Morgunblaðið - 14.05.2013, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. MAÍ 2013
✝ Guðrún ÁgústaSteinþórsdóttir
fæddist í Reykjavík
5. febrúar 1956.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 7. maí 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Jóhanna
Pétursdóttir, f. 27.
okt. 1927, d. 29. júní
2009, og Steinþór
Þorvaldsson, f. 28.
maí 1932. Systkini Guðrúnar eru
Jón Haukur, f. 22. júlí 1961, d. 8.
okt. 1978, Pétur Ásgeir, f. 23.
nóv. 1962, og Sigrún, f. 30. apríl
1964.
Guðrún giftist Hafsteini Má
Kristinssyni þann 27. október.
1975. Foreldrar hans voru Guð-
rún Guðjónsdóttir f. 1. janúar
1923, d. 15. október 1993 og
Kristinn Magn-
ússon. Börn Guð-
rúnar og Hafsteins
eru 1) Steinþór
Grétar, f. 16. júlí
1975, sonur hans
Ásgeir Árni, f. 7.
júlí 1994. 2) Dagný
Helga, f. 24. júlí
1976, maki Val-
garður Magnússon,
f. 3. júlí 1979, börn
þeirra Hafsteinn
Smári, f. 11. apríl 1994, sonur
hans er Benedikt Freyr, f. 10.
september 2012, Viktor Freyr, f.
17. nóv. 2001, og Kara Sif, f. 3.
maí 2005. 3) Jón Haukur, f. 2.
apríl 1981. 4) Sunna Björg, f. 25.
maí 1987, maki Óli Chomtarong
Jóhannesson, f. 12. mars 1985.
Guðrún var jarðsungin frá
Keflavíkurkirkju 10 maí 2013.
Elsku mamma, það er svo sárt
að þú hafir farið frá okkur svo
snemma eftir harða og erfiða
baráttu við krabbann, en við trú-
um því að þú sért komin á frið-
sælan stað ásamt þínum ástvin-
um sem farin eru og taka á móti
þér. Það er ekkert að ástæðu-
lausu að mamma okkar var köll-
uð „naglinn“ á spítalanum á
lokasprettinum, það er eflaust
ekki hlaupið að því að finna ann-
að eins hörkutól. Við verðum æv-
inlega þakklát fyrir að hafa feng-
ið þó þennan stutta tíma með þér
sem þú hafðir eftir að veikindin
tóku sig upp.
Það er svo erfitt að koma því í
orð hversu mikils virði þú varst
okkur öllum. Alltaf gátum við
leitað til mömmu með hvað sem
var, stórt og smátt og alltaf
hjálpaðir þú okkur að finna
lausn. Í raun skipti það aldrei
máli hver það var sem leitaði til
þín hvort sem það vorum við
börnin þín eða barnabörn eða
vinir okkar eða hver sem var,
alltaf var mamma tilbúin að
leggja sig fram við að hjálpa öll-
um sem að til hennar leituðu.
Allir þeir sem þekkja mömmu
hafa heyrt hana tala um börnin
sín og manninn sinn, aldrei
þreyttist hún á því að hrósa okk-
ur öllum sama við hvern hún tal-
aði, það er eins og enginn í heim-
inum hafi átt eins gott fólk og
hún.
Elsku mamma, minning þín
lifir í hjörtum okkar alltaf.
Steinþór Grétar Haf-
steinsson, Dagný Helga
Hafsteinsdóttir, Jón Haukur
Hafsteinsson og Sunna
Björg Hafsteinsdóttir.
Fallin er frá góð vinkona okk-
ar, hún Gunna á Grund, eins og
hún var ávallt kölluð á Jökul-
dalnum. Gunna lést um aldur
fram og fékk ekki fleiri ár með
fjölskyldu og vinum. Hennar
verður sárt saknað.
