Morgunblaðið - 14.05.2013, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. MAÍ 2013
Látin er á Akranesi Sigríður
Helga Sigurbjörnsdóttir á áttug-
usta aldursári.
Við fráfall þessarar frænku
minnar er mér efst í huga hin
ríka umhyggja og geislandi
hlýja, sem henni var augljóst í
blóð borin og birtist í samskipt-
um hennar við samferðafólk.
Mér finnst nærtækt að ætla, að
þá eiginleika hafi hún sótt í
smiðju til móður sinnar og móð-
ursystur, sem báðar voru hlýjar
konur og umhyggjusamar svo af
bar. Þær gátu þó átt það til að
vera skoðanafastar og ákveðnar,
ef þeim þótti það viðeigandi, og
sýndu þá á sér þá hliðina. Sama
má segja um frænku mína, sem
gat verið föst fyrir og ákveðin
þrátt fyrir mildina og hlýjuna.
Hún hefur nú kvatt þennan heim
Helga
Sigurbjörnsdóttir
✝ Helga Sig-urbjörnsdóttir
fæddist á Akranesi
3. október 1933.
Hún andaðist á
dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu
Höfða 2. maí 2013.
Útför Helgu fór
fram frá Akra-
neskirkju 10. maí
2013.
eftir alllanga veg-
ferð og um flest
gæfusama en nokk-
uð erfiða undir lokin
er þrótturinn þvarr
og lífslöngunin með.
Vísast hefur hvíldin
verið henni kær-
komin.
Margs er að
minnast frá fjöl-
mörgum heimsókn-
um á æskuheimili
Helgu og fjölskyldu hennar við
Deildartún. Eitt sinn var hún ný-
komin heim frá námi á Hús-
mæðraskólanum á Varmalandi
og tíndi þá úr pússi sínu hvern
dýrgripinn á fætur öðrum af
listilega gerðu handverki. Þá
fóru ungar stúlkur á húsmæðra-
skóla sér til vegsauka og andlegs
þroska. Síðar þótti konum á
rauðum sokkum slík menntun lít-
ilsgild en nú hefur samfélagið
hafið þá menntun til verðugs
vegs á nýjan leik og er nú slegist
um pláss á húsmæðraskólum.
Lítið dæmi um fallvaltleik lífsins
og samfélagsins.
En veganestið reyndist
frænku minni haldgott í starfi,
sem er öðrum störfum æðra,
húsmóðurhlutverkinu. Heimili
hennar og Guðjóns Finnboga-
sonar var ekki aðeins fallegt og
vel búið heldur einnig einkar
notalegt og gott að eiga þar skjól
er ungur maður var að hefja ævi-
starfið sem fyrsti bæjarritari
bæjarfélagsins á Akranesi. Og
ekki aðeins þá heldur jafnan síð-
an. Fyrir mikilvæga vináttu
þeirra hjóna og afkomenda
þeirra, Margrétar, Sigurðar og
Snorra verð ég jafnan þakklátur.
Helga tók þátt í lífi og starfi á
Skaganum á meðan þrekið hélzt.
Á yngri árum stundaði hún
íþróttir og starfaði um hríð sem
póstafgreiðslumaður. Hún var
jafnaðarmaður í hugsun að
minnsta kosti á meðan einhverjir
ærlegir kratar fyrirfundust á
landi hér. Hún var áhugamaður
um knattspyrnu enda tengdist
hún boltanum ekki sízt í gegnum
eiginmann og tvíburabróðurinn
Donna, sem báðir voru máttar-
stólpar í gullaldarliði Skaga-
manna. Fjölskyldan og ættbog-
inn var þó jafnan efst í huga
hennar og verðugri áhugamál
gefast tæpast.
Það er ljúft að minnast kon-
unnar með gullhjartað, sem gaf
og veitti af hjartans innileik.
Blessuð sé minning hennar.
Sverrir Ólafsson.
Yndisleg frænka er fallin frá.
Áfallið og sorgin er alltaf mikil
þótt við vissum í hvað stefndi. Ég
óskaði þess samt svo sannarlega
að ég hefði fengið eitt tækifæri
enn til að hitta hana og knúsa.
