Morgunblaðið - 28.06.2013, Page 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. JÚNÍ 2013
✝ Þorbjörn Jóns-son fæddist í
Reykjavík 1. októ-
ber 1923. Hann lést
á Heilbrigð-
isstofnun Vest-
mannaeyja 22. júní
2013.
Foreldrar hans
voru Jón Eyjólfs-
son, f. 18. nóvember
1889, d. 19. ágúst
1957 og Þórunn
Pálsdóttir, f. 14. mars 1892, d.
18. september 1969. Þorbjörn
ólst upp á Grímsstaðarholtinu
ásamt bræðrum sínum. Elstur
þeirra bræðra var Helgi Magnús
Jónsson, f. 25. febrúar 1914, d. 7.
mars 1975, Steinþór Svavar
Jónsson, f. 22. maí 1920, lést í
æsku sumarið 1922, Jón Eyjólf-
ur Jónsson, f. 18. maí 1925, d. 29.
nóvember 2007. Eftirlifandi
uppeldisbróðir Þorbjörns er
Steinþór Svavar Magnússon, bú-
settur í Svíþjóð, f. 3. febrúar
1936.
Hinn 22. febrúar 1952 giftist
verandi eiginmaður hennar er
Helgi Baldvinsson. Börn þeirra
eru Elín Rós, hún á þrjú börn,
sambýlismaður hennar er Frið-
rik Egilsson, hann á þrjú börn.
Jóhann Gunnar. Anna Fjóla, hún
á þrjú börn. Helgi Þór, sambýlis-
kona hans er Súsanna Halla
Guðmundsdóttir, þau eiga þrjár
dætur. Þórunn Lilja, eigin-
maður hennar er Hilmir Agn-
arsson, þau eiga tvö börn. c)
Jóna Soffía, f. 30. janúar 1958,
fyrrverandi eiginmaður hennar
er Víglundur Þór Víglundsson,
þau eiga tvö börn. Þau eru Þor-
björn, f. 13. febrúar 1975, giftur
Agnesi Guðlaugsdóttur, þau
eiga tvö börn, auk þess á Þor-
björn einn son. Hafdís, hún á
einn son. d) Jóhanna Kolbrún, f.
12. júní 1961, gift Má Friðþjófs-
syni. Börn þeirra eru Friðþjófur
Sturla, giftur Ósk Auðbergs-
dóttur, þau eiga eina dóttur, Ósk
átti fyrir tvær dætur. Víkingur.
Soffía Marý, hún á eina dóttur,
sambýlismaður hennar er Emil
Andersen, hann á þrjá syni.
Þorbjörn verður jarðsunginn
frá Laugarneskirkju í dag, 28.
júní 2013, og hefst athöfnin
klukkan 15.
Þorbjörn Önnu
Fjólu Jónsdóttur, f.
23. desember 1923,
d. 26. febrúar 2004.
Foreldrar Önnu
Fjólu voru þau Jón
Jónsson, f. 24. júní
1872, d. 13. júlí
1957 og Lilja Sig-
urjónsdóttir, f. 13.
desember 1888, d.
23. mars 1976. Þor-
björn og Anna
eignuðust fjórar dætur, þær eru
a) Þórunn Þorbjörnsdóttir, f. 16.
júlí 1951, gift Kristófer Þ. Guð-
laugssyni, þau eiga fjögur börn,
Anna Kristín, gift Viktori Reyn-
issyni, þau eiga þrjár dætur.
Guðlaugur Kristinn, hann á
fimm börn, sambýliskona hans
er Elín Arinbjörnsdóttir, hún á
þrjú börn. Lilja Rós, gift Miquel
Thompson, þau eiga tvö börn,
fyrir átti Lilja einn son. Hafþór
Örn, eiginkona hans er Anna
Karen K. Sigvaldadóttir, þau
eiga tvö börn. b) Lilja Þor-
björnsdóttir, f. 1. júlí 1954, fyrr-
Nú er hann farinn hann elsku
pabbi minn. Ég hélt hann myndi
koma heim af spítalanum eins og
svo oft áður. Við megum þakka
fyrir að legan var ekki löng.
