Morgunblaðið - 14.12.2013, Page 66

66 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. DESEMBER 2013
✝ Böðvar Jóns-son fæddist í
Norðurhjáleigu,
Álftaveri, 4. febr-
úar 1925. Hann lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Klaust-
urhólum 1. desem-
ber 2013.
Foreldrar hans
voru Þórunn Páls-
dóttir húsfreyja, f.
5. september 1896
á Jórvík II, Álftaveri, d. 27.
október 1989 og Jón Gíslason,
bóndi og hreppstjóri, f. 11 jan-
úar 1896 í Norðurhjáleigu, d. 2.
apríl 1975. Böðvar var fimmti í
röðinni af 13 systkinum, þau
eru í aldursröð: Þórhildur, f.
22.12. 1918, d. 14.2. 1996, Júl-
íus, f. 26.2. 1920, d. 25.7. 2009,
Gísli, f. 7.12. 1921, d. 24.8. 2010,
Pálína, f. 23.1. 1923, d. 7.8.
2010, Sigurður, f. 4.11. 1926, d.
9.11. 2009, Guðlaug, f. 22.11.
1927, d. 27.11. 1927, Guðlaugur,
f. 21.1. 1930, Jón, f. 2.10. 1931,
Fanney, f. 6.3. 1933, Sigrún, f.
deildinni Lífgjöf í Álftaveri frá
1950 allt til 1980. Þá veitti
Böðvar einnig farsæla forystu
og formennsku í Sauðfjárræk-
arfélagi Álftavers, allt frá stofn-
un þess 1954 til 1997. Böðvar
var lengi í stjórn Sæðingastöðv-
arinnar í Laugardælum, hann
fór ófáar ferðir um héruð Suð-
urlands með Hjalta Gestssyni
o.fl. að skoða álitlega hrúta fyr-
ir Sæðingastöðina. Þá sat Böðv-
ar í hreppsnefnd Álftavers-
hrepps frá 1982 til 1990, er
hreppurinn sameinaðist öðrum
sveitarfélögum, í Skaftárhrepp.
Böðvar var virkur í kirkjukór
Þykkvabæjarklausturskirkju til
fjölda ára og seinna Samkór
Ásaprestakalls. Einnig átti hann
sæti í sóknarnefnd um skeið. Þá
söng hann, ásamt bræðrum sín-
um, í tvöföldum kvartett, m.a.
sungu þeir við útför móður
sinnar 1989. Böðvar var vita-
vörður Alviðruhamravita til
fjölda ára, ásamt Júlíusi bróður
sínum, en Böðvar var ágætis
smiður bæði á tré og járn.
Útför Böðvars fer fram frá
Þykkvabæjarklausturskirkju í
Álftaveri í dag, 14. desember
2013, og hefst athöfnin kl. 13.
27.2. 1935, Sigþór,
f. 27.10. 1937 og
Jónas, f. 22.11.
1939.
Böðvar ólst upp í
foreldrahúsum í
Norðurhjáleigu og
lauk fullnaðarprófi
frá Barnaskólanum
í Álftaveri vorið
l939. Hann fór á
vetrarvertíð í Vest-
mannaeyjum 1945-
46 og 1961-63. Var í síma-
vinnuflokki sumarið 1946, í
byggingarvinnu í Reykjavík
veturinn 1946-47. Böðvar átti
vörubíl er hann gerði út í vega-
vinnu og til fjárflutninga 1949-
1958, en hans ævistarf var bú-
skapurinn í Norðurhjáleigu.
Þar var hann bóndi alla sína tíð,
lengst af í félagi með foreldrum
sínum, en síðar með Júlíusi
bróður sínum og hans fjöl-
skyldu. Böðvar sinnti hinum
ýmsu félagsmálastörfum fyrir
sveitina sína, Álftaver. Hann
veitti formennsku Slysavarna-
Elsku Böddi frændi. Þá er
komið að kveðjustund. Það er
erfitt að kveðja en maður reynir
að minnast samverustundanna
og rifja upp góðar minningar.
