Morgunblaðið - 14.05.2013, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. MAÍ 2013
✝ VilhelmínaGuðrún Valdi-
marsdóttir fæddist
á Stokkseyri 30. júlí
1927. Hún lést á
Landspítalanum 1.
maí 2013.
Hún var dóttir
hjónanna Mar-
grétar Guðnadóttur
og Valdimars Sig-
urðssonar bæði frá
Stokkseyri. Mar-
grét og Valdimar skildu þegar
Vilhelmína var tveggja ára og
giftust bæði aftur, Margrét gift-
ist Kristni Júníussyni frá Rúts-
stöðum í Gaulverjabæjarhreppi
og Valdimar giftist Sveinbjörgu
Árnýju Þorgilsdóttur frá Þórs-
hamri í Sandgerði. Systkini Vil-
helmínu: Ósk Valdimarsdóttir,
Sigurveig Valdimarsdóttir sem
er látin, Vilborg Fríða Krist-
insdóttir, Hallberg Kristinsson
sem er látinn og Júníus Haf-
steinn Kristinsson sem er látinn.
Eiginmaður Vilhelmínu er E.
Gunnar Sigurðsson frá Selja-
Leifsdóttur og eiga þau synina
Ísak Loga og Dag Orra. Áður
eignaðist Einar Gunnar soninn
Andra með þáverandi sambýlis-
konu sinni Ingu Fríðu Tryggva-
dóttur.
Vilhelmína ólst upp með móð-
ur sinni í skjóli foreldra hennar
og móðurbræðra á Stokkseyri
allt þar til hún var ellefu ára að
þær mæðgur fluttu í ný heim-
kynni á Rútsstöðum í Gaulverja-
bæjarhreppi þar sem Margrét
hóf búskap með seinni manni
sínum, Kristni Júníussyni. Árið
1951 hóf Vilhelmína búskap í
Seljatungu með eiginmanni sín-
um og stýrði þar stóru og gest-
kvæmu heimili í 33 ár. Þar af
stunduðu þau félagsbúskap með
Sesselju systur Gunnars og Vig-
fúsi manni hennar í 23 ár. Á Sel-
fossi bjuggu þau hjón í 16 ár en
fluttu svo í Kópavog árið 2002
þegar Vilhelmína varð bundin
blóðskilunarvél í kjölfar áfalla
sem eyðilögðu nýrnastarfsemi
hennar. Vilhelmína sinnti mörg-
um verkefnum í lífinu en stærsta
verkefni hennar og það sem hún
gaf alla sína krafta í var að ala
upp börnin sín og annast heimili
sitt.
Útför Vilhelmínu verður gerð
frá Kópavogskirkju í dag, 14.
maí 2013, kl. 15.
tungu, f. 16. júlí
1924. Þau eign-
uðust fjórar dætur:
1) Guðný Vilborg
Gunnarsdóttir, gift-
ist Steini Hermanni
Sigurðssyni sem er
látinn. Sonur Guð-
nýjar er Einar
Gunnar Sigurðsson.
Börn Steins eru þau
Sigurður Einar,
Þráinn og Hanna. 2)
Sigrún Sesselja Gunnarsdóttir í
sambúð með Jóni Ásmundssyni.
Jón á þrjú börn þau Auði, Guð-
rúnu og Sverri. 3) Margrét
Kristín Gunnarsdóttir í sambúð
með Gunnari Þ. Andersen. Þau
eiga saman Richard Vilhelm
Andersen. Börn Gunnars af
fyrra sambandi eru Victoria,
Tiffany og Eric Andersen. 4)
Laufey Sigríður Gunnarsdóttir,
áður í sambúð með Dariusz Bo-
sak. Uppeldissonur Vilhelmínu
og Gunnars er Einar Gunnar
Sigurðsson sonur Guðnýjar.
Hann er giftur Ingunni Svölu
Í dag er kvödd í hinsta sinn
mín kæra systir. Það er erfitt að
hugsa sér lífið og tilveruna án
hennar. Síðustu ár hafa verið
henni erfið vegna sjúkdóms en
hún tók þessu mótlæti með mik-
illi ró og æðruleysi. Hún sló á
létta strengi og sagði að þetta
væri verkefni sem hún yrði að
lifa með. Mikill kærleikur og
virðing var milli okkar systra. Á
ég henni mikið að þakka fyrir
allt sem hún gerði fyrir mig í
gegnum árin. Hún var alltaf til
staðar fyrir okkur systkinin og
foreldra. Sonur minn var hjá
henni í mörg sumur í sveit og
var hún honum sem besta móðir,
sem hér er þakkað. Svona var
hún systir mín, boðin og búin að
fórna sér fyrir alla. Allir elskuðu
hana og dáðu, hún var falleg að
utan sem innan svo eftir var tek-
ið. Ég kveð hana með þakklæti
og virðingu fyrir öll góðu árin og
geymi þau í hjarta mínu. Ég og
fjölskylda mín vottum eigin-
manni hennar, dætrum, tengda-
sonum og dóttursonum samúð
okkar. Hafi hún þökk fyrir allt
og allt. Guð varðveiti sálu henn-
ar.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín systir,
Vilborg Fríða Kristinsdóttir
(Bobba).
