Stígandi - 01.04.1944, Síða 22

STÍGANDI
TIL HINS ÍSLENZKA ÞEGNS
Nú hefir vorið að völdunum setzt
og vakið til starfshátta sinna.
Sitt ráð hafa sumarlangt fuglarnir fest
og fagnandi' að hreiðurgerð vinna.
Og sól ekur vagni um víðáttur nyrzt
og vakir jafnt nætur sem daga.
en lífsveigar drekka úr daggperlum þyrst
sér draumfögur blómstur í haga.
En ósjaldan klakinn í djúpinu dvelst,
þótt dafnandi blómjurt 'ann hylji,
en seinsprottin er hún og kjarnstolin kvelst,
þótt kyssi' hana sólin og ylji.
Svo oft fór um gróður, er sýndist í sól
og sumardýrð langstundis baða:
Við undirdjúps meinsemd þó kjörrætur kól,
svo kippti úr vexti til skaða.
Og eins gerir jarðsúrinn jurtunum mjög
til jafnvaxtar erfitt að dafna
þeim hinum, sem rótum um léttbrotin lög
sér lífsþreki' og vaxtarstyrk safna.
Og því eru mýrar og mosalönd ræst,
að myldist og þorni um rætur,
því jurtunum tregast við táp hefir bætzt,
er tók þær af sýrum í fætur.
Og viljir þú rækta þín garðlönd sem gerst
í gjörþíða moldina sáðu,
því klakahögg hatursins varð þeim æ verst,
sem vöxtinn og lífsfylling þráðu.
Og grunnvatnið reyndu að ræsa þar úr,
svo ræturnar hvergi það slævi,
því öfundarkuldinn og illgirnissúr
er ekki við kjörjurta hæfi.