Pabbi var mjög heilsuhraustur
framan af, vann í byggingar-
vinnu til áttræðs. Mínar minn-
ingar um pabba eru útilega öll
sumur. Það var hans líf og yndi.
Stundum kom mamma með en
ég held hún hafi notið þess að
losna við okkur fjórar systurnar
allar helgar. Ótrúlegt hvað hann
var viljugur að fara með okkur.
Mamma eldaði kótelettur í raspi
og sauð hangikjöt og smurði fullt
af samlokum til að hafa með okk-
ur. Enda erum við systurnar
með útilegublóðið í okkur. Við
stórfjölskyldan fórum að hittast
eina helgi á sumrin fyrir fimm
árum, það eru ógleymanlegar
stundir, pabbi náttúrlega aðal-
maðurinn.
Það var mikil gleði þegar
pabbi flutti til Eyja og bjó hjá
Tótu og Kidda, þar leið honum
vel og eigum við þeim mikið að
þakka. Nú er pabbi farinn leið-
ina löngu. Við eigum eftir að
sakna þess að heyra ekki allar
sögurnar úr stríðinu, þegar hann
fór til Bandaríkjanna aðeins
sautján ára gamall. Þar vann
hann fyrir herinn á skipum sem
sigldu um öll heimsins höf í tíu
ár. Hann var ótrúlegur ævin-
týramaður, fróður og fallegur.
Um daginn spurði ég hann hvar
hann hefði fundið sól, þá orðinn
kaffibrúnn, þá hló hann og sagð-
ist hafa setið úti í hálftíma. Nú
er pabbi kominn í faðminn henn-
ar mömmu sem hann saknaði
sárt.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún)
Ég kveð þig að sinni, elsku
pabbi minn. Elska þig. Litla
stelpan þín,
Hanna.
Elsku hjartans pabbi minn.
Mér tregt er um orð til að þakka þér
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð
unz hittumst við aftur heima.
Ó elsku pabbi, ég ennþá er
aðeins barn, sem vildi fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund
þú gleymdir ei skyldunum eina stund
að annast ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún)
Pabbi minn, þetta bara lýsir
öllum þeim tilfinningum sem í
mér bærast og erfitt er að koma
í orð. En ég vildi bara þakka þér
fyrir allar þær yndislegu stundir
sem við áttum saman og segja
þér hversu þakklát ég er að hafa
fengið að njóta návista þinna í
svo langan tíma. Þú varst ein-
stakur og öllum þótti vænt um
þig. Það eina sem komst að í
huga þínum var stórfjölskyldan,
en stór var hún orðin. Elsku
Lilja, Jóna, Hanna og Már,
barnabörn og barnabarnabörn,
okkar missir er mikill, en saman
við stöndum sem einn klettur
eins og alltaf, bæði í gleði og
sorg. Að lokum þökkum við
starfsfólki Hsv bæði á sjúkra-
deild og á heilsugæslunni fyrir
yndislega og frábæra umönnun
þegar hann þurfti á að halda.
Guðdómlegur geisli blíður
greiðir skuggamyrkan geim;
á undra vængjum andinn líður
inn í bjartan friðarheim.
(Hugrún)
Þín elskandi dóttir og tengda-
sonur,
Þórunn (Tóta) og
Kristófer (Kiddi).
Elsku besti pabbi minn, mikið
er erfitt að kveðja þig, þú áttir
alltaf að vera hjá okkur. Þegar
ég flutti aftur til Eyja ætlaði ég
að njóta þess að hitta þig eins oft
og ég gat, en þú varst orðinn svo
veikur og þreyttur af því að
finna til, þig langaði að fara en
samt vera. Síðustu veikindi þín
voru of mikil, þú gast ekki meir,
ég veit þig langaði að hitta
mömmu, bróður þinn og alla
hina sem voru farnir á undan
þér. Þú lifðir líka langa og við-
burðamikla ævi, áttir endalausar
sögur af ævintýrum þínum.
