Morgunblaðið - 14.05.2013, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. MAÍ 2013
Þegar Þorsteinn
sonur Önnu hringdi í mig og
tilkynnti mér lát móður sinnar
kom það mér á óvart því Anna
var alla tíð mjög heilsuhraust.
Anna og Þorgeir, maðurinn
minn, voru systkinabörn en
Anna leit alltaf á hann sem
stóra bróður sinn. Hann hafði
passað hana á Flateyri sem
ungur drengur þegar hann
dvaldi þar hjá ömmu sinni og
afa, þeim Önnu Guðmundsdótt-
ur og Kristjáni Bjarna, en þau
bjuggu í sama húsi og foreldrar
Önnu, þau Margrét og Krist-
ján. Áður en ég kynntist Önnu
hafði ég kynnst foreldrum
hennar á Flateyri og eftir að
þau fluttu suður styrktust þau
ættarbönd.
Anna giftist Vilhelm sem var
frá Akureyri og bjó hún allan
sinn búskap þar. Alla tíð var
gott samband á milli okkar og
hún heimsótti okkur Þorgeir
þegar hún kom suður og tók
alltaf vel á móti okkur þegar
við komum til Akureyrar. Hún
var höfðingi heim að sækja og
var sérstaklega gaman að fara
með henni og skoða sumarbú-
staðinn sem þau hjón byggðu
og hún var svo stolt af. Þau
frændsystkinin, Anna og Þor-
geir, höfðu alltaf mikið um að
spjalla og voru mjög náin.
Anna var glæsileg kona, svo
ungleg og falleg og alltaf svo
lífsglöð og kát. Hún var mikil
fjölskyldumanneskja og fagur-
keri og bar heimili hennar þess
glöggt vitni. Hún var mjög ætt-
rækin og hélt góðu sambandi
við sitt fólk, sérstaklega var
hún í góðu sambandi við Arínu
og Lovísu, mágkonur mínar,
meðan þær lifðu og voru þær
frænkur miklar vinkonur. Eftir
fráfall Þorgeirs héldum við
Anna áfram góðum tengslum
og töluðum reglulega saman í
síma og þurfti Anna að fá frétt-
ir af sínu fólki hér fyrir sunnan.
Ég heimsótti Önnu sl. sumar
en þá var hún flutt í nýja,
bjarta og fallega íbúð í Víði-
lundi með fallegu útsýni. Anna
var sérstaklega ánægð með að
hafa útsýni upp í Hlíðarfjall
þar sem þau hjónin höfðu
ásamt börnum sínum stundað
skíði til margra ára.
Ég þakka Önnu samfylgdina,
tryggð og góða vináttu. Ég og
fjölskylda mín sendum börnum
Önnu og þeirra fjölskyldum
Anna
Kristjánsdóttir
✝ Anna Krist-jánsdóttir
fæddist á Flateyri
við Önundarfjörð
12. september
1925. Hún lést 29.
apríl 2013.
Útför Önnu fór
fram frá Akureyr-
arkirkju 10. maí
2013.
okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ég minnist Önnu
með hlýju og þakk-
læti.
Þótt ævitíminn eyðist
og ört verði þáttaskil,
vér eigum margs að
minnast
og margs að hlakka
til.
Og sérhver með oss eldist,
sem unnum vér hér á jörð
og á vorn hug og hjarta,
vora heill og þakkargjörð.
(Þorgeir Ibsen)
Ebba Lárusdóttir.
Ein af sterku konunum í lífi
mínu er látin. Ekki var hún
stór né sterklega vaxin, en stór
var hún í mínum huga og í öllu
mínu lífi. Hún umvafði mig
strax frá upphafi og alla tíð.
„Gerða mín“ var það fyrsta sem
hún sagði og það síðasta þegar
hún kvaddi, hvort heldur var í
síma eða faðm í faðm. Ein af
skemmtilegu minningunum
mínum frá Ránargötunni er
þegar hún og amma gáfust upp
á að gefa okkur krökkunum
einn og einn mola úr Mack-
intosh-dósinni (stórri) og létu
hana bara beint á borðið fyrir
framan okkur, að sjálfsögðu
hættum við ekki fyrr en næst-
um var búið úr dósinni og við
orðin veik í maganum af átinu.
Anna brosti sínu fallega kank-
vísa brosi og hló þegar sagan
var rifjuð upp nokkuð reglulega
í gegnum tíðina. Minningarnar
eru allar ljúfar og góðar og
verða vel geymdar, um konuna
sem stóð keik með sínum og
gaf sig ekki. Ég veit að frændi
minn með faðminn sinn stóra
og hlýja tekur á móti henni og
saman munu þau fylgjast með
okkur þar til við hittumst á ný.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Þín
Þorgerður Tryggva-
dóttir (Gerða litla).