Helga var ekki bara frænka mín,
hún var miklu meira en það. Ég
var mikið hjá henni á Laugar-
brautinni þegar ég var lítil og
hún var mér meira eins og
amma. Mér fannst hún alveg sér-
stök kona, hún gat allt. Í minn-
ingunni fannst mér hún eiga
pósthúsið á Skaganum og Donni
tvíburabróðir hennar sundlaug-
ina sem ég stundaði stíft, enda
hinum megin við götuna. Ég fékk
líka alltaf Cocoa Puffs sem aldrei
var til heima hjá mér. Þetta
borðaði ég með bestu lyst með
djúpu matarskeiðinni. Alltaf
voru pönnsur og annað heima-
bakað góðgæti á eldhúsborðinu.
Oft var litla ferðataskan tekin
fram þegar ég hótaði því að fara
að heiman og fara á Skagann til
Helgu og Gauja, eitt sinn lét ég
verða af því og fór alla leið með
rútunni og Gaui beið mín á vega-
mótunum þar sem mamma hafði
hringt í þau. Helga var algjör
snillingur í höndunum. Sauma-
vélin hennar var á fullu alla daga
þar sem hún töfraði fram þvílíku
keppnisdanskjólana á Helgu og
Hófí ásamt fleiru, hún saumaði
skírnargallann á elsta son minn.
Helga var mikill fótboltaunn-
andi og það var alveg magnað að
koma til þeirra Helgu og Gauja
þegar enski boltinn var í sjón-
varpinu, hún stikaði fram og til
baka og þekkti alla leikmenn
með nafni.
Börnin mín hafa öll alist uppí í
Ameríku en það var alltaf gerð
ferð á Skagann þegar við komum
heim til Íslands. Þau spiluðu fót-
bolta með strákunum mínum
sem þeir gleyma ekki og dóttir
mín tekur stundum með sér í
ferðalög myndina af faðirvorinu
sem þau gáfu henni í fæðingar-
gjöf. Helga hafði fulla trú á Örv-
ari mínum sem lækni og hafði oft
orð á því að hún vildi að við flytt-
um heim til að hún fengi nú al-
mennilega þjónustu og að hún
þyrfti nú að ræða við hann Örvar
í sambandi við sín veikindi.
Maður sagði alltaf Helga og
Gaui í einu orði enda samrýnd
með eindæmum. Fjölskyldan var
alltaf númer eitt, tvö og þrjú.
Hennar verður sárt saknað af
svo mörgum.
Elsku Guðjón, Magga, Siggi,
Snorri og fjölskyldur, við send-
um ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Okkur þykir miður að geta
ekki verið með ykkur á kveðju-
stund en hugur okkar er hjá ykk-
ur.
Anna Margrét Svavars-
dóttir og fjölskylda,
Sioux Falls, S-Dakóta.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson)
Nú, þegar dagur er að kveldi
kominn, viljum við fjölskyldan
þakka Helgu fyrir samfylgdina
og vináttuna. Guðjóni, Snorra,
Möggu, Sigga og öðrum ástvin-
um sendum við innilegar samúð-
arkveðjur.
Heiðrún Janusardóttir og
fjölskylda.
HINSTA KVEÐJA
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín tengdadóttir,
Brynja Leósdóttir.
Hreggviður vinur minn Jóns-
son lést sumardaginn fyrsta á
sjúkrahúsi í Flórída. Hann var
á margan hátt mjög sérstakur
maður, oft alvörugefinn, en
einnig ögn hæðinn og jafnvel
stríðinn, sem hann fór þó
einkar vel með. Margt af því
sem Hreggviður tók sér fyrir
hendur var á sviði félagsmála,
einkum íþrótta. Ég kynntist vel
dugnaði hans og útsjónarsemi
þegar við, nokkrir félagar, árið
1974 efndum til undirskrifta-
söfnunar Varins lands og réð-
um Hreggvið sem fram-
kvæmdastjóra. Þessi
undirskriftasöfnun var og er
enn sú langstærsta sem farið
hefur fram á Íslandi, þegar
rúmlega 55.500 Íslendingar rit-
uðu nöfn sín, heimilisfang og
kennitölu undir áskorun til rík-
isstjórnar og Alþingis um að
halda áfram varnarsamstarfinu
við Bandaríkin og NATO. Ekki
Hreggviður
Jónsson
✝ HreggviðurJónsson fædd-
ist í Reykjavík 26.
desember 1943.
Hann lést á Mayo
Clinic sjúkrahúsinu
í Jacksonville í
Bandaríkjunum 25.
apríl 2013.
Útför Hreggviðs
fór fram frá Krists-
kirkju, Landakoti,
13. maí 2013.
er síður vert að
halda til haga
þætti Hreggviðar
og félaga hans
Magnúsar Sigur-
jónssonar í sögunni
um útfærslu land-
helginnar. Að eigin
frumkvæði hófu
þeir að safna und-
irskriftum 200
málsmetandi
manna tengdum
sjávarútvegi, undir áskorun á
ríkisstjórn Íslands að taka þeg-
ar upp 200 sjómílna landhelgi á
meðan aðrir lítilþægari létu sér
nægja 50 undirskriftir og 50
sjómílur. Eru margir sem þá
Lilju vildu kveðið hafa. Enn
mætti nefna afrek hans við að
rétta af rekstur Skála-
túnsheimilisins á sínum tíma.
Þar tókst á undraverðum tíma
að snúa vörn í sókn og var
rekstur þess í blóma þegar
Hreggviður haslaði sér nýjan
starfsvettvang. Þar kom meðal
annars seta hans á Alþingi við
sögu og síðan rekstur heildsöl-
unnar Satúrnusar sem flutti inn
hannyrðavörur.
Hreggviður var mikill úti-
verumaður og unnandi ís-
lenskrar náttúru. Á laugar-
dags- og sunnudagsmorgnum
var aldrei spurt að veðri heldur
gengið á Esju. Svo árrisulir
voru menn að þeir komu í bæ-
inn úr fjallgöngunni um svipað
leyti og flestir Reykvíkingar
voru að fá sér morgunkaffið.
Hreggviður var hinn sanni
íhaldsmaður, þótt hann fengi
byltingarkenndar hugmyndir
inni á milli, sem hann þá fram-
kvæmdi. Íhaldssemin birtist
t.d. vel á heimili hans þar sem
smekklegir innanstokksmunir
voru allir í eldri kantinum.
Seinustu árin, eftir að
Hreggviður veiktist, hittumst
við venjulega einu sinni í viku.
Þýski fótboltinn var hans aðal-
áhugamál og þegar ég í ein-
feldni minni spurði hann af
hverju hann horfði ekki á enska
boltann eins og flestir gerðu,
horfði hann á mig og spurði:
Hvað meinarðu, heldurðu að
hann sé skemmtilegur? Og til-
fellið var að hann var ekkert í
líkingu við þýska boltann.
Fyrir nokkrum árum fékk
Hreggviður mikinn áhuga fyrir
ættfræðigrúski. Hann kynnti
sér líka vel skrif um uppruna
Íslendinga og taldi þá af Her-
úlum komna. Hann hafði áhuga
á trúmálum. Hann las Kóran-
inn í smáatriðum og til sam-
anburðar fór hann vandlega yf-
ir Gamla og Nýja testamentið
og kynnti sér vel rætur krist-
innar trúar og var mjög
skemmtilegt að ræða við hann
um þau mál. Ekki veit ég samt
með vissu hvenær Hreggviður
snerist endanlega tilkaþólskrar
trúar en mér var ljóst fyrir
fáum árum síðan að svo myndi
vera.
Bjarni Helgason.
Kær vinur okkar systkina er
fallinn frá. Hann var alla tíð
fastur punktur í tilverunni þar
sem hann var fastagestur á
heimili okkar. Hann renndi
hægt í hlað með stórri borg-
arstjórabeygju og stuttu seinna
var dyrabjöllunni hringt og
boðið gott kvöldið. Það var
hellt upp á kaffi og sest inn í
stofu þar sem þjóðmálin voru
rædd. Þar hófst pólitískt upp-
eldi Benna sem lærði mjög
ungur að árum að kommúnisti
væri það versta sem hægt væri
að segja um nokkurn mann.
Hreggviður var mjög ræðinn
og fróður um menn og málefni
og gat verið mjög rökfastur.
Hann var mikill íþróttamað-
ur og náttúruunnandi; gekk
mikið á fjöll, skokkaði, hjólaði
og skíðaði. Hann átti til að
mynda einu sinni forláta hjóla-
skíði sem okkur systrunum
fundust alveg rosalega flott.
Hreggviður var mikill áhuga-
maður um landið og náttúruna
og það voru ófáar stundirnar
sem við fjölskyldan áttum með
honum á ferðalagi um landið.
Þá var oft eitthvert okkar
systkinanna sem fékk að sitja í
bílnum hjá honum og þótti mik-
ið sport. Hreggviður og pabbi
voru stundum uppátækjasamir
og var það sérstakt áhugamál
hjá þeim að rjúka af stað ef
einhver stórbruni eða eldgos
áttu sér stað, skipti þá engu
máli þó það væri um miðja nótt
og þá fengum við systkinin
stundum að fljóta með í æv-
intýraleit.