„Hvað er að deyja? Ég stend á
bryggjunni. Skútan siglir út
sundið. Það er fögur sjón. Ég
stend og horfi á eftir henni uns
hún hverfur sjónum mínum við
sjóndeildarhring. Einhver nær-
staddur segir með trega í rödd-
inni: „Hún er farin.“ Farin,
hvert? Farin mínum sjónum séð,
það er allt og sumt, hún heldur
samt áfram siglingu sinni, með
seglin þanin í sunnanþeynum, og
ber áhöfn sína til annarrar hafn-
ar. Þótt skútan hafi fjarlægst
mig, mynd hennar dofnað og
loks horfið, þá er það aðeins fyr-
ir mínum augum. Og á sömu
stundu og einhver við hlið mér
segir: „Hún er farin“ þá eru aðr-
ir sem horfa með óþreyju á hana
nálgast og hrópa: „Þarna kemur
hún!“ – og svona er að deyja.“
(Charles Henry Brent)
Vertu bless, elsku besti pabbi
minn, við hittumst síðar þegar
mín skúta siglir inn sundin.
Þín dóttir,
Jóna.
Elsku pabbi minn. Nú er
kveðjustundin runnin upp en
alltaf skal hún koma jafnmikið á
óvart, maður er því aldrei viðbú-
inn og heldur að þið verðið alltaf
hjá okkur. Margar minningar
leita á hugann en mest er það
þakklæti fyrir að hafa haft þig
öll þessi ár og hafa notið góð-
mennsku þinnar og hjálpsemi.
Mikið er ég þakklát því að við
bjuggum ávallt svona nálægt þér
og mömmu og að börnin mín
nutu þeirra forréttinda að vera í
návist ykkar öll sín uppvaxtarár.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Þegar einhver fellur frá
fyllist hjartað tómi
en margur síðan mikið á
í minninganna hljómi.
Á meðan hjörtun mild og góð
minning örmum vefur
þá fær að hljóma lífsins ljóð
og lag sem tilgang hefur.
Ef minning geymir ást og yl
hún yfir sorgum gnæfir
því alltaf verða tónar til
sem tíminn ekki svæfir.
(Kristján Hreinsson)
Þín ástkæra dóttir,
Lilja.
Elsku afi og langafi. Það er
eitthvað svo sárt að kveðja. Það
er svo skrítið að fara heim til þín
og sjá þig ekki sitjandi í stólnum
þínum. Þú ljómaðir alltaf þegar
maður stakk hausnum inn fyrir
hurðina og kastaði til þín kveðju.
Við getum þó yljað okkur við
margar góðar minningar. Sög-
urnar þínar frá ævintýrum um
heiminn og öllum þínum uppá-
tækjum verða ávallt geymdar í
hjartastað. Það er svo margt
sem okkur langar til þess að
segja en erfitt er að koma orðum
að. Við viljum þakka þér fyrir
allar þær góðu minningar sem
þú hefur gefið okkur. Við elskum
þig alla leið til tunglsins og til
baka!
Anna Kristín, Viktor Þór,
Auðbjörg Ósk, Þórunn Jó-
hanna og Gabríela Dögg.
Elsku afi minn. Mikið er sárt
að missa þig, þú varst einstakur
maður með einstaka sögu. Ég
mun halda áfram að monta mig
yfir því sem þú afrekaðir á þinni
löngu ævi. Þú varst alltaf svo
hraustur og vannst þangað til þú
varst 80 ára þótt þú borðaðir
matarkex í morgunmat og köku-
sneið í kvöldmat og reyktir pípu.