Þær tengjast allar Norðurhjá-
leigu og Álftaveri enda var þar
þitt heimili alla tíð. Ég minnist
fjöruferðanna með ykkur afa,
þið höfðuð mikla ánægju af að
kíkja á fjöruna og gá að reka en
okkur systkinunum, sem feng-
um oft að fara með, fannst nú
ekkert gaman að keyra um og
skoða spýtur, vildum heldur at-
huga allt dótið sem rekið hafði á
fjöruna. Eða þegar við komum
til þín yfir sauðburðinn til að
hjálpa til. Ég dáðist að því hvað
þú varst mikið úti, dag og nótt
að fylgjast með að allt gengi nú
vel og ærnar hefðu það gott,
orðinn 85 ára gamall. Maður
gleymdi því oft hve aldurinn var
orðinn hár því þú varst alltaf
jafn hress og varst ekki að hlífa
þér í verkunum. Við reyndum þó
að létta þér verkin, t.d þegar við
vorum að hreinsa fjárhúsin eftir
sauðburð. Við báðum þig um að
fara og hvíla þig, við gætum séð
um þetta en þú varst með okkur
allan tímann með verkfæri í
hendi og hættir ekki fyrr en
verkinu var lokið. Ég vil þakka
þér fyrir allar samverustundirn-
ar og fyrir að hafa þraukað
svona lengi við búskapinn í
Norðurhjáleigu, því án þín hefði
ég ekki getað flutt aftur á æsku-
heimili mitt og byrjað búskap
eins og mig langaði alltaf til. Ég
mun alltaf dást að því en um leið
hryggjast yfir þeim aðstæðum
sem urðu til þess að þú eyddir
seinni árunum í að harka einn í
búskap í stað þess að sjá ævi-
starfið komast í góðar hendur
og lifa áhyggjulausu lífi. En nú
er erfiðið búið og ég vona að þú
sért kominn á góðan stað um-
kringdur ættingjum og ástvin-
um sem taka vel á móti þér. Ég
geri mitt besta til að halda uppi
þínu góða starfi hér í Norð-
urhjáleigu og stefni á að ná eins
góðum árangri og þú í sauð-
fjárræktinni. Ég get aldrei
þakkað þér nógu mikið fyrir,
Böddi minn, minningin um
þrautseigju þína og ósérhlífni
mun aldrei gleymast.
Sæunn Káradóttir.
Þær eru margar minningarn-
ar sem koma upp í hugann þeg-
ar við hugsum um Bödda
frænda. Þar sem við systkinin
erum fædd og uppalin í Norð-
urhjáleigu eyddum við miklum
tíma með honum og nutum því
þeirra forréttinda að hafa fengið
að kynnast honum náið.
Hann unni sveitinni mikið og
þekkti þar hverja þúfu. Hann
deildi þeirri vitneskju með okk-
ur, enda óþrjótandi fróðleiks-
brunnur. Hann fræddi okkur um
gömlu tímana og gerði það ætíð
af mikilli einlægni, en hann hafði
stálminni og mundi atburðina
eins og þeir hefðu gerst í gær.
Böddi var fjárbóndi mikill og
mætti segja að sauðfjárræktin
hafi átt hug hans allan og lagði
hann mikinn metnað í fjárrækt-
ina. Þau voru ófá skiptin sem við
systkinin eyddum með honum í
smalamennsku, hvort sem það
voru eltingaleikir við hrútana í
Sauðhúsnesi eða á eftir rollun-
um uppi í Mýri. Þegar kom að
smalamennskunni veðraðist
Böddi upp af svokallaðri smala-
veiki. Hann hikaði ekki við að
skamma okkur ef honum fannst
við ekki fara rétt að. Rollurnar
kannski stukku í þveröfuga átt
og Böddi botnaði bílinn til að
komast í veg fyrir þær. Eftir á
gat maður ekki annað en hlegið
að þessum hamagangi enda
hafðist þetta allt saman á end-
anum, í mismörgum tilraunum
þó.
Við systkinin fórum í fjöl-
margar afveltisleitir með bæði
Bödda og afa. Þeir fóru þá jafn-
an á bíl, fyrst rauða Hiluxinum
og svo seinna meir bláa Land
Cruisernum með miðstöðina í
botni, heitt á brúsanum og suðu-
súkkulaðið innan seilingar. Við
fórum þó oftast á hestunum
Nasa, Sóta og Skugga, en þeir
síðarnefndu voru frá Bödda.
Þegar leggja átti af stað brýndi
hann ætíð fyrir okkur að ríða nú
ekki of hart svo við kæmumst
heil heim.
Eftir að við fluttum frá
Norðurhjáleigu, árið 2001, nýtt-
um við hvert einasta tækifæri til
að komast í sveitina að heim-
sækja afa, ömmu og Bödda. Það
var alltaf jafn gaman að koma
þangað og Böddi tók á móti okk-
ur með bros á vör. Þegar hann
sá bílinn renna í hlað kom hann
jafnan út í dyr þar sem hann
beið eftir okkur. Þarna stóð
hann með hendur fyrir aftan
bak, í bláu Terelyne buxunum
sínum, grænu ullarsokkunum,
með hálsklútinn sinn og að sjálf-
sögðu lét hann derhúfuna góðu
ekki vanta. Hann var mjög
áhugasamur um það sem við
vorum að gera, hvernig gengi í
skólanum, vinnunni, íþróttum
o.s.frv.