„… árin, þegar mig að morgni
vart óraði fyrir kvöldinu fram
undan, en sat ugglaus undir vall-
grónum vegg og lék mér að
stráum; – þau ár eru liðin og
eiga ekki afturkvæmt.“
Hinn djúpi tregi sem býr í
þessum upphafsorðum Fjall-
kirkju Gunnars Gunnarssonar
hefur ávallt gengið mér mjög til
hjarta. Við fráfall Vilhelmínu
Guðrúnar Valdimarsdóttur fyll-
ist brjóstið einmitt slíkum trega,
söknuði eftir þeim tíma sem var,
en verður aldrei meir, og þakk-
læti fyrir bjarta bernskudaga.
Vilhelmína, eða Villa eins og
hún var ávallt kölluð af sínum
nánustu, var mér nátengd, hún
var eiginkona Gunnars móður-
bróður míns. Fyrstu sextán ár
ævi minnar var hún okkur aldrei
fjarri, því hún var húsfreyjan í
hinum enda hússins, austurí.
Þau bjuggu félagsbúi í Selja-
tungu, foreldrar mínir í vestari
hluta hússins og Gunnar og Villa
og dætur þeirra í þeim eystri.
Það var gott að vaxa úr grasi í
þessari stórfjölskyldu, sem
lengst af taldi einnig móður-
ömmu mína Sigríði. Amma var í
fæði hjá Gunnari syni sínum og
Villu en í húsnæði hjá mömmu
og pabba. Svo sannarlega ólumst
við upp við regluna um að um-
gangast eldra fólk með virðingu.
Þar gengu á undan með góðu
fordæmi ekki síst tengdabörn
ömmu, Villa og pabbi. Alls urðu
sambýlisár systkinanna í Selja-
tungu 23 talsins. Hægt er að
fullyrða að á þá sambúð bar
aldrei skugga, þar var ekki orði
hallað, ekki stofnað til ósættis.
Til þess að slíkt megi takast þarf
margt að koma til – stjórnunar-
hæfileikar, samvinnufærni, já-
kvæðni og ekki síst, glaðværð og
gæska. Alla þessa kosti hafði
þetta góða fólk til að bera og
Villa ekki síst. Hún var mikill
dugnaðarforkur, hraðvirk og út-
sjónarsöm. Hún var sérlega
prúð í dagfari og í kringum hana
var alltaf einstök stilling og
kyrrð. Þó var hún glaðvær, fé-
lagslynd og naut þess að vera
innan um fólk og kunni sérdeilis
vel að vera gestgjafi, sýna fólki
áhuga án ágengni og láta því líða
vel. Villa átti alltaf hlýjan faðm,
huggunarorð ef þess þurfti og
skammaðist aldrei. Hún, eins og
flestar konur af hennar kynslóð,
átti sinn starfsferil við stjórn
heimilis og uppeldi barna. Heim-
ili þeirra Gunnars var ávallt að-
laðandi, smekklegt og hlýlegt.
Þar réð hjartahlýjan húsum.
Villa átti við vanheilsu að
stríða um langa hríð. Síðustu 11
árin hefti nýrnasjúkdómur frelsi
hennar og lífsgæði en hún þurfti
að fara í blóðskilun í nýrnavél
þrisvar í viku. Aldrei kveinkaði
hún sér þó undan hlutskipti sínu
og komst hvað eftir annað yfir
mikil veikindi með jákvæðni og
baráttuvilja.
Nú er tjaldurinn farinn að
spígspora í dælunum í Flóanum
okkar góða og í hönd fara bjartir
vordagar. Sú fallega og góða
kona sem við kveðjum í dag var
svolítið eins og vorið – það býr
yfir gæsku og mildi en líka þeim
styrk sem þarf til að bræða vetr-
arsnjóinn.
Innilegar samúðarkveðjur
sendi ég nú á kveðjustund til
elskulegs frænda míns Gunnars,
dætranna allra, ömmu- og lang-
ömmudrengjanna og annarra
vandamanna. Blessuð sé minn-
ing Villu, hafi hún þökk fyrir
allt.
Fyrir hönd systkinanna í vest-
urbænum,
Ingibjörg Vigfúsdóttir.
Yndisleg vinkona mín hún
Villa er farin frá okkur eftir
langvarandi veikindi. Í gegnum
lífið kynnumst við allskonar fólki
sem er samferða okkur, stund-
um eru kynnin stutt, aðrir
staldra lengur og sumir eru
samferða okkur allt lífið. Á lífs-
ins göngu hefur fólk mismikil
áhrif á líf okkar samferðafólks.
Eftir sitja misdjúp spor og
marka líf okkar á þann hátt að í
minningunni gætir áhrifa þeirra
mismikið. Villa var ein af þeim
sem skilja eftir sig djúp spor í
lífi mínu og hún er ein af þeim
sem lifa áfram í minningunni
vegna þess sem hún var og stóð
fyrir. Í vöggugjöf fékk Villa
glæsilegt útlit. Hún var há og
grönn og áberandi snyrtileg, hún
var bæði kát og skemmtileg og
einstaklega létt á fæti. Hún hafði
sterkan persónuleika og sagði
sína skoðun ef svo bar undir og
kunni þá að velja réttu orðin
sem áttu við hverju sinni. Þegar
við bjuggum báðar í sveitinni,
hún í Seljatungu og ég í Svið-
ugörðum, var alltaf mikill og
góður samgangur á milli bæj-
anna enda Gunnar bróðir Siggu í
Sviðugörðum. Málin æxluðust
svo þannig að Villa lagðist á
sæng eins og sagt er að eignast
sína þriðju dóttur, hana Möggu.
Á þessum árum var sjálfsagt að
rétta hjálparhönd ef með þurfti.
Ég var þá fjórtán ára gömul og
var þá lánuð að Seljatungu til að
hugsa um heimilið í mánaðar-
tíma, ég þroskaðist um mörg ár
við þessa ábyrgð sem mér var
falin. Þetta var mér bæði eft-
irminnilegt og ekki síður lær-
dómsríkt og skemmtilegt. Anný
ljósmóðir hélt til á heimilinu og
hugsaði um sængurkonuna og
litlu nýfæddu dökkhærðu döm-
una eins og vera bar á þessum
tíma en ég var í heimilisverk-
unum sem til féllu, heimilið var
mjög snyrtilegt hjá Villu, aldrei
drasl á borðum, hver hlutur á
sínum stað og ég reyndi að
fylgja þeirri reglu. Að loknu
dagsverki var gjarnan sest í
stofu og borið fram gott sterkt
kaffi og rjómi út í ásamt koní-
aksstaupi, þetta voru ógleyman-
legar kvöldstundir, Gunnar,
Anný og Villa öll svo hláturmild
og skemmtilegt fólk. Upp frá
þessum tíma urðum við Villa
góðar vinkonur.
Fimm árum síðar þegar ég
var búin að eignast Bryndísi
dóttur mína urðu hún og Laufey
bestu vinkonur. Ég kom oft að
Seljatungu eftir þetta og þá allt-
af gangandi, Villa fylgdi mér þá
alltaf til baka nánast alla leið og
síðan fylgdi ég henni aftur til
baka heim og þá var nú margt
spjallað sem geymist í minni
mínu, Villa mín.
Elsku Gunnar, Guðný, Sigrún,
Magga og Laufey, innilegar
samúðarkveðjur. Villu mína kveð
ég með virðingu og hneigi höfuð
mitt í þökk fyrir samveruna.
Megi allar góðar vættir blessa
afkomendur þína.
Í skógi lækur leynist
og lautin geymir blóm.
Í mannsins hjarta er minning með
mildan enduróm.
Og þó að lækur þorni
og þó að deyi blóm,
þá miðlar hjartans minning þeim
milda enduróm.
(Þýð. Þórarinn Hjartarson)
Selma Katrín Albertsdóttir.
Elsku Villa okkar.
Við viljum með þessum orðum
þakka þér allar yndislegu stund-
irnar sem við höfum átt saman.
Um þig er svo margt fallegt
hægt að segja, þú varst ávallt
svo góð og trygg frænka og
barst mikinn hlýhug í okkar
garð. Einnig vitum við að hugur
þinn reikaði oft hingað í Sand-
gerði á Stokkseyri, þar sem
bernskusporin þín lágu og þú
undir svo glöð við söng og leik.
Svo leið tíminn og þú kynntist
honum Gunnari þínum og þið
hófuð búskap í Seljatungu. Að
Seljatungu var gaman að koma
og oft var nú glatt á hjalla.
En nú er komið að kveðju-
stund. Við geymum minninguna
um þig í hjörtum okkar.
Stokkseyrin litla fögur er,
við hafið hún liggur sæl.
Lítil börn í fjörunni leika sér,
veiða síli og skauta á Löngudæl.
Í Sandgerði lítil blómarós bjó,
bláeygð sem bjartur himinninn.
Í litlu gömlu húsi út við sjó,
hún dansaði fyrir afa sinn.
(Guðrún Ósk Stefánsdóttir)
Við sendum fjölskyldunni allri
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Vilborg Gísladóttir
Sandgerði, Stokkseyri.
Vilhelmína G.
Valdimarsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Til elsku mömmu
minnar.
Gangi þér vel!
Hvert svo sem för þinni er heitið,
megi hamingjan ríkja í hverju
landi.
Megi konur, börn og karlar fagna
þér.
Megi fegurð trjáa og blóma um-
lykja þig.
Megi gott og heiðvirt fólk verða á
leið þinni.
Megirðu finna hamingju og frið.
(Helen Thomson)
Þín dóttir,
Laufey Sigríður.
Elsku Skafti afi. Nú hefur þú
kvatt þetta líf eftir langa og far-
sæla ævigöngu. Ég trúi því að
það hafi orðið miklir fagnaðar-
fundir hinum megin þegar þú
hittir okkar ástkæra fólk sem þar
nú er. Þau tár sem nú renna niður
kinnar mínar lít ég á sem gleði-
tár, því ég minnist þín með gleði í
hjarta og bros á vör. Minningar
mínar um þig og ömmu í Sigtúni
eru margar, þær sem standa mér
hvað efst í huga eru þegar þið
amma stóðuð í eldhúsinu að sjóða
kjötsúpu handa mörgum fjöl-
skyldumeðlimum sem til ykkar
voru komnir í hlýjuna, gleðina og
kærleikann í Sigtúni. Það lýsir
ykkur ömmu svo vel. Þið stóðuð
Skafti Þóroddsson
✝ Skafti Þór-oddsson fædd-
ist í Víkurgerði við
Fáskrúðsfjörð 6.
janúar 1923. Hann
lést á dvalar- og
hjúkrunarheim-
ilinu Uppsölum 24.
apríl 2013.
Útför Skafta fór
fram frá Fáskrúðs-
fjarðarkirkju 4.
maí 2013.
þétt við bakið hvort
á öðru í öllu sem þið
tókuð ykkur fyrir
hendur og saman
voruð þið ávallt til
staðar fyrir fjöl-
skyldu ykkar og
vini.
Afi, þú varst svo
góður, yndislegur
og skemmtilegur
maður sem ég er svo
þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast og deila stund-
um með. Ég hef alltaf verið afar
stolt af þér.
Takk fyrir allar þær stundir
sem ég átti með þér.
Komið er að kveðjustund
til seinni tíma
þá við eigum endurfund.
Með gleði í hjarta
ég minnist þín
um framtíð bjarta.
Vegurinn til ömmu
er nú beinn
þú munt aldrei ganga einn.
Þín afastelpa,
Guðlaug Sigríður
Magnúsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu
kveðju, 5-15 línur.
Minningargreinar
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Reykjavík • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Alúð - virðing - traust
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
✝
Ástkær sonur minn og bróðir okkar,
JÓN RÚNAR RAGNARSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni mánudaginn
6. maí.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
miðvikudaginn 15. maí kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Minningarsjóð Sóltúns..
Helga Jónsdóttir,
Guðmundur Albert Jóhannsson,
Jensína Sigurborg Jóhannsdóttir.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
KRISTJÁN BERSI ÓLAFSSON,
sem lést á Hrafnistu í Hafnarfirði
sunnudaginn 5. maí, verður jarðsunginn frá
Hafnarfjarðarkirkju miðvikudaginn 15. maí
kl. 13.00.
Sigríður Bjarnadóttir,
Freydís Kristjánsdóttir, Valdimar Þ. Valdimarsson,
Ólafur Þ. Kristjánsson, Kristrún Helga Ingólfsdóttir,
Bjarni Kristófer Kristjánsson,
Hafdís Jóhanna, Snædís, Kristján Hrafn,
Sigríður Inga og Egill.
✝
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
STEFANÍA RUNÓLFSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli miðviku-
daginn 8. maí.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 16. maí kl. 15.00.
Símon Hallsson, Anna Eyjólfsdóttir,
Valgarður Ómar Hallsson, Lori Hallsson,
Hallur Hallsson,
Ásta Hallsdóttir, Benedikt Ólafsson,
Heba Hallsdóttir,
Hulda Guðrún Hallsdóttir.