Ég er svo heppin að eiga ennþá
bát sem þú bjóst til handa mér
úr Prins Albert-pakkningum.
Það var alltaf svo yndislegt að
koma að heimsækja þig og
ömmu á Írabakkann, þá sast þú
yfirleitt fyrir framan sjónvarpið
og stundum baðstu okkur krakk-
ana að klóra þér undir ilinni og
það upphófust miklar getgátur
um hversu margar tær leyndust
undir sokknum en sagan sagði
að það vantaði allavega tvær.
Svo þegar árin liðu og maður
fékk að heyra allar sögurnar um
það þegar þú varst í bandaríska
hernum og ferðaðist út um allan
heim á sjúkraflutningaskipi í
seinni heimsstyrjöldinni, hver
væri ekki montinn af að eiga
svona flottan afa? Minning þín
mun lifa í öllum ævintýralegu
sögunum þínum sem ég mun
aldrei gleyma og aldrei hætta að
segja. Ég kveð þig elsku afi
minn með sorg í hjarta en núna
ertu hjá ömmu sem þú ert búinn
að sakna svo mikið.
Kveðja,
Hafdís.
Elsku afi. Það er svo margt
sem mig langar að skrifa, sögur
sem þú hefur sagt, hendingarnar
sem þú gast látið frá þér. En
eina sem kemur upp í hugann er
söknuður. Því ætla ég að láta hér
ljóð sem mér finnst lýsa því
hvernig mér líður. Farðu í friði
elsku Tobbi afi.
Nú hefur það því miður gerst
að vond frétt til manns berst.
Kær vinur er horfinn okkur frá
því lífsklukkan hans hætti að slá.
Rita vil ég niður hvað hann var mér
kær
afi minn góði sem guð nú fær.
Hann gerði svo mikið, hann gerði svo
margt
og því miður get ég ekki nefnt það
allt.
Að tala við hann var svo gaman
á þeim stundum sem við eyddum
saman.
Hann var svo góður, hann var svo klár
æ, hvað þessi söknuður er svo sár.
En eitt er þó víst
og það á við mig ekki síst
að ég sakna hans svo mikið, ég sakna
hans svo sárt
hann var mér góður afi, það er klárt.
En alltaf í huga mínum verður hann
afi minn góði sem ég ann
í himnaríki fer hann nú
þar verður hann glaður, það er mín
trú.
Því þar getur hann vakað yfir okkur
dag og nótt
svo við getum sofið vært og rótt
hann mun ávallt okkur vernda
vináttu og hlýju mun hann okkur
senda.
Elsku afi, guð mun þig geyma
yfir okkur muntu sveima
en eitt vil ég þó að þú vitir nú
minn allra besti afi, það varst þú.
(Katrín Ruth)
Hafþór Örn Kristófersson.
Elsku afi minn, mér þykir svo
leitt að þú ert fallinn frá en ég
hugga mig við það að þú ert
kominn til elsku ömmu. Ég á svo
margar góðar minningar um þig
eins og þú veist. Ég man svo vel
eftir því að þegar ég var krakki
kom maður alltaf í heimsókn til
þín og ömmu og horfði á Með afa
á stöð 2, mér fannst það svo
fyndið að afi var í sjónvarpinu og
líka heima, það var svo gott að
þið amma bjugguð svo nálægt
mér í svo mörg yndisleg ár, þú
hugsaðir svo vel um mig eins og
þegar þú, amma, Soffa, ég og
Víkingur vorum á Þingvöllum og
við Víkingur vorum eitthvað að
fíflast í bát og hann byrjaði að
reka. Þá hugsaðir þú þig ekki
tvisvar um og brettir upp skálm-
arnar á buxunum þínum og óðst
út í ískalda ána og hélst á mér og
Víkingi á þurrt land. Þetta var
einn af mörgum yndislegum
dögum með þér. Mér fannst svo
gaman þegar ég frétti að ég ætti
að fara að vinna með þér og að
við vorum vinnufélagar vinnandi
saman hlið við hlið í mörg ynd-
isleg ár og ég fékk að kynnast
frábærri nýrri hlið á þér. Ég
elska þig og sakna svo mikið
minn afi, vinnufélagi og frábæri
vinur.