Hann og afi voru nánir og á
hverjum degi skiptust þeir á að
rölta yfir hvor til annars til að fá
fréttir og fannst okkur sko ekki
leiðinlegt að sitja hjá þeim og
hlusta á það sem þeir höfðu að
segja. Þær gleymast seint allar
sögurnar sem þeir sögðu okkur
með sínum frábæru frásagnar-
hæfileikum. Þegar þeir komust
á flug var þetta hin mesta
skemmtun og þarna sátum við
öll saman með bros á vör og tár-
in í augunum.
Já, hann Böddi var heldur
betur góður og skemmtilegur
karl. Fyrir okkur var hann svo
miklu meira en bara Böddi
frændi, hann var í rauninni eins
og afi okkar og okkur þótti vænt
um hann sem slíkan.
Elsku Böddi, takk fyrir allar
ómetanlegu stundirnar sem við
áttum saman. Við kveðjum þig
með söknuði.
Hvíl í friði.
Júlíus Arnar, Helga,
Valgerður, Elín Erla og
Bergsteinn.
Nú hefur kvatt þennan heim
nágranni okkar og fjölskylduvin-
ur til margra ára, Böðvar Jóns-
son frá Norðurhjáleigu. Böðvar
var um margt orðinn saddur líf-
daga, þótt búskaparhugurinn
hafi átt hann allan meðan kraft-
ur var til. Eftir standa minn-
ingar um einstakan samferða-
mann. Böðvar var Álftveringur
og umfram allt Skaftfellingur,
þar sleit hann barnsskónum og
þar liggur hans ævistarf. Hann
var sagnamaður góður, ættfróð-
ur og víðsýnn. Sinnti hann af
áhuga og dugnaði hvers konar
félagsstarfsemi í sveitinni og var
oftar en ekki hvatamaður í verk-
efnum sem kröfðust samvinnu
sveitunganna.
Umfram allt var Böðvar
bóndi sem sinnti af mikilli natni
og eljusemi umhirðu um bústofn
sinn og þau gæði sem af landi
hans komu. Hann var forvíg-
ismaður og hvatamaður að korn-
rækt í Álftaveri, sem og margs
konar jarðabótum í ræktun
landsins. Ennfremur var Böðvar
í hartnær fimm áratugi formað-
ur fjárræktarfélags Álftavers-
hrepps, lá þar áhugi hans og
metnaður. Náði hann um margt
aðdáunarverðum árangri á því
sviði í félagsbúskap með bróður
sínum Júlíusi og hefur erfðaefni
úr ræktun þeirra dreifst um allt
land síðustu þrjá áratugina með
sauðfjársæðingahrútum sem
teknir hafa verið til notkunar á
landsvísu. Natni Böðvars lýsti
sér einnig í mikilli og góðri um-
hirðu hans um rekavið á
Þykkvabæjarklaustursfjöru, var
það ósjaldan hin síðari árin sem
hann kom af fjöru ásamt bróður
sínum Júlíusi og færði heimilis-
fólki í Hraungerði nýjar fjöru-
fréttir. Var þá lýst nákvæmlega
staðsetningu á hverjum rafti,
staur eða tré af alkunnri frá-
sagnarlist.
Sérlega eftirminnilegt er
hversu orðheppinn Böðvar var
með afbrigðum í tilsvörum.
Hann fór aldrei um ævina til út-
landa, hafði eitt sinn á orði að
hann vissi ekki hvernig það væri
með þessar hræður sem aldrei
hefðu farið til útlanda, „það
verður líklega bráðum farið að
telja okkur með hrafninum“.
Einu sinni sem oftar var verið í
girðingarvinnu. Gekk þá ungur
vinnumaður fram á skrokka af
tveimur kálfum sem lagðir höfðu
verið út til tófuveiða að vetr-
arlagi.