Gunna kom austur á Jökuldal,
9 ára gömul og dvaldi hjá okkur í
sex sumur. Þegar hún kom í
fyrsta sinn hafði hún aldrei séð
okkur áður. Hún kom með flutn-
ingabíl frá Reykjavík til Akur-
eyrar og síðan áfram austur á
Jökuldal. Þangað var hún sótt og
þar sem vegagerð var á dalnum
þurfti að keyra upp í Grund með
því að fara heiðarhringinn sem
var seinfarinn moldarvegur. Það
hlýtur að hafa verið erfitt fyrir
barn úr Reykjavík að koma ein
alla þessa leið á ókunnar slóðir
þar sem aðstæður voru allt aðrar
en hún átti að venjast. Ekki var
rafmagn á bæjum og ekkert
kanasjónvarp. Málfarið var
meira segja annað og skildi hún
ekki hvað átt var við þegar hún
var kölluð „gæskan“. En Gunna
aðlagaðist fljótt.
Gunna var mikill dýravinur og
rifjast upp atvik þar sem hún tók
algjöru ástfóstri við kálf. Síð-
sumar eitt var gröfumaður að
störfum á dalnum. Það er til siðs
til sveita að veita vinnandi mönn-
um góðan mat og því var kálf-
inum slátrað. Gunna var mjög
ósátt við það að kálfinum var
fórnað til að gröfumaðurinn
fengi gott að borða og leit hann
aldrei sömu augum eftir það og
kenndi honum um dauða kálfs-
ins. Gunna var liðtæk í sveitinni
við að passa systkinin á Grund
og grípa í almenn verk sem falla
til. Síðar þegar hún stofnaði fjöl-
skyldu kom hún og fjölskylda
hennar árlega austur á land og
samverustundirnar í gegnum
tíðina eru orðnar margar.
Þegar við kveðjum nátengda
vinkonu horfum við til liðinna
ára og margt rifjast upp. Það
sem einkenndi Gunnu var mann-
lega hliðin. Hún hafði ávallt
margt til málanna að leggja, var
úrræðagóð og góður þátttakandi
í samræðum. Hún var félagsvera
og hafði gaman af samveru með
öðru fólki. Samverustundirnar á
Grund, á Egilsstöðum, á ferða-
lögum um landið og í sumarbú-
stað okkar í Lóninu eru margar
og góðar.
Það sýnir röggsemi Gunnu
þegar hún birtist eitt sinn í Lón-
inu og afhenti okkur skilti með
nafni bústaðarins. Í nokkur ár
höfðum við fjölskyldan ekki náð
samkomulagi um hvað bústaður-
inn skyldi heita. Gunna tók því af
skarið og nefndi bústaðinn „Litla
Grund“ sem var grafið í forláta
eik. Henni fannst ekkert annað
koma til greina og hafa allir séð
hvað þessi nafngift er lýsandi.
Gunna á því hlutdeild í sögu bú-
staðarins og lifir sú saga um
ókomna tíð.
Síðustu dagar hafa verið öll-
um erfiðir. Alvarlegur sjúkdóm-
ur tók líf Gunnu aðeins á nokkr-
um dögum. Síðustu
samverustundirnar á sjúkrahús-
inu í Keflavík eru okkur mik-
ilvæg inn í framtíðina án Gunnu.
Þar áttum við með henni dýr-
mætar stundir áður en hún
kvaddi þessa veröld. Grundar-
fjölskyldan á Gunnu mikið að
þakka, hún á stóran sess í hjört-
um okkar og verður ávallt hluti
af okkur.
Elsku Hafsteinn, Steinþór,
Dagný, Jón Haukur, Sunna og
aðrir aðstandendur. Við vottum
ykkur dýpstu samúð við fráfall
Gunnu, stoðina í fjölskyldunni.
Megi Gunna hvíla í friði. Blessuð
sé minning góðrar konu.
Fjölskyldan frá Grund,
Kolbrún, Karl, Stefanía,
Jakob, Grétar
og fjölskyldur.
Við kveðjum nú ástkæra syst-
ur okkar er hún leggur upp í
sína hinstu ferð. Guðrún var ekki
eingöngu systir okkar heldur var
hún líka svo góður vinur og ráð-
gjafi. Það var alltaf svo gott að
koma til hennar á Hólagötuna í
kaffi og smók og við eigum eftir
að sakna þess að sjá hana ekki
sitja í horninu sínu við eldhús-
borðið þegar við komum næst.