Minnisstætt er þegar hann
kom heim frá vetrarólympíu-
leikunum í Calgary ’88 og færði
okkur systrum lukkudýr leik-
anna sem hafa veitt okkur
mikla gleði. Hann var líka sér-
stakur vinur jólasveinanna sem
að hans sögn bjuggu í Skála-
felli, hann bauð okkur meira að
segja einu sinni upp í Skálafell
að heimsækja jólasveinana þar
sem þeir bjuggu í bláum skíða-
skála. Þeir voru reyndar ekki
heima í það skiptið. Hreggviður
var líka ávallt viðbúinn ef á
þurfti að halda en eitt sinn vor-
um við systkinin að koma í bæ-
inn úr ferðalagi og það hvellsp-
rakk á bílnum og gátum við
með engu móti losað dekkið af.
Þá var hringt í Hreggvið og
hann mætti stuttu seinna og
reddaði málunum. Þannig var
það líka þegar kom að fyrstu
íbúðarkaupum Siggu þá var
Anna send að ná í réttskeiðina
til að hægt væri að rétta af
gólfið við flotun. „Það er
skekkja í skeiðinni, en pabbi
þinn veit hvar skekkjan er,“
sagði hann og afhenti skeiðina
og spurði um framgang mála.
Hreggviður var mjög trúað-
ur og fastur liður var að hitta
hann í messu á páskadags-
morgun og drekka með honum
súkkulaði á eftir. Það var dálít-
ið skrítið að hitta hann ekki
þessa páska. En við hugsuðum
öll til hans og óskuðum að ferð-
in til Mayo Clinic myndi skila
góðum árangri en í dag kveðj-
um við tryggan vin okkar og
þökkum allar góðar stundir og
ráð.
Með þökk fyrir allt,
Sigríður, Anna og Benedikt.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur, bróðir og afi,
LEIFUR HAMMER ÞORVALDSSON,
lést í Noregi föstudaginn 10. maí.
Útför verður auglýst síðar.
Sigríður Karlsdóttir,
Dóra Guðleifsdóttir,
Guðmundur Rúnar Þorvaldsson,
Gylfi Már Karlsson,
Eva Guðbjörg Leifsdóttir,
Erla Heiðrún Leifsdóttir,
Leifur Rúnar Hammer Leifsson
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ARNDÍS SIGURÐARDÓTTIR,
Brunnum 11,
Patreksfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Ísafold í Garðabæ
föstudaginn 10. maí.
Útför hennar fer fram frá Patreksfjarðarkirkju
laugardaginn 18. maí kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Slysavarnadeildina
Unni, Patreksfirði.
Bjarni Valur Ólafsson, Anna Sigmarsdóttir,
Sigurður Ólafsson, Gróa Lárusdóttir,
Ólafur Örn Ólafsson, María Beatriz Fernandes,
Sigurveig J. Ólafsdóttir, Árni Long,
Páll Ólafsson, Nili Ben-Ezra,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri
BRAGI GUÐJÓNSSON,
Hólabergi 84,
áður Skriðuseli 5,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi laugar-
daginn 11. maí.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík föstudaginn
17. maí kl. 15.00.
Guðrún Friðgeirsdóttir,
Brynja Guðmundsdóttir, Árni Benedikt Árnason.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
TRAUSTI MAGNÚSSON
fyrrv. útgerðarmaður og skipstjóri,
Árstíg 7,
Seyðisfirði,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Austurlands,
Seyðisfirði miðvikudaginn 8. maí, verður
jarðsunginn frá Seyðisfjarðarkirkju fimmtudaginn 16. maí
kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim sem vilja minnast Trausta er bent á Hollvinasamtök
Sjúkrahúss Seyðisfjarðar.
Þórdís Jóna Óskarsdóttir,
Ósk Traustadóttir, Jóhann Viðar Jóhannsson,
Magnús Traustason, Hrafnhildur Ólafsdóttir,
Sigrún Traustadóttir, Guðmundur Gylfason,
Hafrún Traustadóttir, Kristján Birgir Skaftason,
Vignir Traustason, Aldís María Karlsdóttir,
Guðrún María Traustadóttir, Eymundur Björnsson,
afabörn og langafabörn.