Fannst vinnumanninum þetta
einkennilegar beinagrindur og
sneri sér að Böðvari hvað þetta
gæti verið. Var hann að vanda
fljótur til svars og sagði hvell-
hátt „ísbjarnarhúnar“. Sneri
vinnumaðurinn sér þá aftur að
skrokkunum og til baka í enn
frekari spurningatóni en áður,
„getur það verið?“
Böðvar var félagsvera og fór
nánast daglega síðustu árin ann-
aðhvort til Víkur eða í kaffi til
nágranna sinna. Voru þá skegg-
rædd heimsmálin, pólitíkin,
veðrið en umfram allt búskap-
urinn. Margar ánægjustundir
áttum við með Böðvari þar sem
hversdagsleg dægurmál voru
krufin til mergjar. Hafði Böðvar
þann eiginleika að sjá iðulega
grátbroslegar hliðar á athöfnum
samferðamannanna án þess að
nokkurn tímann hrykki af hans
vörum hnjóðsyrði um aðra.
Með Böðvari hverfur á braut
eftirminnilegur persónuleiki sem
markaði djúp spor á umhverfi
sitt og samferðamenn. Það er
með þakklæti sem við kveðjum
Böðvar Jónsson í hinsta sinn.
Í Guðs friði.
Eggert Þröstur Þór-
arinsson og Oddur Þórir
Þórarinsson.
Böðvar Jónsson
✝ Guðlaug RósaGunnlaugs-
dóttir fæddist 9.
mars 1929 á Kvía-
bekk í Ólafsfirði.
Hun lést á Sjúkra-
húsinu á Akureyri
7. desember 2013.
Guðlaug stundaði
nám við Mennta-
skólann á Akur-
eyri á árunum
1944-1947 og Hús-
mæðraskólann á Laugalandi
veturinn 1948-1949. Guðlaug
giftist Gunnlaugi Magnússyni
húsasmíðameistara árið 1950
en hann lést 2. desember árið
2007. Þau bjuggu í Ólafsfirði
öll sín hjúskap-
arár, eignuðust 2
börn, Inga Vigni
og Róslaugu, 5
barnabörn og 12
barnabarnabörn.
Guðlaug tók
þátt í ýmsum fé-
lags-og nefnda-
störfum og braut
m.a. blað í sögu
Rauða krossins,
varð fyrst kvenna
til að leiða deild innan Rauða
kross Íslands og var hún for-
maður Ólafsfjarðardeildar í 33
ár. Útför Guðlaugar fer fram
frá Ólafsfjarðarkirkju í dag,
14. desember 2013.
Komin er kveðjustund. Mín
gamla góða vinkona hefur feng-
ið hvíldina eftir langvinn og erf-
ið veikindi.
Við vorum bekkjasystur í
Menntaskólanum á Akureyri í
þrjá vetur, á árunum eftir
heimsstyrjöldina síðari og bjó
hún heima hjá mér þriðja vet-
urinn.
Guðlaug, eða Gulla eins og ég
hef alltaf kallað hana, var rauð-
hærð, há og grönn, brosmild og
afburðagóður námsmaður. Hún
hafði óvenju góða tilfinningu
fyrir málfræði, íslenskum orð-
tökum og málsháttum. Við lærð-
um saman í þriðja bekk, vet-
urinn sem við vorum að
undirbúa okkur undir gagn-
fræðaprófið, þegar við vorum 16
ára gamlar. Þá hlýddum við
hvor annarri yfir endalausar
sagnbeygingar og ártöl og dáð-
ist ég oft að því hvað hún var
fljót að tileinka sér námsefnið
enda hafði hún einstakt minni.
Um vorið fengum við mán-
aðar upplestrarfrí því prófað var
í nær öllu því námsefni sem við
höfðum lært í þrjá vetur, svo
mikill lestur var framundan.
Hún bauð mér með sér heim til
Ólafsfjarðar og þegar við stigum
upp úr mjólkurbátnum Drangi,
sem var aðalsamgönguleiðin um
Eyjafjörð á þeim tíma, hafði ég
aldrei séð annan eins snjó. Það
sást varla í húsin því þau voru
bókstaflega á kafi í snjó. Þarna
sátum við innisnjóaðar og gát-
um lítið annað gert en að læra,
sem skilaði sér svo sannarlega
með góðum árangri um vorið.
Foreldrar Gullu voru yndis-
legt fólk og tóku vel á móti okk-
ur og hlúðu að okkur þennan
eftirminnilega mánuð.
Stundum fórum við í bíó um
veturinn þegar við áttum pening
og sáum rómantískar dans- og
söngvamyndir. Mér er mjög
minnisstætt þegar við fórum og
sáum myndina „Á hverfandi
hveli“ hve Gulla var í miklu upp-
námi á eftir. Þetta situr í minn-
ingunni vegna þess að síðar
meir áttaði ég mig á því hve til-
finningalega þroskaðri hún var,
þó svo að við værum jafnaldra.