Það var alveg sama hvað bjátaði
á, það var alltaf hægt að tala við
hana og hún gaf manni góð ráð
og vissi alltaf hvernig var best að
snáa sér í hlutunum. Þrátt fyrir
öll hennar veikindi þá var hún
svo oft límið sem hélt fjölskyld-
unni saman. Guðrún var alveg
svakalega fróð og vel lesin um
alla hluti, og handlagin með af-
brigðum og bjó til svo fallega
hluti.
Elsku Steinþór, Dagný, Jón
Haukur og Sunna, mamma ykk-
ar var svo stolt af ykkur og þið
veittuð henni endalausa ánægju,
sem og börnin ykkar og Benni
litli, barnabarnabarnið. Það eru
svo margar minningar sem koma
upp í hugann við svona aðstæður
sem yrði of langt að telja upp.
En að lokum vil ég líka minnast
á hvað hann Hafsteinn maðurinn
hennar er búinn að vera sterkur
í hennar veikindum og hefur allt-
af staðið eins og klettur við bakið
á henni. Þín verður sárt saknað,
elsku Gunna mín.
Ennþá vakir minning mér í hjarta
mild og hlý, sem þýður sumarblær.
Ennþá man ég yndisbrosið bjarta
blikið augna þinna við mér hlær.
(Jörundur Gestsson)
Sigrún S. Hommerding,
Pétur Ásgeir Steinþórsson.
Guðrún Ágústa
Steinþórsdóttir
Ég man og mun aldrei gleyma
því, þegar ég hitti þig í afmælinu
hennar Helgu Sæunnar, amma
Sigrún setti þig í það hlutverk að
passa mig. Þú passaðir sko vel
upp á mig, knúsaðir mig og kysst-
ir og hélst í höndina mína. Það var
líka skemmtilegt að hitta þig hjá
ömmu Sigrúnu þar sem þú varst
sko í Reykjavík í heimsókn hjá
Súu og Óla, alsæl með lífið þar
sem þú bauðst upp á súkkulaðiís
og varst eins og drottning í ríki
þínu.
Það vex eitt blóm fyrir vestan,
og vornóttin mild og góð
kemur á ljósum klæðum
og kveður því vögguljóð.
Ég ann þessu eina blómi,
sem aldrei ég fékk að sjá.
Og þangað horfir minn hugur
Heiða Rósa
Sigurðardóttir
✝ Heiða RósaSigurðardóttir
fæddist á Sjúkra-
húsinu á Akureyri
10. febrúar 1959.
Hún lést á Sjúkra-
húsinu á Akureyri
29. apríl 2013.
Útför Heiðu
Rósu var gerð frá
Glerárkirkju 10.
maí 2013.
í hljóðri og einmana
þrá.
Og því geng ég fár og
fölur
með framandi jörð við
il.
Það vex eitt blóm fyrir
vestan
og veit ekki, að ég er til.
(Steinn Steinarr)
Núna ertu komin
til afa, ömmu, Helgu
Sæunnar og Sævars og ert örugg-
lega að syngja fyrir þau. Ég elska
þig Heiða Rósa.
Þín frænka,
Klara.
Það má segja að skammt sé
stórra högga á milli. Heiða Rósa
er sú fimmta í hópnum okkar hér í
hæfingarstöð sem við kveðjum á
rúmu ári.
Fyrir örfáum dögum var hún
hér full af lífsgleði og áformum og
nú er hún farin frá okkur á annað
tilverustig. Sem betur fer vitum
við ekki hvenær lífsgöngu okkar
er lokið en brottför Heiðu Rósu
kom okkur í opna skjöldu.
Heiða Rósa var einstaklega
skemmtileg kona, hnyttin í til-
svörum og spaugsöm. Umhverfið
var henni ekki óviðkomandi og
vildi hún svo gjarna hafa svolitla
stjórn á því.