Minningarnar streyma fram,
æskuárin á Eyrinni og allt fullt
af fjörugum og yfirmáta kröft-
ugum krökkum í Eyrarvegi,
Norðurgötu og Ránargötu. Ég
held að það hafi verið alveg ein-
stök orka og gleði yfir þessu
svæði, þegar grannt er skoðað
og seinna metið. Í Ránargöt-
unni bjuggu Anna Kristjáns-
dóttir og Vilhelm Þorsteinsson
skipstjóri ásamt börnum sínum,
Þorsteini, Kristjáni, Margréti,
Sigurlaugu og Valgerði.
Tengdamóðir mín Árdís segir
að í fyrsta skipti sem hún hitti
Önnu hafi hún komið til dyra
með eitt barnið sitt á handlegg,
ósofin eftir nóttina eftir mikil
veikindi barnsins en samt að
bjóða Sínu frænku og henni í
mat. Anna var svo einstök móð-
ir sagði hún. Hún var alltaf að
hugsa um aðra, alltaf boðin og
búin og faðmur hennar opinn
þegar mest á reyndi. Fyrir
hennar tilstilli var lífið mörgum
léttara. Þessu hef ég einnig
kynnst. Við Anna vorum góðar
vinkonur og fagurkerar. Rædd-
um mikið hannyrðir, hönnun,
Þýskaland og íslenska náttúru,
fegurð sveita, hönnun á bollum
og stellum, gulli og glingri. Það
var kátt á hjalla hjá okkur og
enginn tími til að snerta koní-
aksmolana okkar sem þó voru
alltaf með. Hún sýndi mér
ávallt mikinn áhuga og laumaði
að mér ýmsu sem ég sá oft
löngu seinna að var hvatning til
mín á einn eða annan hátt og
hugsaði með mér, já Anna var
ótrúlega nösk.
Hún fór hægt en áorkaði
miklu vegna þess að hún var
svo mikil fyrirmynd. Með fram-
komu sinni lagði hún línurnar,
eins og sólin sem öllu stjórnar
með því bara að vera til. Hún
vann mikið starf, mest í hljóði
og á sinn hátt og börnin hennar
finna glöggt að hér er höggvið
stórt skarð sem langan tíma
tekur að sætta sig við og venja
sig við. En þar biðjum við góð-
an Guð að blessa minningu
þessarar góðu konu sem var
einstök og allir sakna.
Börnum hennar og fjölskyld-
um sendi ég innilegustu sam-
úðarkveðjur og Guð styrki þau
í sorginni.
Kristín Steindórsdóttir.
Elsku Anna amma, mikið
rosalega á ég eftir að sakna þín
mikið. Ég er ennþá að átta mig
á því að þú sért farin. Það er
allt svo skrítið. Það var skrítið
að koma heim úr ferðalagi og fá
ekki að hitta þig einsog venju-
lega. Segja þér frá ferðinni
minni, stöðunum sem ég heim-
sótti og fólkinu sem ég hitti. Ég
var búin að hlakka til að segja
þér frá heimsókninni til Ingu
Möggu. Öllum myndunum sem
hún er með af þér og þínum á
veggnum hjá sér og hvað ég
gat séð hvað henni þótti vænt
um þig.
Það verður skrítið að upplifa
sumarkvöld með grillmat og
víni en enga Önnu ömmu. Það
verður skrítið að upplifa jólin
án þín. Hver á að vinna
möndlugjöfina núna? Ég vona
að þú veljir mig sem arftaka
þess að fá möndluna hver ein-
ustu jól.
Amma, þú varst alltaf svo fín
og sæt og ég er þakklát fyrir
að þú fékkst að lifa löngu og
góðu lífi. Ég er þakklát fyrir að
seinasta stundin sem við áttum
saman var skemmtilegur kaffi-
tími heima hjá þér á bolludag-
inn. Ég vildi óska að ég hefði
fengið að hitta þig og faðma
einu sinni enn. En þú fékkst að
fara án þess að verða mikið
veik og gömul og án þess að
kveljast. Þú bara sofnaðir og
það er ég þakklát fyrir. Þú ert
á betri stað og færð loksins að
hitta afa. Ég held að þið séuð
saman á ferðalagi útí Nes. Ég
elska þig amma.
Gangi þér vel!
Hvert sem för þinni er heitið,
megi hamingjan ríkja í hverju landi.
