Stígandi - 01.04.1944, Síða 65

STÍGANDI SÍÐASTI FJÁRKLÁÐAVÖRÐURINN
143
eru þar háfjallahagar, brokkögur meðfranr tjörnum og starar-
toppar, en þess á rnilli nrosaþembur og lágvaxinn flesjugróður.
Sauðfénaður Dalamanna, og jafnvel stóðhross, sækir allmjög
þangað suður þá líður á sumarið.
Um venjulegan fótaferðatíma lögðum við af stað áleiðis til
Polla, þar sem við skyldum setjast að. Eru þeir skanrmt suðaustur
af Rústunum. En ferðin sóttist seint, því aðaurbleytur urðu á vegi
okkar og klakahlaup hér og þar. Laust fyrir hádegi heyrðum við
úr fjarlægð nokkurri árnið, sem við áttum ekki von á. Stefndum
við á hljóðið og komum brátt að öskugráu jökulvatni, sem brun-
aði þar áfram eftir gróðurlausum aurum og grýttum auðnum.
Vissum við strax, að hér var Austari-Jökulsá á ferð, og vorum við
því komnir afvega nokkuð. En áin rennur þarna efra í allmiklum
sveigum, en nálgast Polla, er hún fer þar frant hjá. Við tókurn
nú upp „kortið“ og sáum þá, að við höfðum tekið of vestlæga
stefnu úr Rústunum, og vorum komnir suður á Vesturbug. Sner-
um við nú við og fundum Polla fyrirhafnarlítið. Völdum við
okkur þar hentugan tjaldstað og bjuggum um okkur sem bezt við
gátum.
Pollar er gróðurlendi, að líkri gerð og í örravatnarústum, á að
gizka um 5 Q km. að stærð, umgirt melaöldum á flesta vegu, sem
rnikið víðsýni er af. Sumarhagar eru Jrar góðir, en gróður var enn
lítill þar og voru Jrví hestarnir órólegir fyrst í stað. Til jökuls
rnunu vera fullir 15 kílómetrar sé ánni fylgt, og svipuð vegalengd
á norðurtakmörk varðsvæðisins. Sé farið eftir beinni línu, er þetta
allmikið styttra.
í Pollurn sjást menjar mikillar umferðar frá fyrri tímum. Grasi
gróna götuskorninga, 15 eða 16 samhliða mátti telja þar á einum
stað. Hér lá Vatnahjallavegur um eða Eyfirðingavegur hinn forni,
enda nefnist þetta og Eyfirðinga Pollar. Þarna hefir því vissulega
margur gist á undan okkur Birni, því að sjálfkjörinn áningar-
staður hefir verið þar.
Okkur leizt vel á staðinn og fannst hann hlýlegur, eftir því
sem um var að gera, er við höfðunr kynnzt honurn. Tveir svanir
svifu Jrarna um nreð lágu kvaki og héldu sig í nánd við tjaldstað-
inn fyrst í stað. Hlökkuðunr við til návistar þeirra framvegis og
söknuðunr þeirra, er þeir hurfu. — Nokkrum dögum síðar fannst
„dyngja" með 4 álftareggjunr í, örstutt frá tjaldinu. Þá skildunr
við, lrvernig í þessu lá. Koma okkar lrafði svipt þessa sakleysingja
lreimili sínu og hjartfólginni eign.