Stundum sagði hún okkur að
hún væri að pakka og væri á leið
til útlanda. Þegar hún var spurð
hvort hún vildi ekki endilega að
einhver okkar kæmi með henni
lét hún slíkar fyrirspurnir sem
vind um eyru þjóta og það í orðs-
ins fyllstu merkingu. Hunsaði
þær algjörlega. Heiða Rósa fór
nokkrum sinnum til útlanda og
naut þess vel. Eins naut hún þess
að ferðast innan lands. Stuttu fyr-
ir brottför sína héðan úr jarð-
heimi brá hún undir sig betri fæt-
inum og fór í heimsókn til
ættingja sinna í Reykjavík. Hún
hlakkaði mikið til fararinnar og
greinilegt er að hún naut
þessarar ferðar.
Vinnusöm var Heiða Rósa og
iðin og hafði ánægju af því að
leggja sitt af mörkum.
Heiða Rósa hafði sterkar skoð-
anir og kom þeim á framfæri á
kurteislegan hátt. Söngur og
dans var nú aldeilis innan hennar
áhugasviðs. Hún elskaði uppá-
komur ýmiskonar og var hrókur
alls fagnaðar.
Ekki alls fyrir löngu flutti
Heiða Rósa í íbúð í Kjalarsíðuna.
Þar bjó hún sér fallegt heimili.
Kæra Heiða Rósa, nú skiljast
leiðir.
Við erum þakklát fyrir að hafa
átt þig að. Þú hefur gefið okkur
mikið.
Einhversstaðar
einhverntíma
mun slóðin mín þangað liggja
hugurinn strjúka hæðirnar,
opna steinana,
telja stráin
og staðnæmast undir regnboganum.
(Þórdís Jónsdóttir)
Systkini Heiðu Rósu og fjöl-
skyldur ykkar, kæru vinir í Kjal-
arsíðunni, ykkur öllum sendum
við okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum almættið að
umvefja ykkur og styrkja.
Elsku Heiða Rósa. Hlutverki
þínu á jarðríki var að ljúka og nú
skiljast leiðir. Við brotthvarf þitt
myndast skarð sem er vandfyllt
og er þín sárt saknað.
Hafðu hjartans þökk fyrir
samfylgdina sem var gefandi og
skemmtileg. Í hjörtum okkar eig-
um við minningu um þig káta og
lífsglaða.
Megi góður Guð geyma þig.
F.h. allra í Skógarlundi/Birki-
lundi, hæfingarstöð,
Margrét Ríkarðsdóttir.
Hann Jónas (Dondi) tengda-
pabbi minn hafði mjög gaman
af kveðskap, hann kunni marg-
ar skemmtilegar vísur sem
hann fór oft með í smástríðni
og frekar í gamni en alvöru. En
hann kunni líka mörg falleg
ljóð og fyrir þremur mánuðum
skrifaði hann eitt þeirra fyrir
mig á lítinn miða, þá var hann
orðinn líkamlega mikið veikur
en algjörlega skýr í kollinum,
litla miðann mun ég ávallt
geyma. En þetta ljóð segir allt
sem mig langar að segja við
Donda nú þegar hann hefur
kvatt og er farinn á fund ást-
vina sinna sem á undan eru
gengnir.
Margt ég vildi þakka þér
og þess er gott að minnast
að þú ert ein af þeim sem mér
þótti gott að kynnast.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Dóra Gunnarsdóttir.
Elsku afi. Nú ertu kominn til
ömmu Stjönu og eflaust er búið
að grípa í spil. Það er eitthvað
óraunverulegt við það að þú
sért farinn. Við sátum oft og
töluðum lengi saman og mér
líður eins og ég geti enn hringt
í þig og fengið að hlusta á eina
góða veiðisögu í viðbót. Það var
gaman að spjalla við þig því þú
kunnir ógrynni af skemmtileg-
um vísum og heilræðum sem
verðugt var að læra og fara eft-
ir. Þú varst alltaf svo stoltur af
okkur barnabörnunum og lagð-
ir mikið á þig til þess að vera
viðstaddur stórar stundir í
mínu lífi. Við Heiða erum svo
óendanlega þakklát fyrir það
ferðalag sem þú lagðir á þig til
þess að vera viðstaddur brúð-
kaup okkar, vestur á Ingjalds-
sandi.