Megi konur, börn og karlar fagna
þér.
Megi fegurð trjáa og blóma umlykja
þig.
Megi gott og heiðvirt fólk verða á
leið þinni.
Megirðu finna hamingju og frið.
(Helen Thomson)
Katrín Kristjánsdóttir.
Anna Kristjánsdóttir er fall-
in frá.
Anna kom ung til Akureyrar,
þar sem hún bjó síðan alla tíð.
Hún var Vestfirðingur, alin upp
á Flateyri og þegar hún var 18
ára gömul fór hún í Húsmæðra-
skólann að Laugalandi. Að
námi loknu vann hún við hin
ýmsu störf á Akureyri.
Hún kynntist Vilhelm föður-
bróður mínum og stofnuðu þau
saman heimili. Villi og Anna
eignuðust fimm börn og var oft
mikið líf og fjör á því heimili.
Lengst af bjuggu þau í Rán-
argötu og var ég þar tíður gest-
ur. Tvíburarnir Vilhelm og
Baldvin, faðir minn, voru mjög
samrýmdir og var mikill sam-
gangur milli fjölskyldna þeirra.
Ég á margar góðar minn-
ingar frá bernsku minni á
heimili þeirra Önnu og Villa,
Anna oftast með svuntuna að
gefa okkur krökkunum nýbak-
að brauð, heitan mat, eða að
setja plástur á skrámur og sár.
Anna var stolt af uppruna
sínum og sagði okkur krökk-
unum oft frá því hvernig það
var að alast upp fyrir vestan á
fjórða og fimmta áratug síðustu
aldar. Óhætt er að segja að
Anna og hennar kynslóð hafi
upplifað tímana tvenna og verið
þátttakendur í ótrúlegum þjóð-
félagsbreytingum sem orðið
hafa frá fyrri hluta síðustu ald-
ar.
Anna var þolinmóð, úrræða-
góð og afar þrautseig. Þessa
góðu vestfirsku eiginleika bar
hún alla tíð og var ljóst að hún
hafði mótast fyrir lífstíð af upp-
eldi sínu.
Þau Anna og Villi áttu afar
fallegt heimili sem Anna lagði
mikla vinnu í. Hún hafði alltaf
nægt rými og nægan tíma fyrir
börn sín og vini. Anna fylgdist
mjög vel með okkur krökkun-
um í leik okkar og starfi og var
alltaf til staðar, hún var einn af
þessum klettum sem svo gott
var að vita af og leita til.
Ég og bræður mínir, Þor-
steinn Már og Finnbogi Alfreð,
þökkum Önnu samfylgdina og
teljum við okkur ríkari af að
hafa átt hana að.
Margrét Baldvinsdóttir.
✝ Ragna fæddistá Efra Vatns-
horni í Vestur
Húnavatnssýslu 31.
janúar 1932. Hún
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 6. maí 2013.
Foreldrar Rögnu
voru Rósant Jóns-
son, f. 4.4. 1904, d.
22.12. 1932, barna-
kennari og bóndi á
Efra Vatnshorni og kona hans,
Þórunn María Jónsdóttir, f. 10.1.
1897, d. 17.6. 1992, húsmóðir.
Bræður Rögnu; Jón Ingi, f. 20.4.
1928, d. 9.11. 1987, klæð-
skerameistari í Reykjavík og Rós-
ant Hjörleifsson, f. 21.8. 1933,
fyrrverandi leigubifreiðastjóra,
búsettur í Reykjavík.
Eftirlifandi eiginmaður Rögnu
er Pálmi Ásgeir Theodórsson, f.
9.12. 1931, fyrrverandi versl-
unarmaður. Þau gengu í hjóna-
band 24.7. 1984. Fyrri maður
Rögnu var Jóhannes Árnasson, f.
18.8. 1932, d. 18.7. 1971, vélstjóri.
Sonur Rögnu og Jóhannesar er
Sigurður Jóhannesson, f. 28.4.
1965, húsamálari, búsettur í
Reykjavík, sonur hans er Rósant
Máni. Pálmi á þrjár dætur frá
fyrra hjónabandi; Þorbjörgu, f.
1952, hún á þrjú börn, Guðrúnu
Helgu sem á fjögur börn, Pálma
sem á sex börn og Ásgeir. Mál-
fríður, f. 1953, hún á einn son, Sig-
urð sem á tvö börn. Björg, f. 1957,
gift Jóhannesi
Benediktsyni, þau
eiga þrjú börn, Þor-
varð, sem á þrjú
börn, Kristján, sem
á eitt barn og Höllu
Helgu.
