Morgunblaðið - 14.12.2013, Side 80

80 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. DESEMBER 2013
ég, því heimildir eru fyrir því að
enn séu til lög í skúmaskotum
Scott.
Tilfinningahlaðin endurkoma
Útgáfunni var fylgt eftir með
tónleikum í haust og hóaði Scott
m.a. saman hluta af þeim mann-
skap sem stóð að plötunni á sínum
tíma. Þessa menn barði ég augum á
hinum sögufræga stað Barrow-
lands í Glasgow nú á þriðjudaginn.
Á bassa var Trevor Hutchinsson
(„sem er ennþá myndarlegasti
maðurinn í Írlandi,“ lýsti Scott yfir
og hann fer eflaust ekki með fleip-
ur en Hutchinson minnti helst á
Dean Martin, stóískur og mjög svo
náttúrulega „svalur“). Þá lék á
saxófón, orgel, mandólin og fleira
Anthony Thistlethwaite sem var
jafnan hægri hönd Scott á mekt-
arárunum. Fiðlari var þá Steve
Wickham, sem Scott hefur kallað
tónlistarbróður sinn, en það var
fyrir tilstilli Wickham að Fisherm-
an‘s Blues-ævintýrið allt fór af stað
á sínum tíma. Fyrir aðdáendur
Waterboys er þetta um margt
tilfinningahlaðin endurkoma en í
árafjöld töluðust þessir menn ekki
við.
Leikar hófust á „Strange
Boat“ af Fisherman‘s Blues en
fljótlega var hent í rokkaða útgáfu
af fyrsta smelli Waterboys, „A Girl
Called Johnny“. Menn voru því ekki
eingöngu í Fiskimannsblúsnum (þó
að nóg væri efnið!) og lög eins og
„Don‘t Bang The Drum“ og „The
Whole Of The Moon“ voru einnig
spiluð. Fisherman‘s Blues-efnið var
engu að síður í forgrunni, nema
hvað, og „When Will Be Married“
var leikið, sem og frábært titillagið
(og þá söng salurinn með sem einn
maður) og hið gullfallega „When
Ye Go Away“. Hápunkturinn var
hins vegar helmögnuð útgáfa af
„We Will Not Be Lovers“, þetta
grama, sára lag flutt af eftirtekt-
arverðum fítonskrafti. Sveitin var
klöppuð upp þrisvar og kvaddi með
fjörugri útgáfu af hinu dásamlega
„And a Bang on the Ear“ en það
lag kom þessum penna upp-
runalega á bragðið.
Ljúfsárt
Auðvitað hreyfði það við
manni að sjá þessa menn samein-
aða á ný, sækjandi í þennan
gnægtabrunn sem þeir hlóðu í sam-
einingu á sínum tíma. Og á völdum
augnablikum mátti skynja sanna
töfra, þessi tilfinning sem þú færð
þegar máttur tónlistarinnar nær
upp og út fyrir manneskjurnar sem
eru að skapa hana. Það er erfitt að
koma þessu í orð en allir þeir sem
hafa orðið snortnir af tónlist vita
hvað ég er að tala um. En (og nú
koma leiðindin) eitthvert dökkt ský
virðist hanga eilíflega yfir Scott og
fyrir því finnur maður líka. Ein-
hverjir ókennilegir, óþægilegir
straumar sem flæða einnig út í sal-
inn. Það er nóg að lesa ævisögu
hans (Adventures of a Waterboy,
kom út í fyrra) til að skilja, a.m.k.
betur, af hverju staða mála er svo.
Ljúfsár kvöldstund var því nið-
urstaðan en aðdáun mín á listfengi
Scott hefur ekki minnkað agnar-
ögn og yrði ég fyrstur manna til að
stökkva á annan hundrað laga
skammt frá þessum blessuðu
Fisherman‘s Blues-upptökum.
Fleyið skrítna
» Auðvitað hreyfðiþað við manni að sjá
þessa menn sameinaða á
ný, sækjandi í þennan
gnægtabrunn sem þeir
hlóðu í sameiningu á
sínum tíma.
Sameinaðir Tónlistarbræðurnir Mike Scott og Steve Wickham á tónleikum.
 The Waterboys fagna kjörútgáfu
Fisherman‘s Blues með tónleikum
 Blaðamaður fylgdist með einum slík-
um í Barrowlands, Glasgow
TÓNLIST
Arnar Eggert Thoroddsen
arnareggert@arnareggert.is
Well here we are in aspecial place, what areyou gonna do here? …
Here we are in a fabulous place,
what are you gonna dream here?“
Þessar rómantísku sönglínur eru
teknar úr opnunarlagi This is the
Sea, „Don‘t Bang The Drum“, sem
var þriðja hljóðversplata rokksveit-
arinnar The Waterboys. Þær koma
úr brjósti leiðtogans, Mike Scott,
og ná vel að kjarna þann mann og
hvernig vegferð hans í lífinu hefur
verið yfirleitt. Eins og nærri má
geta hefur þessi hárómantíska sýn
á allt og alla verið honum til bölv-
unar og blessunar; hlutir eru um-
faðmaðir í miklu hástigi eða allt er
guðsvolað og svart þegar hlutirnir
passa ekki við kjörmyndina.
Þessi þráhyggja stýrði meðal
annars málum er meistarastykkið
Fisherman‘s Blues var tekið upp.
Opinber afrakstur var tólf laga
plata en fullkomnunarárátta Scott
varð til þess að langt yfir hundrað
upptökur söfnuðust í sarp. Til að
marka kvartaldarafmæli plötunnar
var megnið af þessu gefið út sem
Fisherman‘s Box, sem hefur að
geyma 121 lag alls. Megnið, segi