Þegar ég hugsa til baka eru
mér ofarlega í huga allar bíl-
ferðirnar á gamla Galantinum.
Það þótti mikið sport að líða
um, beltislaus í aftursætinu,
sem var orðið litað af berja-
bláma. Þegar heim var komið
var horft á Mr. Bean, nátt-
úrulífsmynd eða öndunum gefið
brauð. Það var alltaf gott að
vera hjá þér og ömmu og þær
eru margar góðu minningarnar
frá Ásgarðsveginum.
Ég hef alltaf litið upp til þín
elsku afi því þú varst einfald-
lega flottastur
Blessi þig.
Þinn nafni,
Jónas Þór.
Afi Dondi á Ásgarðsvegi og
amma Stjana
Jónas Þorsteinsson
✝ Jónas Þor-steinsson fædd-
ist á Akureyri 24.
nóvember 1921.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Þingeyinga 2. apríl
2013.
Útför Jónasar
fór fram frá Húsa-
víkurkirkju 8. apríl
2013.
Ég stóð fyrir
framan spegilinn á
sjötta aldursári og
prófaði nýja nafnið
mitt Gunnur Ósk
„Guðmundsdóttir“
aftur og aftur. Það
var ekki nema von
því svo velkomin
var ég í fjölskyldu
fósturföður míns
Gumma Donda og
var það ekki síst að
þakka afa mínum og ömmu á
Húsavík. Þó ég hafi nú aldrei
látið breyta nafninu mínu þá
hefur mér alltaf liðið eins og
hluti af fjölskyldunni. Það var
alltaf gaman að fara í sunnu-
dagsbíltúr til Húsavíkur, sitja í
eldhúsinu hjá ömmu og ræða
við afa. Afi sagði manni gjarn-
an allt sem hann vissi um hinar
ýmsu dýrategundir og átti
hann myndarlegt eggjasafn.
Hann lagði manni lífsreglurnar
á sínum skeleggu nótum og var
mjög annt um að maður borð-
aði hollan íslenskan mat. Það
var skemmtilegt að sitja inni í
betri stofunni og spila Olsen
Olsen við afa. En það sem var
allra best var að fá að vera með
afa úti í garði að gefa öndunum
sem hann kallaði til sín, það var
algjörlega ótrúlegt.
Elsku afi og amma takk fyrir
allt.
Nú blánar yfir berjamó
og börnin smá í mosató
og lautum leika sér.
Þau koma, koma kát og létt,
á kvikum fótum taka sprett
að tína, tína ber.
(Guðm.Guðmundsson)
Kveðja
Gunnur Ósk og fjölskylda.
Afi Dondi, þú varst og verð-
ur alltaf í minningunni drauma-
afi. Það klikkaði ekki að þegar
maður kom í heimsókn til ykk-
ar ömmu fór maður ævinlega til
baka með stórt bros, hlýju í
hjarta og fullan maga af góð-
gæti.
Góðu minningarnar og
skemmtilegu tímarnir sem ég
fékk að upplifa með ykkur eru
óteljandi, alltaf stutt í húmor-
inn og svo var gaman að heyra
allar sögurnar sem þú sagðir
okkur, fræðslubíltúrarnir voru
margir og ógleymanlegir. Ég
mun alltaf minnast þín með
virðingu því þú varst toppmað-
ur.
Það er gott að vita af ykkur
ömmu saman og að ykkar fal-
lega ást lifir enn.
Að eiga vin er vandmeðfarið,
að eiga vin er dýrmæt gjöf.
Vin, sem hlustar, huggar, styður,
hughreystir og gefur von.
Vin sem biður bænir þínar,
brosandi þér gefur ráð.
Eflir þig í hversdagsleika
til að drýgja nýja dáð.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Ég vil þakka þér fyrir allt
sem þú kenndir mér og allar
góðu stundirnar.
Þinn
Guðlaugur Hólm.
VirðingReynsla & Þjónusta
Allan sólarhringinn
www.kvedja.is
571 8222
82o 3939 svafar
82o 3938 hermann
Blómasmiðjan Grímsbæ
v/Bústaðaveg
S: 588 1230
Samúðarskreytingar
Útfaraskreytingar