Helgi Þór Helgason.
Það er líkt og fingur manns
séu úr blýi nú þegar maður sest
niður og skrifar minningargrein
um Tobba afa. Elskulegri og um-
hyggjusamari mann var erfitt að
finna á þessari jörð.
Tobbi afi lifði viðburðaríku og
hamingjusömu lífi til dauðadags.
Hann vann alla sína tíð erfiðis-
vinnu sem reyndi bæði á líkama
og sál. Síðustu áratugina vann
hann við byggingarvinnu og þá
helst sem múrari og hætti ekki
að vinna fyrr en hann var kom-
inn á níræðisaldur.
Samband mitt við afa var ein-
stakt og fannst mér tenging mín
við hann vera mikil, enda
skírður í höfuðið á honum. Hann
heilsaði manni alltaf með þess-
um orðum „Sæl, elskan mín“, og
hætti hann því ekkert þrátt fyrir
að maður væri sjóari og að nálg-
ast fertugt. Maður var alltaf
barnið hans.
Ég leit alltaf upp til afa, hann
var veraldarvanur enda sigldur
um öll heimsins höf fyrir banda-
ríska herinn, en þar var hann í
stríðinu. Harðduglegur og
vinnusamur.
Sögurnar sem afi sagði manni
af japönskum hermönnum og
glæponum í Suður-Ameríku
voru eins og að sjá stríðsbíó-
mynd og afi var aðalhetjan.
Afi talaði ensku eins og inn-
fæddur Ameríkani eftir árin hjá
hernum og þótti honum alltaf
gaman þegar hann hitti ensku-
mælandi ættingja eða vin. Hann
gat þá æft sig í enskunni og var
gaman að hlusta á gamla mann-
inn tala eins og hann væri frekar
ættaður frá Brooklyn en af
Grímsstaðaholtinu.
Afi varð aldrei ríkur af pen-
ingum en hann varð moldríkur
af fjölskyldu. Honum þótti ekk-
ert eins skemmtilegt og að vera
umvafinn börnunum sínum öll-
um og síðustu árin hans naut
hann sín ávallt best á árlegu ætt-
armóti afkomenda sinna. Það
verður því hálf tómlegt á næstu
ættarmótum án Tobba afa.
Minningarnar og hugsanirnar
eru margar sem hrærast í huga
manns á svona stundum. Eins og
t.d.: nú á maður engan afa og
enga ömmu. En það er einungis
þannig í veraldlegu lífi en ekki í
því andlega því afi lifir í minn-
ingunni þar til maður sjálfur
kveður þessa jörð.
Nú kveður maður fallega afa
sinn, sem óskaði þess að vinna í
Lottó svo að hann gæti gefið öll-
um börnunum sínum peninginn:
sem skrifaði niður nöfn barna-
barnabarna sinna (sem eru ansi
mörg) til að muna hvað allir
hétu; sem tók öllum nákvæm-
lega eins og þeir voru; sem
dæmdi aldrei fólk út frá útliti
eða persónu; sem elskaði alla
sem stóðu honum nærri og sýndi
það í gjörðum; sem var að rifna
úr stolti af mér þegar ég fékk
verðlaun fyrir námsárangur;
sem stakk pabba minn af í
spretthlaupi sjötugur; sem öll
dýr hændust að; sem allir menn-
konur og börn hændust að og
vildu kynnast; sem ég ætla að
reyna að hafa mér sem fyrir-
mynd.
Bless, afi minn, ég sé þig nú
fyrir mér í sófanum með Önnu
ömmu og með Jóa frænda í
stólnum við hliðina á ykkur.