Ragna ólst upp á
Akranesi til sex ára
aldurs en síðan í
Reykjavík við
Laugaveginn. Hún
var í Austurbæj-
arskólanum og í Gagnfræðaskól-
anum við Lindargötu. Þá stundaði
hún nám við Húsmæðraskóla
Reykjavíkur. Ragna starfaði lengi
á skrifstofu hjá rafverktakafyr-
irtækinu Segli og síðan hjá Félagi
löggildra rafverktaka við Hóla-
torg. Hún starfaði við Alþýðu-
bankann á árunum 1974-84 og síð-
an hjá sýslumanninum í Reykjavík
á árunum 1984-2007. Ragna starf-
aði með Mæðrastyrksnefnd á ár-
unum 1991-2004. Hún var síðan
ein af fimm stofnendum Fjöl-
skylduhjálparinnar árið 2005 og
hefur starfað þar sem sjálfboða-
starfi síðan. Hún sat í stjórn
Mæðrastyrksnefndar og var ritari
hennar um árabil og hefur setið í
stjórn Fjölskylduhjálparinnar frá
stofnun. Þá starfaði Ragna mikið
fyrir sjálfstæðisfélagið Hvöt og
var í fulltrúaráði sjálfstæðisfélag-
anna í Reykjavík.
Útför Rögnu fer fram frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 14.
maí 2013, kl. 15.
Í dag kveðjum við yndislega
konu, Rögnu Þ. Rósantsdóttur.
Ég átti því láni að fagna að
kynnast Rögnu fyrir um 25 ár-
um í starfi Hvatar, félags sjálf-
stæðiskvenna í Reykjavík. Þar
kom strax í ljós hversu mikill
mannvinur hún var, hafði ákaf-
lega fallega framkomu og gerði
ekki mannamun. Þá starfaði ég
með Rögnu í átta ár hjá
Mæðrastyrksnefnd Reykjavíkur
þar sem Ragna starfaði af mik-
illi alúð í þágu þeirra er minna
mega sín. Ragna mátti ekkert
aumt sjá og gerði allt sem í
hennar valdi stóð til hjálpar
fólki í neyð. Hún tók fátækt
fólks mjög nærri sér. Við vorum
fimm konur á ólíkum aldri sem
stofnuðum Fjölskylduhjálp Ís-
lands árið 2003 og var Ragna í
þeim hópi. Síðan eru liðin tíu ár
og mikið vatn runnið til sjávar.
Starfsemi Fjölskylduhjálpar Ís-
lands átti hug Rögnu og starf-
aði hún í sjálfbðavinnu við að
úthluta matvælum fyrstu árin
en síðar sá hún alfarið um fata-
markað samtakanna. Ragna
fylgdist mjög vel með tísku og
tískustraumum og var mun bet-
ur að sér í þeim málum en við
sem yngri erum. Ragna var allt-
af smart í klæðaburði og ákaf-
lega vel tilhöfð, svo eftir var
tekið. Það sem einkenndi
Rögnu var hversu létt hún var í
spori komin á níræðisaldurinn
og alltaf í góðu skapi. Ragna
var lánsöm í einkalífi sínu.
Pálmi, seinni eiginmaður
Rögnu, reyndist henni góður
eiginmaður og voru þau mjög
samtaka í öllu því sem þau tóku
sér fyrir hendur. Þau hjónin
stunduðu golfíþróttina og ferð-
uðust víða um heiminn saman
og nutu lífsins eins og best
verður á kosið. Pálmi kom fram
við Rögnu sem prinsessa væri
og ríkti mikil ást og hlýja á milli
þeirra. Ragna var í stjórn Fjöl-
skylduhjálpar Íslands alla tíð og
verður erfitt að fylla hennar
sæti þar. Ragna er heiðurs-
félagi Fjölskylduhjálpar Ís-
lands. Hún gaf yfir 20 ár af sínu
lífi í sjálfboðastarf í þágu þeirra
efnaminni í þjóðfélaginu. Elsku
Ragna, þín verður sárt saknað
en minninguna um þig og þínar
fallegu hugsanir munum við
varðveita í huga okkar og miðla
til annarra. Elsku Pálmi, missir
þinn er mikill og biðjum við
góðan Guð að styrkja þig á
þessari sorgarstundu.
F.h. Fjölskylduhjálpar Ís-
lands,
Ásgerður Jóna Flosadóttir,
formaður.
Elsku amma okkar. Núna
ertu farin frá okkur, við eigum
margar góðar minningar um
þig. Þú varst alltaf svo glæsileg,
sérstaklega í 80 ára afmælinu
þínu í bláa fallega kjólnum. Þú
hefur alltaf verið gjöful á sjálfa
þig og hugsað vel um okkur.
