Morgunblaðið - 17.01.2014, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. JANÚAR 2014
✝ Marta Þórð-ardóttir fædd-
ist 15. nóvember
1948 í Fagra-
hvammi í Garði.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu
á Akureyri 8. jan-
úar 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Þórður
Sigursteinn Jörg-
ensson, f. 1. sept-
ember 1909, d. 17. febrúar
1984, og Sveinbjörg Rannveig
Sveinbjörnsdóttir, f. 13. nóv-
ember 1915, d. 30. ágúst 1990.
Systkini Mörtu eru: Halldór
Sveinbjörn, f. 17. september
1941, d. 1. júlí 2007. Ólafur Ei-
ríkur, f. 4. apríl 1943. Anna, f.
1. apríl 1946. Jórunn Jóhanna,
f. 16. ágúst 1947. Ingibjörg
Þorgerður, f. 25. júlí 1951.
Hafliði, f. 9. mars 1954. Birna,
f. 11. apríl 1956. Marta átti
fósturbróður, Magnús Gíslason,
f. 5. ágúst 1932, d. 6. júní
2013.
Marta giftist 25. desember
apríl 1983. Hennar maki er
Högni Róbert Þórðarson, f. 28.
apríl 1976. Synir þeirra eru
Sölvi Hrafn Halldór, f. 2. júlí
2010, og Kristján Flóki, f. 3.
október 2013. Fyrir á Högni
eina dóttur, Hafrúnu Júlíu, f.
6. júlí 2003.
Marta gekk í Barnaskóla
Gerðahrepps og kláraði síðan
gagnfræðapróf frá gagnfræða-
skóla í Reykjavík árið 1965.
Sama ár bauðst Mörtu sum-
arstarf á Akureyri á hótel
Varðborg við framreiðslustörf,
sem hún þáði. Það sumar
kynntist hún Kristjáni og flutti
hún alfarið til Akureyrar þá
um haustið. Þá hóf hún störf í
fjölskyldufyrirtæki tengdafor-
eldra sinna, Amaro, þar sem
hún starfaði allt fram til 1997
þegar hún stofnaði verslunina
Valrós 3. mars það ár. Sam-
hliða rekstrinum á Valrós
starfaði hún í heildverslun Am-
aro sem er í eigu þeirra hjóna.
Marta var virk í félagsstarfi
og var ein af stofnendum J.C.
Súlna á Akureyri. Síðar varð
hún félagi í Oddfellowstúkunni
Auði og starfaði þar til dauða-
dags.
Útför Mörtu fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 17. jan-
úar 2014, og hefst athöfnin kl.
10.30.
1966 Kristjáni Við-
ari Skarphéð-
inssyni, f. 21. júní
1946. Foreldrar
hans voru Skarp-
héðinn Ásgeirsson,
f. 3. mars 1907, d.
22. september
1988, og Laufey
Valrós Tryggva-
dóttir, f. 5. apríl
1911, d. 28. desem-
ber 1997. Dætur
Mörtu og Kristjáns eru: 1) Jó-
hanna, f. 28. júní 1966. Dætur
hennar og Magnúsar Kristjáns-
sonar eru Marta Gréta, f. 3.
september 1997, og Kristjana
Marín, f. 18. mars 2003. 2)
Þórdís Björg, f. 12. janúar
1972. Hennar maki er Gunnar
Sv. Friðriksson, f. 8. janúar
1969. Dóttir Þórdísar og Arnar
Úlfars Úlfarssonar er Hrafn-
hildur, f. 24. febrúar 1998.
Dóttir Þórdísar og Gunnars er
Berglind, f. 14. júlí 2005. Fyrir
á Gunnar tvær dætur, Helenu,
f. 23. júní 1995, og Agnesi, f.
24. júlí 1997. 3) Kristín, f. 29.
Elsku mamma. Okkur þykir
svo skrítið að hugsa til þess að
við eigum ekki eftir að sjá þig
aftur nema á myndum og ekki
geta talað við þig heldur bara til
þín. Þeim mun dýrmætari eru
allar þær minningar sem við eig-
um um þig og allar samveru-
stundirnar sem við áttum. Við
erum svo stoltar af þér og þeim
eiginleikum sem þú varst gædd,
þú varst alltaf til staðar fyrir
okkur, sýndir okkur og því sem
við tókum okkur fyrir hendur
áhuga, fylgdir okkur eftir í einu
og öllu, varst alltaf glaðlynd, svo
hjartahlý og ljúf. Þú varst svo
falleg að innan sem að utan,
enda góð fyrirmynd fyrir okkur,
börnin okkar og alla þá sem voru
í kringum þig.
Í veikindum þínum sýndir þú
mikið æðruleysi og jákvæðni og
tókst á við allt sem að höndum
bar í takt við það. Það gaf okkur
styrk til að njóta og gleðjast
saman og nýttum við hvert tæki-
færi til þess. Samanber jólahlað-
borðið og laufabrauðsgerðina í
nóvember sl. þar sem fjölskyld-
an átti dásamlega helgi saman.
Ekki má gleyma rúsínuköku-
bakstrinum en það voru jólasmá-
kökurnar þínar. Einnig er okkur
ofarlega í huga fæðing Kristjáns
Flóka þegar þið Þórdís hlupuð
inn þremur rembingum fyrir
fæðingu hans og sáuð hann
koma í heiminn, það er okkur
dýrmætt að hafa upplifað þessa
stund með þér. Við gætum enda-
laust haldið áfram að minnast
þín og samverustunda með þér
en látum hér staðar numið.
Elsku mamma okkar, hafðu
þökk fyrir allt og allt. Minning
þín mun lifa. Þínar dætur,
Þórdís og Kristín.
Þú varst eins og sólin sem
súnkaði í hafið og bauð góða
nótt. Táraperlur fylla augu mín
þegar ég hugsa til þín og rifja
upp hvað þú varst mér góð, allt-
af. Mér er það bæði ljúft og
skylt að senda frá mér þakklæti
til þín, kæra systir. Þótt það hafi
ekki verið nema átta ár á milli
okkar vorum við lítið saman
heima í foreldrahúsum. Þú varst
farin til Reykjavíkur í gaggó
þegar ég var bara sex ára og
þaðan ferð þú til Akureyrar í
sumarvinnu en komst ekki til
baka. Það var óskaplega langt til
þín þegar ég var lítil en það
styttist um tíma þegar ég var í
vist á Húsavík, þá ellefu og tólf
ára. Alltaf var það mér í hag að
koma til þín, ég man þegar þú
fórst með mig í Gefjun og Iðunni
til að kaupa nýja skó og efni í
buxur sem Jórunn systir okkar
átti svo að sauma, þá var hún að
læra í Parísartískunni. Ég trúði
því varla þegar ég rifjaði það
upp fyrir sjálfri mér, þegar þú
hringdir í mig um sumar og
sagðir mér að nú skyldi ég safna
peningum og fara með frænku
Kidda út til Exeter í skóla.
Marta, þú varst ekki nema 28
ára, áttir tvær dætur og þú varst
að bjóða mér pössun í hálft ár
dag og nótt fyrir drenginn minn.
Tveggja ára barn þarf manninn
með sér. Þvílík fórnfýsi, en auð-
vitað átti Kiddi heilmikið í þessu.
Annað rifjast upp fyrir mér sem
sýnir hvað góð og umhyggjusöm
þú varst. Eftir eina orlofshúsa-
ferðina til Akureyrar hringi ég
og læt vita að ferðin heim hafi
gengið vel en sennilega hafi bux-
ur af Tóta lent í ruslatunnunni
því þær voru óhreinar og komn-
ar í poka. Fáum dögum síðar
kemur pakki frá þér með nýjum
buxum á barnið. Þetta hélt
áfram því þetta sama barn varð
stúdent núna 21. desember síð-
astliðinn. Þrátt fyrir að þrekið
væri búið og þú orðin mjög veik
kom samt gjöf. Það var ekki til-
viljun að síðasta símtalið okkar
var einmitt svona. Takk fyrir
sendinguna, Marta mín. Nú veit
ég það að gæfan er ekki alltaf á
sínum stað.
Þín systir,
Birna.
Fljótt skipast veður í lofti.
Fregn um alvarleg veikindi
Mörtu systur minnar í apríl síð-
astliðnum kom eins og reiðars-
lag. Marta sem hafði alltaf verið
svo hraust og lifað heilbrigðu lífi.
Hvernig gat þetta verið?
En þetta var veruleikinn og í
veikindunum kom styrkur henn-
ar og hugrekki vel í ljós. Í marga
mánuði háði hún harða baráttu
við illvígan sjúkdóm og alltaf var
hún æðrulaus, bjartsýn og bar-
áttuviljinn ótrúlegur. Um og eft-
ir áramót þraut kraftur og
elskuleg systir mín kvaddi 8.
janúar, umvafin ástvinum sínum
sem voru hennar stoð og stytta í
veikindunum.
Á erfiðum stundum leitar
hugurinn til liðinna samveru-
stunda.
Marta var fædd í Garðinum
og átti þar góð æskuár með for-
eldrum og systkinum. Ég varð
þeirrar gæfu aðnjótandi að vera
ekki bara systir hennar heldur
einnig góð vinkona. Leiðir okkar
beggja lágu norður í land er við
vorum ungar að árum. Leið
Mörtu til Akureyrar en mín til
Húsavíkur. Þar kynntist hún
Kidda sínum og stofnuðu þau
heimili og þar fæddust dæturnar
þrjár.
Margar yndislegar samveru-
stundir áttum við systur ásamt
fjölskyldum okkar fyrir norðan.
Þau hjá okkur eða við hjá þeim,
meðal annars í „summanum“
þeirra, í ferðum erlendis og
fleira slíkt. Alltaf voru börnin
með í ferð. Þegar ég og fjöl-
skylda fluttum suður varð engin
breyting á.
Núna er ég minnist liðinna
stunda er eins og Marta hafi
alltaf átt heima á Akureyri – svo
samofin var hún bænum sínum.
Í hartnær fjörutíu og átta ár
stóð hún vaktina í miðbæ Ak-
ureyrar. Fyrst á Hótel Varð-
borg, síðan hjá fjölskyldufyrir-
tækinu Amaró sem
tengdaforeldrar hennar stofnuðu
og ráku og síðustu árin í eigin
verslun, Valrós sem hún rak með
miklum glæsibrag.
Marta var mjög náin fjöl-
skyldu sinni sem var henni allt.
Hún var mikil vinkona dætra
sinna og barnabarna. Það var
unun að vera með henni á meðal
síns fólks, en þar naut hún sín
best.
Elsku Marta mín: hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Og margar hendur munu nú þér réttar
og margir vinir fagna eflaust þér.
En framvegis þú ferð um brautir
sléttar
jafn sælar og þú bjóst öðrum hér.
(Guðmundur H., Brekkuvöllum.)
Elsku Kiddi, Jóhanna, Þórdís
Björg, Kristín og fjölskyldur,
innilegar samúðarkveðjur.
Anna og fjölskylda.
Það er svo margs að minnast
við fráfall minnar kæru systur.
Við eygðum von um að hún næði
bata þessi lífsglaða, kraftmikla
kona sem hún var. En svona er
lífið, manneskjan áætlar en guð
ákveður.
Margra skemmtilegra stunda
er að minnast frá æskuheimili
okkar, margt um manninn enda
stór barnahópur, mikið um að
vera bæði í leik og starfi. Þegar
Marta var stelpa dó hún ekki
ráðalaus, vantaði hjól, eldri
bræður áttu hjól með pípu, hún
æfði sig á því þar til hún gat
hjólað með annan fótinn undir
pípunni og það tókst. Eins var
þegar hún fór að skauta, bara til
alltof stórir skautar, þá var ráð
að fara í fleiri ullarsokka þar til
þeir pössuðu. Á unglingsárum
sínum stundaði Marta nám í
Gagnfræðaskóla verknáms í
Reykjavík og dvaldi þá hjá Guð-
mundi frænda. Að námi loknu,
þá sextán ára, lá leiðin til Ak-
ureyrar að vinna á hóteli. Á Ak-
ureyri kynntist hún Kidda og
hófu þau búskap stuttu seinna.
Síðan fæddust þeim þrjár dætur
sem mamman hlúði að og var
stolt af, þær urðu hennar bestu
vinkonur. Þegar Marta veiktist
stóðu þær við hlið pabba síns og
hlúðu að móður sinni.
Ferðirnar norður til Mörtu
voru ógleymanlegar. Fyrstu árin
fóru allir í bíltúr (lautarferð) til
að skoða svæðin í kring, seinni
árin var okkur boðið upp í sum-
arbústaðinn sem þau hjónin
byggðu og ræktuðu landið í
kringum, sannkallaður sælureit-
ur. Marta átti fallegt heimili sem
stóð öllum opið, því gestrisni,
ljúfmennska, hjálpsemi og gjaf-
mildi fylgdi henni alla tíð. Þegar
börnin mín tvö fóru norður til
náms kom hún færandi hendi
með eldhúsáhöld til að fylla í
skápana og þegar ég gerðist
nýrnagjafi valdi hún mig sem
styrkþega hjá verslun sinni Val-
rós það árið, svona var hún,
gladdi alla sem hún hafði tök á.