Þremur árum síðar giftist hún
Gulla sínum og bjó honum fal-
legt heimili í Ólafsfirði og eign-
uðust þau þar tvö mannvænleg
börn.
Nokkur sendibréf frá henni
frá þessum tíma hef ég varð-
veitt með hennar fallegu rithönd
en síðan hafa skrautrituð jóla-
kortin hennar borist mér um
hver jól.
Á seinni árum hef ég haft
tækifæri til að heimsækja hana
til Ólafsfjarðar nokkrum sinnum
þar sem við höfum setið og
skoðað gamlar myndir og rifjað
upp gamlar minningar af sam-
veru okkar í MA. Síðan hafa
símtölin okkar haldið við vináttu
okkar, sem aldrei hefur borið
skugga á, í rúmlega sextíu ár og
fyrir það er ég mjög þakklát.
Að lokum sendi ég börnum
hennar og ástvinum mínar inni-
legustu samúðarkveðjur. Megi
minningin um einstaka og hæfi-
leikaríka konu lifa í hjörtum
ykkar.
Hvíl í friði, mín kæra vin-
kona.
Erla Jónsdóttir.
Guðlaug Gunnlaugsdóttir var
miklil merkis- og sómakona og
nú þegar hún hefur kvatt okkur
og er vonandi búin að hitta hann
Gulla sinn koma fram margar
ánægjulegar samverustundir í
minningunni. Amma Gulla eins
og hún var alltaf kölluð í fjöl-
skyldunni var mjög sterkur per-
sónuleiki og mikill karakter og
lét til sín taka bæði innan fjöl-
skyldunnar og eins í félagsmál-
um og ýmsum áhugamálum sín-
um. Yfir henni var mikil reisn
og virðuleiki og hún hefði vel
sómt sér á meðal hefðarfrúanna
í Downton Abbey sem við horf-
um alltaf á í sjónvarpinu á
sunnudagskvöldum. Amma
Gulla kom alltaf til dyranna eins
og hún var klædd, sagði sínar
skoðanir umbúðalaust um leið
og hún vildi öllum vel og hafði
endalausan áhuga á fjölskyld-
unni sinni, barnabörnunum og
barnabarnabörnunum og meira
að segja öðrum börnun sem
stóðu henni fjær. Þegar Björg-
vin var lítill heimsóttum við
ömmu Gullu og afa Gulla oft á
Hornbrekkuveginn, sérstaklega
stundum snemma á laugardags-
morgnum. Þá var vel tekið á
móti okkur, alls konar kökur og
kræsingar dregnar fram og
spjallað vítt um heima og geima.
Svo var horft á íþróttir og þá
iðulega enska boltann en þau
hjónin höfðu mikla ánægju af
því að horfa á íþróttir og sér-
staklega fótbolta. Þegar ég
heimsótti Gullu á Hornbrekku
sl. haust þá var ekki að sökum
að spyrja að hún sat þá og
horfði á enska boltann. Þá var
United að spila og Gulla sagði
að sér litist ágætlega á Moyes,
hann væri örugglega góður
maður en það yrði nú erfitt að
taka við af Ferguson og líklega
yrði þetta nú eitthvert ströggl á
þeim í vetur en vonandi fengi
Moyes sinn tíma. Amma Gulla
hefði vel getað leyst af Gumma
Ben. og Hjörvar Hafliða sem
sérfræðingur í enska boltanum
á Stöð 2 og víst er að ekki hefði
íslenskt málfar beðið hnekki við
það. Gullu var mjög annt um
tungumálið okkar og bjó yfir
miklu valdi á bæði rituðu og
mæltu máli. Þá hafði hún ein-
staklega fallega rithönd og mað-
ur hefði vel getað sett jólakortin
frá henni í ramma og hengt upp
á vegg, svo fallega voru þau
skrifuð. Amma Gulla og afi Gulli
hafa nú vonandi fundið hvort
annað á ný og Gulla farin að
hafa orð fyrir þeim báðum í
himnaríki líkt og hún gerði svo
fallega í þeirra hjónabandi. Rós-
laugu, Inga og allri fjölskyld-
unni sendi ég innilegar samúð-
arkveðjur. Minningin um góða
konu lifir.
Páll Guðmundsson.
Guðlaug Rósa
Gunnlaugsdóttir
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
útfararstjóri
útfararþjónusta
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Jón Bjarnason
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir uðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
G Þorsteinn Elíasson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST