsvifamikill þátttak-
andi og frumkvöðull í íslensku
atvinnulífi. Átti hann ríkan þátt
í þróun og uppbyggingu
margra þjóðþrifafyrirtækja,
ekki síst á sviði sjávarútvegs. Á
meðal þeirra fyrirtækja má
nefna Kassagerðina, Hampiðj-
una, Granda og Hval hf. Auk
starfa sinna fyrir þessi fyrir-
tæki var hann eftirsóttur til
stjórnar- og nefndarstarfa og
sat í stjórnum fjölmargra fyr-
irtækja. Óhætt er að fullyrða að
fáir hafa haft meiri og heilla-
vænlegri áhrif á þróun íslensks
atvinnulífs undanfarna áratugi
en Árni Vilhjálmsson.
Árni var afburðamaður í lífi
og starfi. Nemendur og sam-
starfsmenn Árna kveðja þenn-
an afburðamann með söknuði.
Jafnframt votta ég eiginkonu
hans, Ingibjörgu Björnsdóttur,
dætrum þeirra hjóna og fjöl-
skyldum þeirra innilega samúð
mína.
Ragnar Árnason,
prófessor.
Árni Vilhjálmsson