Nú ert þú kvödd með klökkva og sorg
í huga
því kemur dauðinn stundum svona
fljótt
því svarar aðeins almættið sem ræður
í örmum hans þú hvílist sætt og rótt.
Svo gengur þú um gullnar fagrar
strendur
í geislum sólar – þar er eilíft vor
þar vaxa blóm frá bænum þinna vina
en blærinn hvíslar yfir gengin spor.
(G.G.)
Megi ljós friðar og kærleika
lýsa henni á drottins braut.
Hvíl í friði, þín systir.
Jórunn.
Elsku Marta mín. Það er ólýs-
anlega sárt að kveðja þig og sjá
á eftir þér yfir í nýja heima. Mér
þótt svo vænt um þig og þótti
alltaf jafnnotalegt að sjá hversu
umhugað þér var um fjölskyldu
þína og að okkur öllum gengi vel
og liði vel.
Þegar ég lít til baka hrannast
upp minningar um þig í faðmi
fjölskyldunnar í summanum þar
sem við áttum svo óteljandi
margar ljúfar og skemmtilegar
stundir. Í summanum leið þér
alltaf vel, umvafin þeim sem þér
þótti vænst um. Þar gerðum við
okkur alltaf glaðan dag, fórum í
leiki, grilluðum og höfðum það
notalegt.
Eftir að þú veiktist þurftir þú
oft að koma til Reykjavíkur og
dvelja þar í lengri eða skemmri
tíma. Það var okkur Þórdísi og
stelpunum ómetanlegt að geta
verið þér innan handar þann
tíma og eigum við yndislegar
minningar um þig þessa síðustu
mánuði svo ég tali nú ekki um
ferðina sem við fórum í haust
suður með sjó með viðkomu í
Herdísarvík. Það var nú bara
þannig að þér þótti alltaf gaman
að rúntinum.
Ég þakka þér fyrir það, elsku
Marta mín, að gera okkur kleift
að eyða síðustu jólum hjá ykkur
Kidda á Akureyri. Sá tími sem
við áttum öll saman á heimili
ykkar er okkur mjög dýrmætur.
Söknuður fjölskyldunnar er
mikill, en allar þær góðu minn-
ingar sem við eigum um þig
munu vonandi létta okkur
þyngstu sporin.
Megi góður Guð styrkja okk-
ur öll á þessum erfiðu tímum. Í
sameiningu munum við komast í
gegnum þessa miklu sorg.
Gunnar Sv. Friðriksson.
Elsku besta amma mín. Ég
vildi að þú værir ekki dáin af því
mér þótti svo gaman að koma til
þín til Akureyrar og vera hjá
ykkur afa í summanum og fara í
leiki með ykkur og grilla og gera
svo margt skemmtilegt. Mér
fannst líka svo gaman þegar þú
komst til okkar í heimsókn, af
því að þá fékk ég að sofa hjá þér
í aukaherberginu okkar.
Ég ætla að biðja Guð og engl-
ana að passa þig mjög vel.
Þín
Berglind.
Elsku besta amma mín. Þú
ert yndislegasta amma sem
hægt er að hugsa sér. Ég er svo
glöð að eiga þig að. Ég er líka
svo glöð að hafa átt allar þessa
ómetanlegu stundir með þér. Til
dæmis þegar ég var svo oft að
koma norður til ykkar afa, koma
með þér í búðina og sauma með
þér. Síðasta sumar var líka ynd-
islegt. Það var svo notalegt að
hafa þig svona oft hjá okkur. Ég
mun aldrei gleyma þeim stund-
um. Elskaði líka að heyra sög-
urnar af því þegar þú varst lítil
og þegar þið afi kynntust. Það
var svo gaman hjá okkur.
Þótt þú sért farin héðan veit
ég að þú verður alltaf hjá okkur.
Hjálpar mér að ná markmiðum
mínum í bæði dansi, námi og í
lífinu. Þú ert og hefur alltaf ver-
ið ein af mínum fyrirmyndum.
Alltaf svo brosmild og góð við
alla en samt ákveðin. Þannig
ætla ég að vera, eins og ég var
búin að segja þér.
Ég elska þig af öllu mínu
hjarta og ég veit að þú elskar
mig líka. Ég hlakka til að hitta
þig aftur amma mín. Ert best-
ust.
Hrafnhildur.