Nýbúinn að borða svið og róf-
ustöppu. Sjónvarpið hátt stillt
og fréttatíminn rétt að byrja.
Búinn að teygja úr þér, setja
fæturna á fótskemilinn og
kveikja þér í uppáhalds pípunni
með Prins Albert tóbakinu.
Zippóinn á sínum stað og kaffi-
bollinn. Þá veit ég að þér líður
vel. Ég elska þig.
Þorbjörn Víglundsson.
Sæll elsku afi minn. Mig lang-
ar að minnast þess þegar ég var
ungur peyi er við fórum saman
til Þingvallavatns. Ég og Helgi
Þór gátum náttúrlega ekki látið
það vera að gera eitthvað af okk-
ur. Við stálum árabát með eng-
um árum (mjög gáfulegt) og áð-
ur en við vissum af rak okkur
langt út á vatnið. Þú sérð okkur
svo úr fjarlægð og þú, gamli
kallinn, þurftir að hlaupa að ár-
bakkanum, alveg að deyja úr
áhyggjum, að bjarga okkur. Þú
þurftir að vaða upp að mitti og
draga okkur í land, það var
örugglega í fyrsta skipti sem ég
sá þig reiðan en fattaði svo
seinna að þú varst bara svo
áhyggjufullur (og örugglega líka
í fyrsta skipti sem ég heyrði þig
blóta). Ég á eftir að sakna þín
mjög mikið afi minn. Ég á eftir
að sakna þess að spyrja þig um
stríðsárin þegar þú varst her-
maður í seinni heimsstyrjöldinni
og ég á eftir að sjá eftir öllum
sögunum sem ég átti eftir að
heyra. Mín uppáhaldssaga var
um hann vin þinn Frankie sem
þekkti Al Capone og kenndi þér í
lestinni á leiðinni til herstöðvar-
innar að svindla í Black Jack.
Þú hefur átt ótrúlega við-
burðaríka ævi og sögur þínar lifa
áfram í okkur. Ég á eftir að
sakna þín mjög mikið. Ég bið að
heilsa ömmu og við sjáumst síð-
ar.
Víkingur.
Í dag kveð ég og mín fjöl-
skylda hann Tobba afa eða eins
og börnin mín kölluðu hann, afa
long. Mikið er ég þakklát að hafa
kynnst þér og þar að auki að
börnin mín fengu að kynnast
þér. Þú varst svo hörkuduglegur
karl sem ég dáðist að. Ótrúlega
sprækur miðað við aldur og fyrri
störf. Sama hversu oft þú veikt-
ist eða slasaðir þig, alltaf varstu
svo fljótur að ná þér þannig að í
þetta skiptið gerði maður bara
ráð fyrir því að þú jafnaðir þig
eftir þessi veikindi en svo varð
ekki. Þegar ég hugsa til baka og
rifja upp mín fyrstu kynni af þér
fer ég að hlæja. Ég var 16 ára og
nýkomin með kærasta. Hann
Þorbjörn Jónsson HINSTA KVEÐJA
Nú er komið að kveðju-
stund afi minn. Ég mun
sakna þín svo mikið. Þú
munt alltaf vera í hjarta
mínu og bænum. Þú hefur
gefið mér svo margt gegn-
um árin. Þú hefur verið til
staðar öll mín ár. Ég flutti
til ykkar ömmu 12 ára og
ég er svo þakklátur að hafa
fengið að búa hjá ykkur.
Mér er svo minnisstætt síð-
asta samtal okkar. Það var
þannig að þú varst að vísa
mér rétta leið, eins og þú
varst vanur að gera. Ég
mun reyna eftir megni að
fara eftir orðum þínum. Þú
varst minn klettur, þú varst
minn vinur. Þú varst minn
afi.
Ég elska þig afi minn.
Jóhann Gunnar Helgason
(Jói litli).