Stígandi - 01.10.1943, Blaðsíða 7

STÍGAND.:
Steindór Steindórsson irá Hlöðum:
GRÓIÐ LAND
Það hefir löngum verið sagt um íslendinga, að þeir væru fróð-
leiksfúsir og gjarnir á að hnýsast í hin sundurleitustu fræði. Ein
er þó sú fræðigrein, sem ekki hefir átt upp á pallborðið meðal
þeirra, og er það náttúrufræðin eða ýmsar greinar hennar. Eink-
um virðist mér kunnátta almennings í grasafræði vera harla lítil
og í molum. Ekki er þó því að kenna, að hjálpargögn skorti til að
nema eftir grasafræði, þar sem hin ágætasta handbók, Flóra ís-
lands, hefir verið aðgengileg um fulla fjóra tugi ára. Þá hefir og
grasafræði verið kennd í skólum landsins um langt skeið. F.n allt
kemur fyrir ekki. Okkur mundi þykja það ófróður búandi, sem
ekki kynni að gera mun á fjárhóp og hrossastóði, þar sem þarna
væri um að ræða tvö af lians þörfustu húsdýrum, en ekki þykir
tiltökumál, þótt hann viti engin deili á helztu fóðurgrösunum,
er hann elur búpening sinn á. Sá íslendingur þætti og geysilega
illa að sér, sem ekki gæti gert greinarmun ferskeytlu og fornyrðis-
lags, en ekki þykir það tiltökumál um háskólagenginn mann, þótt
eigi kunni hann mun að gera á stör og grasi. Hvernig á þessu
stendur, skal ég ekki reyna að rekja sér, því að almennt munu ís-
lendingar vera sæmilega athugulir, en athyglisgáfan er ein undir-
staða þess að geta kynnzt náttúrunni til nokkurrar hlítar. En allt
um þetta ætla ég að gera hér einn þátt íslenzkrar náttúru að um-
talsefni á fræðilegan hátt.
Enda þótt plönturnar séu staðbundnar, þá skipa þær sér saman
í félög eða gróðurhverfi, eins og hver maður hefir séð, er augum
rennir um gróið land. Og þótt gróðurþekking landsmanna hafi
verið af skornum skammti, hafa gróðurlendi þessi hlotið föst
nöfn. Að vísu mun aðgreining þeirra hafa meira farið eftir ólíkum
staðháttum en gróðri. Mýrin er í hugum manna fast hugtak og
eins mór og melur, þótt Jreir geri sér þess enga ljósa grein, liverju
munar á íbúum þessara gróðursvæða, plöntunum.
Eins og allar lifandi verur eru plönturnar háðar þeim lífsskil-
yrðum, sem umhverfið býður þeim. Meðan landrýmið er nóg í