Mig langar að minnast Mörtu
Þórðardóttur, góðrar vinkonu
minnar. Kynni okkar hófust
haustið 1965 er við unnum sam-
an í versluninni Amaró. Ég hafði
unnið í tæpt ár þegar hún hóf
störf og var ég beðin um að að-
stoða hana við að komast inn í
starfið. Ég var svolítið stressuð
en það hvarf um leið og hún
mætti með sitt fallega bros og
okkur samdi strax vel.
Marta var fyrst af okkur til að
byrja í sambúð en hún flutti úr
Garðinum til Akureyrar til að
búa með Kidda sínum. Fljótlega
var stofnaður saumaklúbbur þar
sem við nokkrar vinkonur hitt-
umst reglulega. Það var lítið
saumað en þeim mun meira tal-
að. Þetta voru góðar stundir,
ekki síst eftir að líða tók á árin.
Fyrstu árin var talað um stráka,
svo börnin og síðar um barna-
börnin. Minnisstæðar eru marg-
ar samverustundir með mökum
okkar, svo sem grillveislur í
heimahúsum og sumarbústöðum.
Seinna urðum við Marta tvær
eftir á Akureyri og urðu okkar
klúbbar þannig að ég fór og hitti
hana inni í Valrós og við fengum
okkur kaffisopa og spjölluðum.
Haustið 2000 til 2003 vann ég
í búðinni hennar og þar áttum
við góðar stundir saman. Marta
gat verið ákveðin en það var
stutt í glettnina og ég held að
stundum hafi okkur fundist við
vera bara eins og árið ’65 og
höguðum okkur eftir því, með
flissi og gríni. Oft þurfti lítið til,
t.d. bara að við rákumst saman á
litla lagernum okkar í búðinni í
jólaösinni.
En nú er Marta farin og ég
fer ekki oftar í Valrós til að
spjalla yfir kaffisopa. Ég þakka
minni elskulegu vinkonu fyrir
samfylgdina öll árin og öll henn-
ar elskulegheit.
Elsku Kiddi, Jóhanna, Þórdís,
Kristín, barnabörn og tengda-
synir, við Einar og dætur okkar
sendum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Minning góðrar
vinkonu lifir.
Margrét Sigurðardóttir
(Maddý.)
Ég gleymi því aldrei þegar ég
var nýflutt til Akureyrar og kom
fyrst heim með Kristínu. Marta
heilsaði mér svo innilega og
faðmaði mig lengi, eftir það
fannst mér alltaf eins og
Stekkjargerðið væri mitt annað
heimili. Það var sama hvað við
Kristín vorum að brasa: baka,
halda tískusýningu, æfa fyrir ka-
rókí, æfa fyrir freestyle eða þol-
fimikeppni, taka módelmyndir af
okkur, gista saman, búa til út-
varpsþátt eða einn af þúsund
hlutum sem okkur datt í hug þá
sýndi Marta okkur endalausa at-
hygli og hrósaði okkur alltaf í
hástert.
Marta var ótrúleg kona, þessi
jákvæðni og þetta umburðar-
lyndi sem einkenndi hana skín í
gegnum afkomendur hennar. Ég
er henni mjög þakklát fyrir það
því að ég veit að það hjálpar öll-
um í gegnum sorgina. Þín verður
sárt saknað, elsku Marta mín.
Martha Hermannsdóttir.
Marta
Þórðardóttir
✝
Okkar kæra frænka og vinur,
BJÖRNEY JÓNA BJÖRNSDÓTTIR
hjúkrunarkona,
Hlíf II,
Ísafirði,
lést á Sjúkrahúsi Ísafjarðar föstudaginn
3. janúar.
Útförin fer fram frá Ísafjarðarkirkju laugardaginn 18. janúar
kl. 14.00.
Jónína S. Lárusdóttir, Gísli H. Sigurðsson,
Birna Lárusdóttir, Valur Hugason,
Oddný F. Lárusdóttir, Finnbjörn Þ. Kristjánsson,
Steinunn Sölvadóttir, Stefán K. Símonarson.
✝
Við þökkum innilega öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýju við andlát og útför
elskulegrar eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður og ömmu,
ERNU GUÐBJARGAR INGÓLFSDÓTTUR,
Knarrarstíg 1,
Sauðárkróki.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk deildar I á Heilbrigðisstofnuninni á
Sauðárkróki fyrir góða hjúkrun og umönnun.
Guðmundur Helgason og fjölskylda.
✝
Elskulegur eiginmaður minn,
EINAR HELGASON,
Grenimel 19,
Reykjavík,
er látinn.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Hulda Marinósdóttir.