Stígandi - 01.10.1943, Blaðsíða 28

Í»Ö
UM MÁLVÖNDUN
STÍGANDI
Við megum ekki gleyma, að forfeður okkar hafa varðveitt
þessa tungu lítið breytta um þúsund ára bil og að hún geymir
minjar um starf þeirra og stríð.
Og framar öllu ættum við að stuðla að því, að óbornir íslend-
ingar megi um aldur og ævi mæla á þessa sömu tungu.
(Ath. Grein þessi er samin upp úr fyrirlestri, er ég flutti fyrir nokkrum
árum hér á Akureyri. Hefi ég breytt fyrirlestrinum nokkuð, en þó ekki
verulega).
Akureyri í ágústmánuði 1943.
HALLDÓR HALLDÓRSSON.
— Eg skildi, að orð er á íslandi til
um allt, sem er hugsað á jörðu.
Einar Benediktsson.
— móðurmálið mitt góða, hið mjúka og ríka,
orð áttu enn eins og forðum mér yndið að veita.
Jónas Hallgrímsson.
Hvað er tungan? — Ætli enginn
orðin tóm séu lifsins forði. —
Hún er list, sem logar af hreysti,
lifandi sál í greyptu stáli, —
Matthías Jochumsson.
Heimsborgari er ógeðs yfirklór.
Alþjóðrækni er hverjum manni of stór,
út úr seiling okkar stuttu höndum.
Hann, sem mennir mannafæstu þjóð,
menning heimsins þokar fram á slóð,
sparar hræ og hrösun stærri löndum.
Stephan G. Stephansson.
En fái þeir selt þig og sett þig við kvörn,
þá sést, hverju er búið að týna
og hvar okkar misþyrmd og máttvana börn
fá malað í hlekkina sína.
Þorsteinn Erlingsson.