Frúin - 01.06.1963, Blaðsíða 58

Poppes keisaradrottning
að er víst farið að renna upp
fyrir mönnum, að það er alls
engin nýjung, þótt konur á vorum
dögum eyði bæði miklum tíma og
stórfé í notkun fegrunarsmyrsla og
lyfja, fái alveg sérstaka meðhöndlun
til að varðveita fegurð þá og æsku-
þokka, sem þær eru gæddar eða
til að öðlast það, sem þær hafa
aldrei átt. En þeir eru færri, sem
vita, að hefðarkonur þær, sem uppi
voru í Rómaborg fyrir 1900 árum,
lögðu stund á fegrun og snyrtingu
af slíkri riatni og umhyggju, að
aldrei hefur verið farið fram úr þeim
í því efni. Meðal þessara fegrunar-
sérfræðinga — því að margar þeirra
urðu sannir sérfræðingar í þessu til-
liti — var ein, sem enn er minnzt,
þegar þetta atriði ber á góma, og
það hin fagra kona Nerós, Poppea
Sabína.
Hún var af tignum ættum og gift
vini keisarans, en hún hafði einsett
sér að verða keisaradrottning og
henni lánaðist það. Hún var ólík
flestum konum um þær mundir, því
að þær voru dökkar yfirlitum, en
hún var björt og ljóshærð, og það
hlýtur að hafa átt við í þann tíð
eins og síðar, að „gentlemen prefer
blonds“, eins og skáldkona amerísk
skírði bók sína — og mun þó vart
hægt að sæma Nero gentleman-nafn-
bótinni. En hvað um það, hún fékk
skilnað frá manni sínum, og Nero
rak fyrri konu sína frá sér og gekk
að eiga Poppeu árið 62 e. Kr. burð.
Enginn vafi er á, að hún kostaði
kapps um að varðveita hið bjarta
yfirbragð sitt. Til marks um það er
bað hennar, sem frægt varð, því að
hún baðaði sig aldrei í öðru en
ösnumjólk. Hvar sem hún var á ferð,
fékk hún ösnumjólkurbað á degi
hverjum, og þar af leiðandi var
alltnf stór hópur af ösnum í „föru-
nejti hennar, svo öruggt væri, að
hún fengj bað af réttu tagi. Poppea
skipti einnig við konu nokkra, er
Locusta hét, og var fræg fyrir brugg-
un ástardrykkja og fegrunarlyfja, og
hjá henni fékk drottningin sérstakan
vökva, sem hélt hárinu ljósgullnu,
og allir hinir þekktustu sérfræðing-
ar á sviði fegrunar urðu að þjóna
henni með ýmsum hætti.
Snyrting tiginna Rómarkvenna tók
margar stundir á degi hverjum, því
að auk þess sem þær fóru í bað og
létu síðan rjóða og nudda líkama
sinn allan með ilmsmyrslum, voru
þær mjög natnar við hár sitt og ekki
mátti heldur láta andlitsförðun
vanta. Sumir kunna að halda, að það
sé einhver nýjung, að konur láta
leggja bylgjur í hár sitt, en jafnvel
þá, í Róm hinni fornu, gátu konur
fengið „permanent", þótt ekki væri
rafmagnið komið til sögunnar sem
hjálpartæki, því að notazt var við
vissar leirtegundir og mikinn hita,
til að venja hárið, eins og óskað var
Þessi meðhöndlun átti sér aðeins stað
við og við, en andlitssnyrting og
förðun fór fram á degi hverjum.
Belladonna var notað í augun, til
þess að stækka þau og fegra, auga-
brúnirnar voru myndaðar vandlega
og litir og andlitsduft var notað mjög
mikið.
Á fyrstu öldum kristins tímatals
var ljóst hár mjög dáð, en Rómverj-
ar komust í kynni við hinar bjart-
hærðu þjóðir, er þeir sóttu inn í
Germaníu, og þaðan fluttu þeir Ijós-
hært fólk, karla og konur, sem fanga
heim til sín. Suðurlandabúar, sem
voru dökkir á brún og brá, dáðu
mjög sítt, ljóst hár germönsku
kvennanna, og ekki var nema eðli-
legt, að hinar tignu konur í Róm
reyndu að láta lita á sér hárið. Þær,
sem gátu ekki fengið neinn lit til
þess, gripu til þess að fá sér hárkoll-
ur, og hár af germönskum konum
var mjög eftirsótt til framleiðslu á
þeim. Margar hefðarkonur borgar-
innar gengu þannig raunverulega
með hár ambátta sinna og töldu það
sér til tekna.
Poppea varð ekki langlíf, því að
hún dó aðeins þrem árum eftir að
hún giftist Neró. Hafði hún ekki
kunnað að beita fegurð sinni gagn-
vart nonum? Eða hafði eiturbyrlar-
inn Locusta einnig beitt list sinni
gagnvart hinni tignu húsmóður
sinni? Það veit enginn, en meira en
þúsund árum síðar skaut nafni henn-
ar upp með slíkum hætti, að það
varð þekkt um allan heim, þar sem
menn skilja frönsku og þýzku. Mað-
ur nokkur bjó til nokkrar leikbrúð-
ur til notkunar í brúðuleikhúsi, og
meðal þeirra var Poppea nokkur,
sem koma átti fram í brúðuleikriti.
Poppeu-brúðan varð mjög vinsæl,
svo að öll börn langaði til að eignast
slíkan grip, og var þá búin til eftir-
líking, sem var einfaldlega kölluð
Poppea. Þetta orð breyttist smám
saman í munni almennings og varð
að franska orðinu poupée, svo og
þýzka orðinu Puppe, sem bæði þýða
brúða. Þannig lifir drottning Nerós
enn í heimi barnanna í þessum lönd-
um, þar sem leikið er að brúðum.
Kæra Frú! Gefðu mér nú skjót ráð.
Ég vinn hjá ágætum manni. Hann
er framkvæmdarstjóri fyrirtækisins
sem ég vinn hjá. Honum dauð leiðist,
því konan hans er á spítala. Hann
hefur oft beðið mig að koma með
sér út á veitingastað, en ég hef ekki
kunnað við að fara með honum. Hann
er orðinn hálf önugur við mig.
Hvað á ég að gera?
Dóra.
SVAR
Þér getur ekki fundizt það rétt að
fara út með manninum, annars vær-
ir þú ekki að spyrja mig. Ekki veit
ég hvort þú og kona hans eruð kunn-
ingjar, sé svo horfir málið öðru vísi
við, annars sé ég ekki að það komi
til greina að þú farir út með honum.
Þú hefur ekki aðrar skyldur við
hann en að vinna þitt verk. Sýndu
honum í tvo heimana, þú hefur engu
að tapa, en allt að vinna.
58
FRÚIN