Alltaf mundir þú eftir öllum af-
mælis- og öðrum tyllidögum í
lífi okkar.
Uppáhaldsstaðurinn okkar
heima hjá ykkur afa var háa-
loftið þar sem við fengum að
fikta og skoða allt gamla dótið,
að vera þar var líkast því að
falla inn í ævintýraheima.
Við systkinin erum mjög lán-
söm og þakklát fyrir þær stund-
ir sem við höfum átt saman.
Að fylgjast með þér og afa
var stundum líkara því að horfa
á ástfangna unglinga heldur en
hjón á níræðisaldri. Þið áttuð
mjög vel saman þar sem þið
eydduð öllum ykkar frístundum
saman við áhugamál ykkar eins
og golf, pólitík og ferðalög.
Einnig varst þú afskaplega
dugleg í ýmiss konar sjálfboða-
vinnu eins og mæðrastyrks-
nefnd og einnig varstu ein af
stofnendum Fjölskylduhjálpar
og varst að vinna þar fram að
síðasta snúningi, við erum mjög
stolt af því að eiga ömmu sem
var svona góð fyrirmynd og
alltaf reiðubúin að rétta fram
hjálparhönd.
Síðustu jólin verða okkur
alltaf minnisstæð þar sem við
fengum að eyða þeim með þér.
Vantar nú í vinahóp
Völt er lífsins glíma
þann er yndi og unað skóp
oss fyrir skemmstum tíma
(Höf. óþekktur)
Þín verður sárt saknað. Bless
amma og hvíl í friði.
Þorvarður, Kristján, Halla
Helga, makar og börn.
Ragna Þórunn
Rósantsdóttir
Minningar okkar um íslenskt
sumar eru nátengdar minning-
um okkar um Sús-ömmu, eins
og við kölluðum hana alltaf.
Súsanna
Kristjánsdóttir
✝ Súsanna Krist-jánsdóttir
fæddist í Hafn-
arfirði 14. júlí 1924.
Hún lést á vist-
heimilinu Hrafnistu
Hafnarfirði 30. apr-
íl 2013.
Súsanna var
jarðsungin frá
Fossvogskirkju 10.
maí 2013.
Hin árlega garð-
veisla í kringum af-
mælið hennar,
heimboð á 17. júní,
veiðiferðir í Brúará
og Hlíðarvatn, lykt
af rósum og amma
að bogra yfir beð-
unum þannig að
ekki fyndist eitt
einasta illgresi.
Það var allt svo
mikið líf og fjör á
Kópavogsbrautinni. Við munum
sjaldan eftir þögn í húsinu,
frekar var jass í útvarpinu,
amma að spila á píanóið eða
fullt af fólki saman komið að
rökræða og gleðjast saman.
Matarboðin voru alveg ein-
stök, amma ræktaði allt sitt
grænmeti sjálf og var frábær
kokkur og gestgjafi. Matar-
borðið skreytt með blómum úr
garðinum og amma að galdra
fram flotta rétti sem enn lifa
með okkur ættingjunum.
Þegar við vorum litlar var
fátt skemmtilegra en að fara í
pössun til Sús-ömmu. Hún
vann sem fóstra og stundum
bað hún okkur um að hjálpa
sér að undirbúa föndur sem
hún ætlaði að nota í leikskól-
anum. Við upplifðum okkur
sem miklar aðstoðarkonur og
nutum okkar vel, enda allt svo
skipulagt og til reiðu hjá
ömmu.
Þegar við komumst á ung-
lingsárin áttum við mörg góð
samtöl. Hún sagði okkur frá
sínum unglingsárum og alltaf
með þessum rómantíska und-
irtóni. Hún vildi líka fylgjast
vel með því sem gerðist hjá
okkur, auk þess sem það var í
miklu uppáhaldi hjá henni að
ræða um þjóðmál og pólitík.
Kvenréttindabaráttan var
henni sérstaklega hugleikin.
Ekki fyrir svo löngu komum við
í heimsókn til hennar og knúð-
um dyra, en fengum ekkert
svar. Við heyrðum þó hátt
stillta tónlist að innan, og í
gegnum gluggann sáum við
ömmu sitja í sófanum og var
hún að hlusta á „Áfram stelp-
ur“ á fullum styrk, enda heyrn-
in orðin léleg á þeim tíma.
Með þakklæti í hjarta kveðj-
um við þig Súsanna amma, hvíl
í friði.
Lind og Hrund.